Co najmniej cztery firmy roszczą sobie prawo do miana pierwszego samochodu osobowego z napędem 4x4. To Jensen, Subaru, AMC i Audi. Historycy uzupełnią tę listę również o rosyjskiego GAZ-a 61, którego pierwsze egzemplarze powstały przed wojną! I w pewnym sensie wszyscy mają rację. Rosjanie wprowadzili tylko krótką serię niewiele ponad 200 aut, podobnie jak brytyjska firma Jensen (320 egzemplarzy). Subaru rzeczywiście produkowało Leone w dużych seriach, ale model ten miał sztywno dołączany tylny napęd.
Debiutujący w 1979 r. AMC Eagle nie był typowym modelem osobowym – to klasyczny przykład crossovera (kombi-SUV). Audi natomiast debiutowało z osobowym modelem ze stałym napędem. Każdy z tych producentów dołożył cegiełkę do rozwoju segmentu 4x4. Bez względu na to kto był pierwszy, wkład Subaru w rozwój aut 4x4 jest olbrzymi.
Aby poznać historię Subaru, musimy cofnąć się do początku XX w. W roku 1917 Chikuhei Nakajima zarejestrował firmę Nakajima Aircraft Company. Myśliwce tej firmy były wysoko cenione, ale po wojnie przedsiębiorstwo zajmujące się militariami zostało podzielone na kilkanaście oddziałów. Z kolei w 1953 r. sześć tych filii połączyło się ponownie pod nazwą Fuji Heavy Industries.
Prototyp pierwszego auta zaprezentowano tuż po powstaniu firmy, w 1954 r. To model P-1, nazywany też 1500 od pojemności silnika. Auto było nowoczesne, a jego podobieństwo do modeli Peugeota – nieprzypadkowe (od Francuzów zapożyczono m.in. silnik). Na pierwsze produkcyjne auto trzeba było czekać jeszcze kilka lat. Model 360 to typowy mikrosamochód idealnie wpisujący się w japońskie przepisy podatkowe.
Maluch miał silnik umieszczony z tyłu i tylny napęd. W 1968 r. natomiast 20 proc. udziałów w Fuji Heavy przejął Nissan w reakcji na sugestie rządu, by rodzime firmy łączyły się i poprawiały konkurencyjność względem korporacji zagranicznych. Efektów fuzji można dopatrywać się już w modelu, który zainteresował nas najbardziej – to Leone, a konkretnie jego wersja debiutująca we wrześniu 1972 r. – kombi z napędem na wszystkie koła.
Trzeba jednak podkreślić, że auto kierowano głównie do służb wykorzystujących je podczas pracy w trudnych warunkach. Wyposażono go w prosty, mechaniczny system dołączania tylnych kół bez udziału mechanizmu różnicowego.
Zmiany techniczne pojawiły się w latach 80. Początkowo wprowadzono skrzynię redukcyjną, później mokre sprzęgło wielotarczowe zapewniające automatyczne działanie napędu 4x4 w połączeniu ze skrzynią automatyczną.
W roku 1983 w modelach Libero i Justy dźwignię załączania napędu zastąpiono przyciskiem (sterowanie pneumatyczne). Model XT otrzymał w 1987 r. stały napęd na wszystkie koła z wykorzystaniem centralnego dyferencjału. Dostępna blokada mechanizmu różnicowego była jednak optymalna do jazdy… w terenie, gdyż całkowicie blokowała mechanizm. Tę niedogodność wyeliminowano już w 1988 r. poprzez zastosowanie blokady wiskotycznej.
W modelu SVX Subaru wprowadziło również centralny mechanizm różnicowy o budowie planetarnej – z dystrybucją momentu pomiędzy przednią a tylną osią w stosunku 36:64. Model Leone występowałteż pod innymi nazwami – jako Loyale lub połączenie oznaczenia wersji wyposażeniowej i silnikowej, np. DL 1800. Początkowo miał on zostać zastąpiony przez model Legacy, ale ostatecznie zdecydowano, że wprowadzone w 1989 r. auto będzie większe i bardziej luksusowe, zaś jako następcę Leone zaprezentowano model Impreza.
Choć sportowe modele XT i SVX nie zdobyły popularności, bo ich konstrukcja była zapewne zbyt zaawansowana technicznie, to w latach 90. nastąpił rozkwit marki. Na początku firma poważnie zaangażowała się w sport samochodowy, a zastąpienie w roli rajdówki zbyt słabego Legacy kompaktową Imprezą okazało się fenomenalnym posunięciem.
