Renault Trafic to średniej wielkości samochód dostawczo-osobowy. Jego produkcja rozpoczęła się w 1981 roku i auto miało być następcą modelu Estafette. Bliźniaczym modelem, produkowanym od 1997 roku jest Opel Arena, natomiast stylistycznie nawiązywał on do większego Mastera.
Jak przystało na praktyczny samochód użytkowy, dostawcze Renault mogło występować w wielu konfiguracjach – dostępne były różne wysokości dachu oraz długości, drzwi boczne otwierane tradycyjnie lub przesuwne, a tylna klapa również mogła być jednoczęściowa lub dzielona. Oprócz zamkniętej wersji, występowała także odmiana skrzyniowa oraz podwozie pod zabudowę.
Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosiła od 2,1 do 2,8 tony. Dostawczak mógł pomieścić 2 lub 3 osoby, natomiast osobowy van – od 6 do 9 w zależności od wersji. W 1989 roku auto przeszło facelifting, dzięki któremu już nieco przestarzały wygląd znacznie się poprawił. Niestety w parze z tym nie szła nowoczesna technologia, jednak mimo wszystko Trafic był chętnie kupowany. Druga modernizacja została przeprowadzono w 1994 roku.
Pod maską w dużej mierze pracowały silniki wysokoprężne, choć benzyniaków także nie zabrakło. Ich moc wahała się od 48 do 100 KM a pojemność – od 1.4 do 2.2. Wśród diesli wybór był nieco większy, ponieważ Trafic napędzać mogły jednostki 1,9-, 2,1- oraz 2,5-litrowe. Tylko pierwsza była wyposażona w turbosprężarkę i silnik ten generował 100 KM. Pozostałe, w zależności od wersji, rozwijały od 60 do 90 KM. Rzadkim okazem jest Trafic z napędem na 4 koła.
W 2001 roku na rynku pojawiła się II odsłona użytkowego Renault. Zarówno stylistycznie jak i konstrukcyjnie auto znacznie unowocześniono w porównaniu do poprzednika. Bliźniaczymi modelami Trafica były Opel Vivaro oraz Nissan Primastar, a rok później auto zdobyło wraz z Vivaro tytuł Van of the Year. Design auta był naprawdę interesujący. Z przodu wyróżniały się łezkowate, duże reflektory, a tylne światła umieszczono pionowo wzdłuż słupków.
Dostępne były 2 rozstawy osi oraz 2 wysokości dachu. Dzięki temu przestrzeń ładunkowa może mieć od 5 do 8,3 m3. Wersji osobowe natomiast mogły pomieścić od 6 do 9 osób w zależności od odmiany. Oprócz tego dostępne były także wersje z ramą pod zabudowę oraz ze skrzynią ładunkową.
Jedynym dostępnym benzyniakiem była 2-litrowa jednostka o mocy 120 KM. Diesle dCi, mogły mieć natomiast pojemność 1,9, 2 oraz 2,5 litra. Rozwijały kolejno 82 i 100 KM, 90 i 115 oraz 150 KM. 2-litrowa jednostka zastąpiła przy okazji liftingu silnik 1.9 dCi.
W 2014 roku pojawiła się III generacja Renault Trafica. Znów Renault stworzył swojego dostawczaka od podstaw, nie bazując na poprzedniku. Z wersji użytkowych, do wyboru jest podwozie pod zabudowę oraz furgon o 2 długościach i 2 wysokościach dachu. Dzięki temu jego przestrzeń ładunkowa waha się od 5,2 do 8,6 m3, a ładowności – 1-1,2 tony.
Wersja osobowa natomiast, pomieści od 6 do 9 osób. Pod maską oferowany jet jeden, 1,6-litrowy diesel dCi w 2 wersjach. Pierwsza ma jedną turbosprężarkę o zmiennej geometrii i generuje 90 lub 115 KM, natomiast druga wyposażona jest w podwójne turbo i rozwija 120 lub 140 KM. Moc trafia na przednie koła za pośrednictwem 6-biegowej skrzyni manualnej.
Konkurentami Renault Trafic są m.in. Mercedes-Benz Vito, Toyota ProAce oraz Peugeot Expert.