Fiat Bravo/Brava - oklaski dla Fiata?

Nowoczesne stylistycznie modele Bravo i Brava różniły się od siebie bardziej, niż kiedyś trzy- i pięciodrzwiowe Tipo. Usportowione Bravo było o 16 cm krótsze, ale rozstaw osi jest identyczny u obu braci. Brava, dłuższa-4187 mm, oferuje większą funkcjonalność, pięciodrzwiowe nadwozie oraz przestrzeń bagażową o pojemności 380 litrów (o 100 l więcej od 3-drzwiowej wersji), która po złożeniu tylnej kanapy powiększa się do 775 l. O odrębności obu modeli świadczy zwłaszcza tylna część nadwozia. Dostatecznie duże drzwi w modelu Bravo umożliwiają swobodne wsiadanie nawet na tylną kanapę. Tył tego auta jest kompletnie inny (bardziej sportowy) od starego trzydrzwiowego Tipo. Brava natomiast charakterystyczna jest swoimi tylnymi lampami, składającymi się z trzech horyzontalnych pasemek świateł po obu stronach. Różnice pomiędzy tymi dwoma modelami widoczne są także we wnętrzu, na przykład na desce rozdzielczej, tarcze w modelu Brava są półkuliste, a w Bravo kuliste. W części przedniej obu modeli dominują wąskie lampy, od których prowadzą eleganckie wygięcia na masce.

Bracia oferowali zarówno benzynowe, jak i wysokoprężne jednostki czterocylindrowe. Topowa wersja Bravo dysponowała dwudziestozaworowym pięciocylindrowym silnikiem 2,0 HGT. Początkowo oferowano benzynowe jednostki 1,4 12V (80 KM), szesnastozaworowe jednostki czterocylindrowe 1,6 (103 KM) i 1,8 (112 KM) oraz pięciocylindrowe 2,0 (145 KM przy 6500 obr./min i 186 Nm przy 3750 obr./min.). Później (w modelach od roku 1999) zastąpiono najsłabszą jednostkę 1,4 nowoczesnym silnikiem 1,2 16V (81 KM). Silniki wysokoprężne były najpierw oferowane w wersji 1,9D (75 KM, 100 KM) z pośrednim wtryskiem paliwa, później do Bravy wprowadzono nowoczesne jednostki 1,9 JTD (105 KM) z systemem Common-Rail. Fiaty nie mają oznakowania zdradzającego objętości silnika, dla orientacji służą tu cyfry, informujące o liczbie koni mechanicznych. Podstawową jednostkę 1,2 poznamy według plakietki na błotniku z napisem 80 16V, a także spotkać możemy oznakowania 100 16V, 115 16V, 155 20V, TD 75, TD 100 i JTD 105.

W roku 1998 bracia Bravo i Brava doczekali się faceliftingu. W roku modelowym 1999 częściowo zmienił się grill z elementami chromowanymi, przyciemniane klosze lamp, lepsze siedziska oraz nieznacznie odmłodzona deska rozdzielcza. Za dodatkową opłatą można było zamówić na przykład boczne poduszki powietrzne. Od roku modelowego 1999 na deskach rozdzielczych obu wersji nadwoziowych znalazły się okrągłe tarcze. Wszystkie modele miały montowane fabryczne radio o atypicznym kształcie, co złodziejom utrudniało sprzedaż takiego towaru na czarnym rynku. Stosunkowo twarde tworzywa we wnętrzu łatwo podatne na uszkodzenia mechaniczne. Czasami zdarzyć się mogą nawet pęknięcia, które podczas jazdy na dziurawych drogach mogą być źródłem denerwujących odgłosów.

Właściwości jezdne w żadnym kierunku nie odbiegają od standardów. Jednak doprowadzenie tego rodzinnego auta do ekstremalnych sytuacji niesie z sobą ryzyko utraty stabilności. Ceny nowych Fiatów Brava, zarówno w wersji podstawowej z jednostką 1,2 16V, jak topowej wersji z silnikiem diesela 1,9 JTD, nie były wygórowane. Największe straty odnotowali pierwsi właściciele, bo wartość Fiatów, ze względu na ich słabą reputację, maleje w zawrotnym tempie. Choć jakość ich wykonania od początku lat dziewięćdziesiątych wzrasta, to jest parę szczegółów, na które trzeba uważać kupując któregoś z braci Bravo/Brava. W silnikach 1,4 i 1,6 bardzo często występuje wada termostatu, która w najgorszym przypadku kończy się przegraniem się silnika. Dalszymi poważnymi usterkami są przepalone uszczelki pod głowicą oraz zerwane paski zębate. Mniej poważne wady, to uszkodzone przewody tylnych lamp, nieszczelne drzwi i tylna klapa oraz nieprzewidziane włączanie się systemu pokolizyjnego, odcinającego dopływ paliwa. Tradycyjnymi usterkami niemal wszystkich aut używanych są problemy z układem kierowniczym, rozrusznikiem, wilgotnymi świecami, czy rozładowanymi bateriami.

Wiek konstrukcji Fiata Brava niekorzystnie odbija się w poziomie pasywnego bezpieczeństwa. W crash testach EuroNCAP Brava zdobyła tylko dwie gwiazdki za zderzenie boczne i czołowe. Podczas zderzenia czołowego dochodziło do wyraźnego poziomego przemieszczenia pedałów. Nawet bez bocznych airbagów Brava w 1998 spełniła wymogi przepisów, które zaczęły obowiązywać dla nowych modeli od października 1999 roku.

Według statystyk TÜV 2005 Brava plasuje się na beznadziejnym 76. miejscu z 13,5 % awaryjnych samochodów w wieku od czterech do pięciu lat. Egzemplarze Brava/Bravo, które zeszły z linii produkcyjnej najpóźniej, odznaczają się mniejszą wadliwością. W klasie samochodów 2- do 3-letnich plasują się z wynikiem 9,6 % awaryjnych aut na 93. miejscu.

Bravo i Brava to auta, którym wielu nabywców nie ufa. Dlatego można oczekiwać o wiele korzystniejsze ceny, niż w wypadku niemieckich konkurentów. Wiele egzemplarzy tych modeli można jeszcze ciągle zdobyć z pierwszej, czy drugiej ręki. Jeśli taki samochód utrzymywano zgodnie z zaleceniami producenta, jest godny polecenia tym, którzy poszukują typowego samochodu rodzinnego.

Plusy:

• nowoczesny designprzestronne wnętrzeszeroka gama silnikówniska cenadobre właściwości jezdne

Minusy:

• złe wykonanie fabryczneniska jakość użytych tworzyw sztucznychnieodpowiednie wyciszeniestosunkowo wysokie zużycie paliwa jednostek benzynowychzła opinia

Najczęstsze usterki:

• przepalona uszczelka pod głowicą, zerwane paski zębatewady termostatu, przegrzewanie się silnikówzawilgocenie układu zapłonowegoproblemy z jednostką sterującą i rozrusznikiemniespodziewane włączanie się systemu pokolizyjnego, odcinającego dopływ paliwaszybkie zużycie sprzęgławady wspomagania hamulców w jednostkach 1,4utrudniona zmiana biegów (do roku produkcji 1996)