Przygotowanie trasy
Drugą edycję ( w 1931 r.) szczegółowo opisano w lipcowym numerze miesięcznika „Auto” z 1931 roku.
Wyścigi rozgrywano na dystansie 45 km i 615 m – w tym celu wytyczono nieco ponad 3-kilometrową pętlę na ulicach Lwowa, którą zawodnicy musieli pokonać 15 razy.
Bezpieczeństwo wyścigu
Trasa dla samochodów wyścigowych była dłuższa i liczyła 152,5 kilometra, a dla samochodów sportowych – 76 km i 25 metrów.
Trasa została odpowiednio przygotowana, m.in. zakręty wyłożono workami z piaskiem, a nierówną nawierzchnię ulic wyrównano.
Zbudowano też trybuny i kładki nad trasą, aby widzowie mogli przechodzić z jednej strony na drugą nie narażając się na stratowanie przez rozpędzone pojazdy.
Uczestnicy w karykaturze
Zwyciężczyni pierwszego wyścigu na dystansie 45 km – p. Koźmianowa uzyskała prędkość średnią 63,357 km/h.
Wyścig w deszczu
W wyścigu na 152,5 km pierwsze miejsce zajął Niemiec – Hans Stuck von Villiez startujący na Mercedesie. Uzyskał on średnią prędkość 78,128 km/h.
Wyniki. Stuck na Mercedesie
W klasie samochodów sportowych (dystans 76 km) tryumfował Rumun Nadu na Bugatti – uzyskał prędkość średnią 72,070 km/h.
Zmagania kierowców na ulicach Lwowa obserwowało ok. 30 tys. widzów. Patronat nad zawodami objął prezydent RP – Ignacy Mościcki.