Dlaczego wprowadzono fotoradary mierzące prędkość? Od 1 marca 1957 r. zaczęło obowiązywać w Niemczech ograniczenie prędkości w terenie zabudowanym do 50 km/h. Nie wszyscy kierowcy to ograniczenie respektowali, więc trzeba było mierzyć prędkość aut i karać tych, którzy jechali szybciej. Przy okazji rozgorzała dyskusja aktualna do dziś, czy chodzi wyłącznie o bezpieczeństwo, czy też o zasilenie budżetu władz lokalnych – słowem, czy radary ustawiane są tam, gdzie jest niebezpiecznie, czy też tam, gdzie najłatwiej złapać kierowców na przekroczeniu prędkości.

W lutym 1959 r. niemiecka policja drogowa w okolicy Dusseldorfu po raz pierwszy użyła jednostki radarowej VRG 2 do mierzenia prędkości pojazdów, dostarczonej przez firmę Telefunken.

Radary swój największy rozwój przeżyły w czasie II wojny światowej – pozwalały na wczesne ostrzeganie o zbliżających się samolotach (oraz okrętach) wroga. Swoją przydatność udowodniły w czasie powietrznej bitwy o Anglię. Zostały też zminiaturyzowane, co pozwoliło montować je na pokładach samolotów.

Fotoradary - na początku zdjęcia na kliszy

Fotoradary mniej więcej do końca XX w. robiły zdjęcia na tradycyjnych nośnikach, czyli na kliszy – ograniczało to bardzo pojemność i liczbę wykonanych zdjęć. Nowe konstrukcje magazynują zdjęcia na nośnikach elektronicznych, co pozwoliło znacznie zwiększyć pojemność i szybkość analizowania zdjęć.