Sukcesy na trasach rajdowych przełożyły się na wzrost świadomości klientów i zainteresowanie marką. Popularne modele: Justy, Impreza, Legacy pojawiały się w coraz to nowszych wersjach. Sportowe wersje Imprezy stały się kultowe. W naszym kraju to zasługa m.in. sukcesów Krzysztofa Hołowczyca i Leszka Kuzaja. Warto wspomnieć też o podwyższonej Imprezie – Outback Sport debiutował w 1994 r., podobnie jak uterenowiona wersja Legacy (Outback).
O ile jednak droższe, większe auto było dostępne niemal na wszystkich rynkach, o tyle offroadowa Impreza była zarezerwowana dla wybrańców – pojawiła się m.in. w USA i Japonii. W latach 90. gamę modeli uzupełniono o SUV-a Forester, choć ze względu na proporcje nadwozia niektórzy zaliczali go do kategorii kombi z mocno podwyższonym zawieszeniem.
W roku 1999 po przejęciu Nissana przez Renault 20 proc. udziałów Fuji trafiło do General Motors, by w 2005 r. (ale tylko 8,4 proc.) znaleźć się w Toyocie. Japoński koncern kilka lat później zwiększył swój udział do 16,7 proc.
W ostatnich latach po niepowodzeniach fabrycznego teamu w cyklu WRC ograniczono aktywność w obszarze sportu. Zadebiutował natomiast silnik Diesla w wersji bokser. Jego konstrukcja okazała się ciekawa, ale nie dopracowana i sprawia użytkownikom sporo kłopotów. Również niezawodność aut przestała być już legendarna – to znak, że z marki niszowej Subaru stało sie producentem popularnym.
Galeria zdjęć
„360” to odpowiedź Subaru na przepisy dotyczące kei car. W produkcji do 1970 r. Produkcja modelu 360 została poprzedzona wykonaniem w 1957 r. prototypu K-10. Małe auto mieściło cztery osoby i miało nadwozia w różnych kształtach (również z wielkim odsuwanym dachem i dostawcze). Długość pojazdu to ok. 3 m, masa własna – 444 kg. Dwucylindrowe, dwusuwowe silniki (początkowo 356, później 423 ccm) zostały umieszczone z tyłu i napędzały tylną oś. Auto miało mizerne osiągi. Powstało niespełna 400 tys. sztuk.
Pierwsze Subaru z silnikiem bokser i przednim napędem. Po kilku latach zastąpiony przez FF-1. Większy i nowocześniejszy samochód pierwotnie miał mieć klasyczny układ napędu na tylne koła. Ostatecznie jednak konstruktorzy poszli dalej – zdecydowali się napędzać przednie koła, a litrowy silnik chłodzony był cieczą, dzieki czemu pracował ciszej. Mimo niskiego stopnia sprężania moc była przyzwoita – 55 KM. Model 1000 to małe auto. Ma długość 4 m i waży ok. 700 kg. Komfort miało zapewniać m.in. niezależne zawieszenie wszystkich kół.
Jako pierwsze zadebiutowało dwudrzwiowe coupé. W 1972 r. dołączyły kolejno: sedan oraz kombi z napędem 4x4 – pierwsze na świecie popularne auto z napędem na wszystkie koła. Napęd 4x4 Subaru testowało już nieco wcześniej w prototypowych autach zbudowanych z użyciem podzespołów FF-1. Długość Leone I (w produkcji od 1971 do 1979 r.) niezbyt wielka, ok. 4 m. Stosowano silniki gaźnikowe 1.1-1.6 o mocach od 62 do 93 KM. Auto wniosło jeszcze jedną ciekawostkę – bezramkowe szyby w drzwiach.
Leone II (1979-89) wyraźnie urosło i otrzymało mocniejsze silniki 1.6 lub 1.8. W układzie przeniesienia napędu 4x4 pojawiły się reduktor oraz automatyczna skrzynia. Kolejna generacja (wprowadzana w 1984 r., równolegle z produkcją II) szczyciła się powiększonym nadwoziem (4,4 m) i świetnym dopracowaniem aerodynamiki (współczynnik oporu 0,35).
W produkowanym do 1994 r. aucie wprowadzono też stały napęd 4x4 oraz pneumatycznie sterowane zawieszenie. Pierwotnie to Legacy miało zastąpić Leone, ale zdecydowano, że będzie to kompaktowa Impreza, którą wprowadzono w 1992 r.
Obok Imprez GT, Turbo i WRX STI oferowano auta cywilne z silnikami 1.5-2.5. Sedan, coupé lub kombi.
Początkowo kontrowersyjna, poprawiana w 2002 i 2005 r. Od 105 do 280 KM!
Podstawowa Impreza stała się hatchbackiem! W ofercie pojawił się też diesel.
Na bazie Imprezy IV generacji powstał też crossover XV (silniki 1.6, 2.0 i 2.0D).
