Dziesiąte, jubileuszowe mistrzostwa nazywane skrótowo WM 74 (niem. Weltmeisterschaft) rozgrywano w dniach 13 czerwca-7 lipca na stadionach rozlokowanych w Niemieckiej Republice Federalnej oraz Berlinie Zachodnim.
W turnieju finałowym udział brało 16 drużyn z 96 jakie brały udział w eliminacjach. Aby reprezentacje narodowe mogły sprawnie i wygodnie poruszać się pomiędzy miejscami zakwaterowania, boiskami treningowymi oraz stadionami, organizatorzy we współpracy z firmą Mercedes-Benz przygotowali 16 autobusów turystycznych typu O 302-13 R Üh.
Wszystkie autokary zostały specjalnie dostosowane do potrzeb drużyn piłkarskich. Na dachu zamontowano pokaźnych rozmiarów klimatyzację firmy Thermo King. Wszystkie nadwozia pomalowano na kolor noszący nazwę Cognac a następnie udekorowano je barwami poszczególnych reprezentacji oraz nazwami państw. Na tylnej szybie naklejono logo WM 74 oraz wizerunek maskotek Mistrzostw, chłopców o imionach Tip i Tap.
Wewnątrz zamontowano komfortowe fotele lotnicze, kuchenkę z lodówką i ekspresem do kawy. Tylną część nadwozia zagospodarowano na toaletę. Z tego powodu część szyb została specjalnie zmatowiona. Oświetlenie części pasażerskiej podczas jazdy po zmroku można było przełączyć na mniej rażące światło o barwie niebieskiej.
Jeśli chodzi o malowanie autobusów reprezentacji, to jeszcze przed rozpoczęciem imprezy doszło do konfliktu pomiędzy organizatorami a oficjelami z Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Odmówili oni przyjęcia autobusu do użytku. Powodem była jego kolorystyka. Pojazd pomalowany był tak samo jak ten reprezentacji Republiki Federalnej Niemiec, z tym że zamiast napisu "BR Deutschland" miał napis "DDR". Towarzysze ze wschodu kategorycznie zażądali domalowania herbów NRD z charakterystycznym symbolem młota i cyrkla. Żądanie spełniono i także reprezentacja Niemiec Wschodnich mogła cieszyć się komfortem zapewnianym przez Mercedesa O 302.
Mercedes-Benz O 302 trafił do produkcji w maju 1965 roku, zastępując model O 321H. Autobus był dzieckiem ekonomicznego cudu który miał miejsce w latach 60. w Niemczech. Sylwetkę odwołującą się do tradycji wzornictwa nurtu Bauhaus uzupełniono licznymi chromowanymi dodatkami i listwami. Charakterystyczna sylwetka autobusu wyznaczyła standardy w konstrukcjach Mercedesa także na kolejne modele. Uwagę zwracały duże panoramiczne okna sięgające aż na dach pojazdu.
Autobusy produkowano w różnych odmianach (turystycznej, międzymiastowej i podmiejskiej) oraz długościach (od 9.6 do 11.9 metrów). W tylnej części pojazdu montowano silniki o mocy 126, 150, 160 oraz 230 KM. Mercedes-Benz O 302 był pierwszym autobusem o indywidualnym nawiewie na każde miejsce pasażerskie.
Wróćmy jednak do autobusów z WM 74. Przygotowując zupełnie nowe muzeum Mercedes-Benz postanowił urządzić w nim także salę z pojazdami używanymi przez znane osoby. Obok modelu 500L należącego do Lady Di, Papamobile oraz Mercedesa 190 E AMG którym jeździł Ringo Starr miał stanąć także autobus Mistrzów Świata z 1974 roku. Poszukiwania oryginalnego autobusu rozpoczęto w 2004 roku. Niestety ślad po nim zaginął i skutku nie odniosły nawet ogłoszenia w prasie obiecujące nagrodę dla znalazcy w postaci podwójnego pakietu VIP na Mistrzostwa w 2006 roku.
W tej sytuacji władze muzeum zdecydowały się na budowę wiernej repliki słynnego autobusu w oparciu o innego O 302 z tego samego roku. Zadanie wykonała firma EvoBus Service Center z Neu-Ulm. Efekty prac można dziś podziwiać w muzeum Mercedes-Benz w Stuttgarcie.
Cały materiał na ten temat znajdziecie w marcowym wydaniu TRAILER Magazine