BMW 507 – klasyk doceniony po 50 latach

Max miał wizję tego auta, wiedział czego oczekują amerykańscy klienci, a poza tym miał jeszcze jeden poważny argument – zapewnił szefów Mercedesa, że sprzeda w USA tysiąc egzemplarzy auta.

Mercedes 300 SL odniósł wielki sukces w Ameryce, z 1400 sztuk wyprodukowanych Gullwingów przez salon Hoffmana w Nowym Jorku przy Park Avenue przeszło tysiąc egzemplarzy.

Max Hoffman w swoim salonie sprzedawał nie tylko Mercedesy, był także przedstawicielem innych luksusowych marek, jak Jaguar, Porsche, Alfa Romeo, BMW.

BMW w latach 50. nie miało sportowego auta zdolnego konkurować z Mercedesem 300 SL. Hoffman namówił szefów BMW, aby podjęli decyzję o zbudowaniu takiego modelu.

Max doskonale wiedział, jak takie auto ma wyglądać – chciał, aby miało ładną, sportową karoserię typu roadster, mocny silnik, a przy tym kosztowało o połowę mniej niż Mercedes 300 SL (czyli ok. 5 tys. dolarów).

Zapewniał, że po spełnieniu tych warunków sprzeda w USA 5 tys. nowych BMW rocznie.

BMW 507 roadster pokazano po raz pierwszy w Nowym Jorku latem 1955 roku. Debiut odbył się w najbardziej prestiżowym hotelu Waldorf Astoria.

507 roadster wyglądało rasowo – auto miało 4835 mm długości i 1257 mm wysokości. Pod długą maską umieszczono nowo opracowany silnik V8 o pojemności 3,2 litra i mocy 150 KM pozwalający rozpędzić auto do 220 km/h.

Niestety, BMW 507 nie odniosło takiego sukcesu jak Mercedes 300 SL. Auto miało karoserię aluminiową, znacznie droższą i bardziej skomplikowaną w produkcji niż stalowa.

Wysokie koszty produkcji spowodowały znaczny wzrost pierwotnie zakładanej ceny auta. Zamiast 5 tys. dolarów 507-ka kosztowała początkowo 9 tys. dolarów, a później – 10 500 dolarów.

Poza tym pierwsza seria 507-ek miała duży, 110-litrowy zbiornik paliwa, który ograniczał miejsce w bagażniku. Zmieniono to dopiero w 1957 roku – pojemność baku zmniejszono do 66 litrów.

BMW nie wytrzymywało także konfrontacji z kosztującym tylko niewiele drożej (11 tys. dolarów) Mercedesem 300 SL.

Mercedes 300 SL z mniejszego silnika 3-litrowego uzyskiwał większą moc 225 KM (dzięki wtryskowi mechanicznemu) oraz znacznie lepsze przyspieszenia: 507-ka do „setki" potrzebowała 11,1 sekundy, a 300 SL – 8,8 sekundy.

Produkcja BMW 507 trwała w latach 1956-59. W tym czasie powstały zaledwie 252 egzemplarze. Do każdego BMW musiała dopłacać, dlatego pod koniec 1959 r. zapadła decyzja o zaprzestaniu produkcji.

Najbardziej znaną osobą, która kupiła BMW 507 roadster był Elvis Presley. Kupił on 507-kę podczas służby wojskowej w amerykańskim sektorze w Berlinie Zachodnim.

Przez długie lata 507-ka nie była cenionym ani poszukiwanym przez kolekcjonerów autem. Niektóre egzemplarze w USA „skundlono" wymieniając w nich silniki na motory z Corvette czy Forda.

Jeszcze kilka lat temu ceny 507-ek w katalogach aut zabytkowych oscylowały w granicach 100 tys. dolarów. W tym samym czasie za Mercedesy 300 SL płacono co najmniej 5 razy więcej.

Dopiero kilka spektakularnych aukcji, na których wystawiano BMW 507 roadstery spowodowało modę na ten model i szybki wzrost cen. W 2013 roku ceny tego modelu przekroczyły milion dolarów.

Np. na aukcji w Nowym Jorku w listopadzie 2013 roku 507-ka z 1958 roku poszła pod młotek za 1 milion 224 tys. dolarów. Na tej samej aukcji inny egzemplarz BMW 507 został sprzedany za 1 milion 650 tys. dolarów.

7 marca 2014 r. podczas aukcji na Amelia Island (USA) 507-kę z 1958 r. sprzedano za 1 milion 815 tys. dolarów, a następnego dnia padł rekord – za egzemplarz z tego samego roku zapłacono 2 miliony 420 tys. dolarów. To najwyższa cena, jaką dotychczas zapłacono za BMW 507.

Lepszych czasów doczekał też egzemplarz 507-ki po Elvisie Presleyu. Mocno zaniedbane auto trafiło w sierpniu 2014 roku do Niemiec – najpierw na wystawę w Muzeum BMW, a potem do warsztatu, gdzie je gruntownie odrestaurowano.

Z 252 wyprodukowanych egzemplarzy BMW 507 roadster do dziś zachowało się 202. Ich cena na pewno jeszcze wzrośnie.