Pikap opracowany na bazie Leone powstał z myślą o rynku amerykańskim. Baja to podobne auto, które zadebiutowało wiele lat później, w 2002 r. Pikap Subaru stanowi odpowiedź na modele takie jak Chevrolet El Camino. Modele BRAT miały napęd 4x4 i korzystały z silników serii EA (1.6 lub 1.8, także doładowanych). Auto nie musi być 2-osobowe – niektóre wersje miały dwa pojedyncze fotele w części ładunkowej. Pikap przetrwał aż do 1993 r. Kolejny model z otwartą skrzynią to Baja opracowana na bazie Outbacka. Mimo czterech miejsc i ciekawej koncepcji zabudowy (m.in. otwierana przegroda między kabiną a skrzynią) auto produkowano tylko cztery lata. Silniki 2.5 (również turbo).
Użytkowe Subaru Sambar pojawiły się w 1961 r. i były oparte na modelu 360. W 1980 r. wprowadzono opcjonalny napęd 4x4. W Europie auta dostawcze stały się bardziej popularne w latach 80. (m.in. Libero). Silnik z tyłu napędzający tylną oś – taka koncepcja napędu samochodu dostawczego w latach 60. nie była nowością. Auto miało niezależne zawieszenie kół i 18-konny silnik 356 cm3. Oferowano nadwozia typu van i pikap. W 1982 r. pojawiła się czwarta generacja modelu. Aby dostosować auto do europejskich i amerykańskich przepisów zderzeniowych oraz oczekiwań, podwyższono dach, zmieniono zderzaki i stylizację, a także silniki – pojawił się litrowy, 3-cylindrowy motor oferujący 50 KM (zamontowany z tyłu). Później zastosowano silnik o pojemności 1,2 l. Przy długości 3,4 m auto ważyło ok. 900 kg. Aby nie wchodzić w konflikt z Volkswagenem, zrezygnowano z nazwy Sambar (podobna do Samby). W zależności od rynku zmodyfikowana wersja występowała jako Domingo, Libero, Sumo czy Columbuss. Pokazany w 1993 r. następca miał więcej interesujących rozwiązań we wnętrzu (składane fotele itp.). W układzie napędowym ciągle stosowano rzędowy silnik trzycylindrowy 1.2 z wtryskiem (54 KM).
Pierwszą generację Justy Subaru skonstruowało samodzielnie, w kolejnych modernizowało gotowe projekty – najpierw Suzuki, potem Daihatsu. Subaru kontynuowało produkcję mikrosamochodów rozpoczętą wraz z modelem 360. Najpierw było to R-2, później Rex i Rex 2. Do modelu Rex 2 auta te miały silniki z tyłu i tylny napęd. W tym ostatnim motor trafił do przodu, jako opcję oferowano napęd 4x4. Auta były dostosowane do japońskich przepisów podatkowych i znajdowały uznanie głównie na rodzimym rynku. Rex 2 posłużył jako baza do opracowania modelu Justy. Został poszerzony i wydłużony, otrzymał też większe silniki – 1.0 lub 1.2 (rzędowe, trzycylindrowe). Dołączany na sztywno napęd na tylne koła pojawił się w 1985 r. (od 1988 r. również z przekładnią bezstopniową). Kolejne generacje modelu to Suzuki Swift (Justy II) oraz Ignis (Justy III) doposażone w napęd 4x4 realizowany za pomocą sprzęgła wiskotycznego. Najnowsza odmiana (od 2007 r.) powstała w kooperacji z Daihatsu. Niestety, w jej przypadku napęd 4x4 jest stosowany tylko w rzadkich wersjach.
Generacje druga i trzecia Justy są oparte na modelach Suzuki – pierwsza na Swifcie
Generacje trzecia Subaru Justy jest oparta modelu Suzuki Ignis. Subaru dodało napęd na wszystkie koła.
Alcyone to najjaśniejsza gwiazda plejad. W gamie Subaru oznaczała ekskluzywne coupé. To nazwa japońska, auto szerzej znane jest jako XT. Początkowo za napęd odpowiadał silnik 1.8 (wolnossący lub turbo), później dołączył 6-cylindrowy bokser 2.7. Auto miało chowane reflektory i nisko poprowadzoną maskę, dzięki czemu współczynnik cx wynosił 0,29. Kierownica ma pionowe i poziome ramiona (dwukierunkowa regulacja wraz ze wskaźnikami), opcjonalnie stosowano elektroniczną deskę i pneumatyczne zawieszenie.
Model SVX (1991-97) zachował w Japonii nazwę Alcyone. Ciekawostką są dzielone szyby boczne. W układzie napędu tylko silnik 3.3 (H6, 24V) – początkowo o mocy 233 KM.
