Ferrari Superamerica - z archiwum Auto Świata

Monte Carlo, koniec maja. Ulice jeszcze dobrze nie odpoczęły po huku pojazdów zgromadzonych na Grand Prix, a w kawiarenkach pełnia sezonu. Pod najsłynniejszym europejskim kasynem znów królują samochody w kolorze rosso corsa – ulubionej barwie pięknych i bogatych. W tym zadziwiającym dla przeciętnego człowieka mieście samochody z ogierem na masce wrosły w krajobraz tak, jak żółte taksówki w pejzaż Nowego Jorku. Ich właścicielom nie przeszkadza nawet, że podróże między luksusowymi hotelami i słynnym jachtowym portem odbywają się w notorycznym korku, a wskazówki prędkościomierzy ledwie się unoszą. Wręcz przeciwnie – tu liczy się przede wszystkim to, żeby być zauważonym. Dane techniczne, moc czy prędkość maksymalna nie odgrywają dużej roli.

Zatem razem ze wszystkimi poruszamy się w żółwim tempie w kierunku Croisette. Nasza przejażdżka odbywa się nowym Ferrari Superamericą – otwartą wersją 575M Maranello. Szklany dach Revocromico redukuje ostre, poranne słońce nad naszymi głowami do przyjemnego, żółtego światła.

Ferrari Superamerica - dach z regulowaną przejrzystością

Za jasno? Jeden ruch ręki i niebo nad nami staje się mniej przejrzyste. Zbyt ciemno? Odkręcamy pokrętło w drugą stronę i za chwilę znów możemy się cieszyć słoneczną atmosferą Lazurowego Wybrzeża. Taką zabawę ze światłem umożliwia nam elektrochromatyczna warstwa w naszym „szklanym baldachimie”. Producent przewidział 5 różnych ustawień. Przejście od zupełnego zaciemnienia do pełnej przezroczystości trwa krócej niż minutę. OK, dosyć tej zabawy. Krótka zmiana świateł na skrzyżowaniu wystarcza, by nasze coupé przekształcić w spidera.

Człowiek odpowiedzialny za konstrukcję dachu Revocromico to Leonardo Fioravanti. Dawny stylista Pininfariny w 1991 roku usamodzielnił się, ale jest nadal wierny Ferrari. Spod jego ręki wyszły takie show cary, jak F100 (1998), F100r (2000, otwarta wersja) czy LF (2001, pierwszy model z ruchomym dachem).

Genialne rozwiązanie Włocha można opisywać tylko w samych superlatywach. Revocromico to najszybciej składający się dach na świecie. Gdy jest złożony, funkcjonuje jako chroniący pasażerów przed wiatrem windszot i nie wpływa przy tym na wielkość bagażnika. Dzięki temu,że zbudowano go z włókien węglowych, jest wyjątkowo lekki i wytrzymały.

Oś składania Revocromico umieszczono tuż za zagłówkami. W stanie rozłożonym odwrócony zewnętrzną płaszczyzną do nadwozia dach znajduje się między klapą bagażnika a wnętrzem pojazdu. Choć optycznie takie rozwiązanie wymaga przyzwyczajenia, na złych nawierzchniach nie powoduje powstawania żadnych hałasów. Niestety, przy zamykaniu wszystko, co podczas jazdy znalazło się na dachu, wędruje do środka.

Ferrari Superamerica - silnik V12/540 KM

W testowanym aucie zamiast 515-konnego motoru z 575M zdecydowano się na mocniejszy wariant ze Scaglietti (540 KM). Mimo tego spider nie rozpędza się lepiej – od 0 do 100 km/h obydwa pojazdy potrzebują 4,2 sekundy. I wystarczy! Za sprawą większego oporu powietrza i większej masy Superamerica przegrywa z 575M przy prędkości maksymalnej – 320 do 325 km/h. Ale pod względem radości z jazdy nie ma sobie równych i to nawet nie z oszałamiającymi prędkościami. Dlatego właśnie po 166 MM, 250 GT Californii i 365 GTS 4 Daytonie jest czwartym niezapomnianym kabrioletem z Maranello. Znawcy marki na pewno zauważyli brak w naszym zestawieniu kosztującej 220 tys. euro 550 Barchetty, która pomiędzy 2001 i 2003 rokiem została wyprodukowana jedynie w liczbie 448 sztuk. Poprzednik Superamerica zajmuje miejsce w salonach Ferrari, a w internecie można znaleść oferty już od 165 tys. euro za prawie nowe samochody – okazuje się, że nawet w tej klasie współczynik ceny do mocy musi być zachowany.

Choć Superamerica kosztuje ponad 234 tys. euro (ze skrzynią F1 nawet 263 tys.), określona na 559 sztuk seria jest już dawno wyprzedana. Najwyraźniej miłośnicy słońca nie zamieszkują tylko Lazurowego Wybrzeża.

Ferrari Superamerica – dane techniczne