VW Golf III - Rynkowy przebój

Robert Rybicki

29 grudnia 2008, 17:33

Nie ma wątpliwości, że dla dobrego wizerunku Golfa najwięcej zrobiły dwie pierwsze generacje. To dzięki nim auto stało się przebojem rynku używanych, a w świadomości Polaków wciąż pozostaje samochodem, na którym można zawsze polegać. Golf III miał być kolejnym etapem budowania solidnego wizerunku kompaktowego pojazdu dla ludu. Czy wywiązał się z tego? Patrząc na duże zainteresowanie nim na rynku wtórnym, na pewno tak. To obecnie jedna z ciekawszych propozycji wśród aut, za które trzeba zapłacić kilka tysięcy złotych. Jednak nie oczekujmy, że 15- czy 12-letni Golf będzie jeździł bezawaryjnie. Nawet najmłodsze egzemplarze mają już swoje lata i wszystko może się w nich popsuć. Tym bardziej że „trójka” ma kilka słabych punktów, na czele z dość wrażliwym układem chłodzenia. Jego stan, tak jak i innych podzespołów, będzie mocno zależał od rzeczywistego przebiegu i zaangażowania eksploatacyjnego poprzedniego właściciela – jeśli ktoś dba o „trójkę", ta odwdzięcza się bezproblemową eksploatacją.

Zobacz galerię (3)

Auto Świat

VW Golf III - Rynkowy przebój

Niestety, na rynku dominują egzemplarze z 2-, a nawet 3-krotnie cofniętym licznikiem. Łatwo też natknąć się na auta zaniedbane i powypadkowe – kilka lat temu handlarze robili najlepsze interesy właśnie na „rozbitkach”. Dlatego dziś trudno o zadbaną „trójkę”, mimo że ofert na rynku jest bardzo dużo. Możemy wybrać 3- lub 5-drzwiowego hatchbacka. Ten pierwszy przeznaczony jest dla tych, którzy założenie rodziny mają jeszcze przed sobą, drugi – dla tych, którzy zdecydowali się już na to jakiś czas temu. Jeszcze bardziej rodzinne jest kombi. Tradycjonaliści mogą zdecydować się na sedana (występuje pod nazwą Vento i bywa w dobrym stanie). Listę zamyka kabriolet, który za rozsądne pieniądze pozwoli cieszyć się wiatrem we włosach.

Gama silnikowa obszerna Warte polecenia są motory benzynowe 1.6 i 1.8 – przyzwoita dynamika przy niedużym spalaniu. Świetnie też współpracują z instalacją gazową. Dobrą opinią cieszy się także 115-konna 2-litrówka. Niestety, trudno kupić tę wersję. Z jednostek wysokoprężnych najlepszy wybór to wersje TDI (90 KM od 1993 r. i 110 KM od 1996 r.). Są też odmiany wolnossące (D i SDI), ale zadowolą one wyłącznie bardzo spokojnych kierowców. Zresztą podobnie jak i benzynowy silnik 1.4. Ich przeciwieństwo to wersje VR6. Mocne, szybkie i obdarzone rasowym gangiem. Trzeba jednak pamiętać, że w wypadku tej jednostki musimy pogodzić się z dużymi wydatkami na paliwo i eksploatację. Dlatego osobom o sportowym usposobieniu polecamy wersję GTI wyposażoną w 150-konny silnik o pojemności 2 litrów („setka” poniżej 9 s).

Mniej przyjemną stroną Golfa III jest wykończenie i wyposażenie. W uboższych wersjach razi nieciekawa kolorystyka plastików i tapicerki. Podstawowe warianty nie miały wspomagania układu kierowniczego (nie dotyczy kombi), a szyby są na ogół zamykane i otwierane ręcznie. Warto wspomnieć, że w autach z końcowych lat produkcji poziom wyposażenia wyraźnie się poprawił. Podczas jazdy Golf III zdradza swój wiek, bo w porównaniu z dzisiejszymi przedstawicielami klasy kompakt prowadzi się o wiele gorzej. Ale na tle klasowych rywali z pierwszej połowy lat 90. XX w. wypada całkiem nieźle. Poza tym łatwo się nim parkuje (dobra widoczność z miejsca kierowcy), chyba że mamy do czynienia z wersją bez wspomagania. Mocną stroną auta są też małe wydatki eksploatacyjne, bo szeroka gama niedrogich markowych zamienników i części używanych umożliwia tanie naprawy prawie wszystkich usterek.

Kupując Golfa III generacji, trzeba uzbroić się w cierpliwość i do każdego oglądanego egzemplarza podchodzić ze zdwojoną ostrożnością. Jednak jeśli uda się znaleźć samochód w dobrym stanie technicznym, powinien pojeździć jeszcze jakiś czas.