Legacy konkuruje z autami klasy średniej, takimi jak Audi A4 czy Honda Accord. Jest wygodnym, trwałym autem, oczywiście z silnikami typu bokser oraz napędem wszystkich kół. Obecnie oferowana jest V generacja. Pierwsze Legacy przyniosły skok jakości w koncernie – nowocześnie zbudowane auto wykorzystywało nową generację silników EJ (cichsze i bardziej wydajne). Nie brakowało również ciekawostek technicznych, takich jak pneumatyczne zawieszenie z możliwością regulacji prześwitu (automatycznie obniżany do szybkiej jazdy i podwyższany do terenu). Do walki o klientów wystawiono zarówno sedana, jak i kombi. Do ciekawostek zaliczyć można wersje RS, GT czy Spec. B, które wykorzystują mocne, doładowane silniki i mają zmodyfikowane podwozia (oferowane od I generacji do teraz). Obok wersji 4x4 można spotkać również takie z napędem wyłącznie przedniej osi. Kolejne generacje wnoszą nie tylko mocniejsze silniki, lecz także lepsze wyposażenie – np. w autach drugiej serii pojawiły się poduszki dla pasażerów, zaś w 2008 r. – system dwóch kamer nadzorujących zachowanie kierowcy i sytuację na drodze. Podobnie jak w innych modelach w 2008 r. pod maskę trafił również silnik diesla. W 1994 r. ofertę uzupełniło podwyższone kombi, które początkowo występowało jako Legacy Outback, później zaś po prostu jako trochę wyżej pozycjonowany Outback z m.in. nieco inną gamą silników.
Subaru Legacy produkowane w Latach 1994-99
Subaru Legacy produkowane w latach 1998-2003
Subaru Legacy produkowane w latach 2003-09
Model Subaru Legacy produkowany od 2009 roku
Zalety modeli Outback – podwyższony prześwit, lepsze zabezpieczenie nadwozia i podwozia – pozwalają wykorzystywać je podczas jazdy po drogach o kiepskiej jakości. Nie są to jednak pojazdy terenowe.
Zalety modeli Outback – podwyższony prześwit, lepsze zabezpieczenie nadwozia i podwozia – pozwalają wykorzystywać je podczas jazdy po drogach o kiepskiej jakości. Nie są to jednak pojazdy terenowe.
Zalety modeli Outback – podwyższony prześwit, lepsze zabezpieczenie nadwozia i podwozia – pozwalają wykorzystywać je podczas jazdy po drogach o kiepskiej jakości. Nie są to jednak pojazdy terenowe.
Subaru pojawiało się na rajdach już wcześniej, ale dopiero debiut rajdowego Legacy zapoczątkował pełne zaangażowanie firmy w cykl WRC. W latach 80. XX wieku za kierownicą rajdowego Leone zasiadał m.in. Ari Vatanen, ale auta nie odnosiły sukcesów (jednym z większych było 6. miejsce w Safari 1986). W 1990 r. wprowadzono na rajdowe trasy model Legacy, a firma mocno zaangażowała się w sport motorowy. Największe sukcesy przypadły na starty Imprezą w połowie lat 90. – w 1995, 1996 i 1997 r. firma zdobyła mistrzostwo świata producentów, zaś Colin McRae (1995 r.), Richard Burns (2001 r.) i Petter Solberg (2003 r.) wygrywali klasyfikację indywidualną.
Następca Rex-a – malutkie Vivio (3,3 m) – również korzystał z napędu 4x4. Silnik 660 (nazwa pochodzi z zapisu VI-VI-O).
Mimo że Subaru to lider wśród osobowych aut 4x4, w ofercie brakowało SUV-a. Pierwsza generacja Forestera pojawiła się trzy lata po RAV4. W końcu 1995 r. pojawił się koncepcyjny model Streega, ale sprzedaż Forestera ruszyła w 1997 r. Auto otrzymało napęd 4x4 oraz typowe dla marki silniki bokser. Niektóre wersje miały też przekładnię redukcyjną o niewielkim przełożeniu. Do ciekawostek należała wersja S-Turbo z doładowaną dwulitrówką. Kolejna generacja zyskała bardziej agresywny wygląd i większy wybór silników (tylko benzynowe, również turbo). Największą nowością Forestera III był silnik wysokoprężny (również w układzie bokser!), nadwozie zaś zyskało na funkcjonalności i przestronności. Obecne auto rozwija cechy poprzednika.
Druga generacja Subaru Forester
Trzecia generacja Subaru Forester
Czwarta generacja Subaru Forerster
Średniej wielkości SUV opracowany na bazie Legacy. Napęd oczywiście 4x4, pod maską silniki H6 (3.0/3.6).