Hyundai i10 Koreański maluch z Indii

Wysokie nadwozie daje uczucie przestronności. Rzeczywiście nad głowami miejsca jest pod dostatkiem. Bez problemu można się również zmieścić z tyłu. Gorzej z ułożeniem nóg z przodu, bo przeszkadza szeroka konsola środkowa. Kierownicę można regulować jedynie w pionie, ale to wystarczy, żeby kierowcy każdego wzrostu przyjęli prawidłową pozycję. Podczas jazdy docenimy dobrą widoczność oraz łatwość manewrowania. Zaletą nadwozia jest również pojemny, jak na tak małe auto, bagażnik.Układ na­pę­do­wy/osią­gi. Podstawowy silnik zadowoli tylko bardzo cierpliwych kierowców. Prawie 16 s do „setki” to kiepski wynik, tym bardziej że auto ma niską masę. Trzeba mocno wciskać pedał gazu na każdym biegu, żeby nie blokować ruchu. Jazda pozamiejska to już prawdziwa udręka. Auto słabnie na byle wzniesieniu, a podczas wyprzedzania trzeba się dobrze zastanowić, bo elastyczność również nie jest mocną stroną pojazdu. Cieszy natomiast cicha praca silnika oraz niskie zapotrzebowanie na paliwo. Współpracująca z silnikiem skrzynia działa bez oporów, a precyzji brakuje jej tylko podczas szybkiego przełączania. Wygodnie obsługuje się wysoko umieszczoną dźwignię.Układ jezd­ny/kom­fort. Miękko zestrojone zawieszenie sprawia, że tłumienie nierówności odbywa się bez uszczerbku dla komfortu. Gorzej jest za to z bezpiecznym pokonywaniem krętych odcinków drogi. Podczas szybkiej jazdy nadwozie wychyla się, a w opanowaniu pojazdu przeszkadza dodatkowo kiepski układ kierowniczy. Brakuje mu precyzji, przez co prowadzący ma problemy z wyczuciem nawierzchni nawet podczas jazdy na wprost.Kosz­ty/bez­pie­czeń­stwo. Jeżeli komuś nie zależy na osiągach, powinien się zainteresować najmniejszym Hyundaiem. W wersji Style samochód jest bogato wyposażony, a jednocześnie koszty zakupu nie są wygórowane.