Renault Megane TCe 130 GT - zadziwiająco łatwa przeprawa!

• Silnik, skrzynia i napęd były w świetnej kondycji na koniec testu, co potwierdziły też nasze pomiary
• Megane okazał się solidny i zawsze był gotowy do jazdy
• Megane IV to po prostu solidny kompakt. W testowanej wersji zaskarbił sobie sympatię wielu redaktorów – i ciekawym wyglądem, i bogatym wyposażeniem, i niezłym napędem, i samą jakością

Ładni zawsze mają łatwiej. Tak było i tym razem, bo Renault Megane TCe 130 z pakietem GT Line jest po prostu ładne – co do tego nie ma żadnych wątpliwości. Kiedy więc 7 października 2016 r. francuski kompakt zasilił naszą flotę aut długodystansowych, testujący w zasadzie wyrywali sobie kluczyki z rąk. 18-calowe felgi, przyjemny niebieski lakier, głęboko profilowane sportowe fotele, do tego te charakterystyczne lampy z tyłu, na które po zmierzchu – jak donosi dziennik testowy – „zawsze bardzo miło się patrzyło”. Ogólnie Renault Megane szybko obudziło wysokie oczekiwania, zwłaszcza że francuska firma miała u nas pewien dług do spłacenia – ostatnie testowane przez nas auto tej marki (Clio Grandtour TCe 90) nie wypadło bowiem wybitnie dobrze, zdobywając 29 punktów karnych.

Renault Megane - to auto potrafi zauroczyć

Początek testu wypadł więc naprawdę obiecująco. Testowane Renault Megane ma na pokładzie wszystko to, co powinno zapewnić przyjemne 100 tys. km: pakiet GT Line, duża nawigacja, automatyczna skrzynia, aktywny tempomat, doładowany 132-konny silnik benzynowy. I w teorii rzeczywiście wygląda to wszystko nieźle, tyle że już niebawem w dzienniku testowym pojawiły się pierwsze mniej pochlebne uwagi.

Francuzom dostało się zwłaszcza za układ multimedialny R-Link, w którym – mówiąc łagodnie – producent chyba rozmyślnie zostawił nieco do poprawienia, żeby mieć potem czym się pochwalić przy okazji liftingu. Zagmatwane menu odrzucało zwłaszcza tych, którzy po raz pierwszy siadali za kółkiem testowego Megane’a: „Zmiana koloru ambientowego oświetlenia jest łatwiejsza niż przełączanie między radiem a nawigacją”. Co gorsza, nawet gdy komuś w końcu udało się dokopać do funkcji wyszukiwania stacji radiowych, to i tak niewiele tracił, bo... odbiór na falach UKF (FM) oraz cyfrowy DAB był zaskakująco kiepski.

Części z nas przypomniały się słusznie minione czasy Renault 19, a całość zaskakuje tym bardziej, że Megane ma na dachu całkiem solidną i długą antenę (którą na dodatek trzeba było z mozołem odkręcać przy okazji każdej wizyty w myjni). 

Renault Megane - nieintuicyjna obsługa

Jednak i to nie wszystko. Gdy radio już jakimś cudem uda się uruchomić, ale jednocześnie wpadniesz też na to, żeby w tle działała nawigacja, to swojej ulubionej stacji i tak nie posłuchasz. Komendy głosowe są bowiem tak natarczywe, że nawet nocą w najodleglejszym zakątku kraju co chwilę usłyszysz ostrzeżenie przed zbliżającym się korkiem (którego, co jasne, nigdzie nie ma!). I ze zdumieniem zauważysz, że system R-Link z mozołem wytycza objazd, tak naprawdę całkowicie zbędny. Żeby nie było, że na multimedia tylko narzekamy – na plus wypada szybkie i bezproblemowe parowanie telefonów przez Bluetooth, a także wysoka jakość połączeń głosowych.

Renault Megane - dobry napęd na co dzień

Owszem, tak działające multimedia chwały nie przynoszą, z czasem jednak przyzwyczailiśmy się do ich obsługi, ale test na dystansie 100 tys. km jest głównie po to, żeby sprawdzić bezawaryjność, trwałość i jakość danego auta. A w tym aspekcie kompaktowe Renault wypadło w zasadzie bez zastrzeżeń. Zaczniemy od silnika, bo 132-konne 1.2 TCe (obecnie w jego miejsce wprowadzono jednostkę 1.3 TCe/140 KM) ma wysoką kulturę pracy i jest wystarczająco dynamiczne. Zmierzone przez nas osiągi (patrz tabelka) były znacznie lepsze od deklarowanych przez producenta, w związku z czym jesteśmy też w stanie przełknąć spalanie – średnio 8,8 l/100 km przez cały czas trwania testu – które okazało się wyższe od tego, co obiecuje Renault. Musimy jednak zaznaczyć, że delikatne obchodzenie się z gazem oznaczało zużycie poniżej 7 l/100 km, a to już całkiem niezły wynik.

