W 1966 roku Philippe Charbonneaux oraz Gaston Juchet stworzyli pojazd o długości 3,85 m, szerokości 1,53 m. oraz wysokości 1,5 m, zachowując w ten sposób proporcje produkowanego od 1965 roku Renault 16. Wiosną 1967 roku pierwsze prototypy Projektu 118 wyjechały do testów drogowych. We Francji, Włoszech, Szwecji, Finlandii oraz w Afryce Północnej przejechały one ponad 1,8 miliona kilometrów we wszystkich strefach klimatycznych oraz trudnych warunkach drogowych.
Wreszcie w październiku 1968 roku samochód trafił do produkcji. Do jesieni 1970 roku Renault 6 było dostępne wyłącznie z 4-cylindrowym silnikiem 845 ccm o mocy 34 KM. Napęd na przednie koła był przenoszony za pomocą 4-biegowej, skrzyni, obsługiwanej krótką dźwignią, tzw. „rączką parasolki”, umieszczoną na środku kokpitu. Podczas testów miesięcznika „L’Automobile” Renault 6 osiągnęło prędkość 123 km/h. Średnie spalanie wynosiło 7,8 l/100 km. Pojazd mieścił maksymalnie 5 osób oraz bagaż o objętości 335 l lub 2 osoby i 900 l bagażu. Podobnie jak Renault 16, „szóstka” posiadała duże piąte drzwi, ułatwiające załadunek kufra.
W październiku 1970 roku podczas salonu paryskiego zaprezentowano model 6 TL. Z zewnątrz różnice były minimalne – dotychczasową jednostkę o pojemności 845 ccm zastąpiono silnikiem 1108 ccm. Rozwijał on moc 47 KM przy 5500 obr./min. Pojazd rozwijał prędkość maksymalną 135 km/h i zużywał średnio ok. 8 l/100 km. Z przodu zamontowano hamulce tarczowe. W roku modelowym 71’ obniżono położenie dźwigni zmiany biegów. Rok później wyposażenie seryjne poszerzono o pasy bezpieczeństwa oraz chromowaną listwę ozdobną na pokrywie bagażnika.
Na salonie paryskim jesienią 1972 roku zaprezentowano Renault 6 Rodeo. Auto należało do modnego wówczas segmentu tzw. samochodów rekreacyjnych z otwartym nadwoziem, składanym lub zwijanym dachem z tkaniny. Czteroosobowe Renault 6 Rodeo posiadało silnik 1.1/47 KM. Masa pojazdu wynosiła 745 kg. Osiągi były zbliżone do bazowej wersji Renault 6. Od końca lat 70. do Rodeo 6 wprowadzono silnik 1.3 o mocy 42 KM, pochodzący z modelu 5 GTL – karoserię budowała już firma Teilhol. Do 1987 roku zbudowano ok. 60 tys. Rodeo we wszystkich wersjach.
W 1969 roku firma Sinpar zbudowała prototyp Renault 6 z napędem 4x4, lecz nie rozpoczęto produkcji na większą skalę.
We wrześniu 1973 roku przeprowadzono lifting nadwozia Renault 6, które upodobniło się nieco do większego modelu 16. W silniku 1108 ccm (TL) podniesiono stopień sprężania do 9,5:1, lecz osiągi nie uległy zmianie. Okrągłe reflektory zastąpiono charakterystycznymi reflektorami H-4 w kształcie kwadratów. Przednie kierunkowskazy umieszczono w zderzakach. Wprowadzono także atrapę chłodnicy wykonaną z czarnego tworzywa sztucznego i zdobioną nowym logo Renault projektu słynnego grafika Victora Vasarely oraz nowe, większe klosze tylnych lamp. Nadwozie wersji 6 TL ozdobiły boczne listwy. We wnętrzu montowano z przodu bezwładnościowe pasy bezpieczeństwa.
W 1977 roku wersje eksportowe wyposażono w zagłówki przednich siedzeń i ogrzewaną tylną szybę. Renault 6 TL z rocznika 1979 posiadało już nowe siedzenia z Renault 5 oraz zewnętrzne lusterko wsteczne w kolorze czarnym. Produkcję Renault 6 we Francji zakończono w maju 1980 roku.
Jednak auto powstawało nadal za granicą. 29 sierpnia 1969 roku hale montażowe IKA-Argentina w Santa Isabel (Cordoba) opuścił pierwszy egzemplarz licencyjnej odmiany. Auto oferowano także z silnikiem 1.1/47 KM. Dość unikalnym pojazdem była wersja dostawcza ze zmodyfikowanym nadwoziem. Oferowano ją wyłącznie w Argentynie.
21 lipca 1971 roku uruchomiono licencyjny montaż w zakładach Sociedad de Fabricación de Automotores S.A. (SOFASA) w Envigado. Początkowo był to wariant TL (1.1/47 KM), a od 1976 roku również model z 55-konnym silnikiem 1.3. W sierpniu 1969 roku pierwsze egzemplarze Renault 6 opuściły hale FASA Renault w hiszpańskim Valladolid. Montowano silniki „Sierra” 956 ccm o mocy 44 KM.
W sumie w ciągu kilkunastu lat we wszystkich wytwórniach koncernu Renault wyprodukowano ponad 900 tys. egz. Renault 6.