Jazda autostradą to nieco inna historia – mały downsizingowy silniczek potwierdza, że duża ilość momentu „z dołu” nie przekłada się na dobre osiągi przy wyższych prędkościach. Nasze Renault całkiem dziarsko radziło sobie z rozpędzaniem do 140 km/h, czyli w polskich realiach sprawdza się bez większych zastrzeżeń. Problemy pojawiały się, gdy podróżowaliśmy po niemieckich autostradach – przy wyższych prędkościach (powyżej 140 km/h) silnik odczuwalnie puchł. Za taki stan rzeczy po części odpowiada dwusprzęgłowa skrzynia EDC, która mniej więcej od 140 km/h przestaje redukować biegi i próbuje przekonać silnik do rozpędzania się na najwyższym przełożeniu. Zapewne chodziło o to, żeby obniżyć emisję CO₂, ale w praktyce prowadzi jedynie do wyraźnego uszczerbku na dynamice.

Poza tym przekładnię EDC wypada jednak pochwalić, bo poza tendencją do poszarpywania podczas ruszania (typowe dla skrzyń tego typu!) i wielkiego zamiłowania do jazdy na niskich biegach w mieście spisała się po prostu bez zarzutu. Oceniamy ją naprawdę pozytywnie, tym bardziej że wszystkie siedem przełożeń zestopniowano bardzo rozsądnie, zaś końcowy demontaż nie wykazał w zasadzie żadnych uchybień.

Renault Megane - fotele są po prostu świetne!

To samo można by też powiedzieć o wielu innych elementach wyposażenia. „Z pewnością najwygodniejszy sportowy fotel, w którym miałem ostatnio okazję siedzieć” – wpis w dzienniku testowym potwierdza pozytywne odczucia. I faktycznie, kto już pokona pokaźny i mocno wystający boczek fotela, ten będzie rozkoszował się wysokim komfortem i dobrym trzymaniem bocznym. Plus za trwałą tapicerkę – mimo dużej liczby kierowców nawet pod sam koniec testu nie było na niej widać żadnych śladów zużycia.

Zatem jeśli chodzi o jakość i trwałość, powodów do narzekania w zasadzie brak. Kilka znajdzie się za to w kwestii prowadzenia, bo np. pozbawiony czucia układ kierowniczy – zwłaszcza w połączeniu ze sztywnym zawieszeniem wersji GT Line – rozczarował dynamicznie usposobionych kierowców. Narzekano też na kiepski dostęp do bagnetu olejowego – dobra wiadomość jest jednak taka, że nie musieliśmy zbyt często po niego sięgać. Podczas całego testu w sumie dolaliśmy tylko litr oleju silnikowego!

Pewnej dozy cierpliwości wymagało też kilka innych „udogodnień”. Weźmy choćby niezwykle sztuczny dźwięk jednostki napędowej, dobiegający z głośników systemu audio. Dobrze, że da się to wyłączyć. Irytację wzbudzało też natarczywe piszczenie emitowane przez czujniki parkowania. Co ciekawe, podczas otwierania maski zdarzało się, że dźwigienka do odblokowywania mechanizmu zostawała nam w ręce, ale na szczęście można było bez problemu z powrotem ją założyć. To drobiazgi, z którymi – podobnie jak z systemem multimedialnym – da się żyć.

Reasumując: Megane okazał się szykownym, ale i solidnym towarzyszem podróży. Stanowi bardzo ciekawą alternatywę w segmencie C, zdominowanym w większości przez nudnawe modele, trudne do odróżnienia od siebie. Brak awarii, tylko 13 punktów karnych – to powinno przekonać wątpiących w jakość i solidność Renault Megane.

Renault Megane - bez usterek do końca testu

Jak podsumowuje dziennik testowy: „Na kompaktowym Renault można polegać, poza tym ten samochód ma naprawdę dużo charakteru”. Mówiąc inaczej: bardzo dobra ocena na koniec i spokojna przeprawa dla Megane’a i... dla nas. 

Renault Megane TCe 130 GT - dane techniczne

Renault Megane TCe 130 GT - koszty przejechania 100 tys. km

Renault Megane 130 TCe - pomiary osiągów

Renault Megane 130 TCe - naszym zdaniem

Już 3. generacja Renault Megane była autem dobrze ocenianym przez mechaników. Megane IV to po prostu solidny kompakt. W testowanej wersji zaskarbił sobie sympatię wielu redaktorów – i ciekawym wyglądem, i bogatym wyposażeniem, i niezłym napędem, i samą jakością. Zresztą część z nich oceniła auto na 5+. Generalnie: dobra robota, tak trzymać!