W Rüsselheim wszystko dokładnie obmyślano i tuż po premierze Golfa III, Opel zaprezentował nowy model Astra. Nazwa dla Opla zupełnie nowa, jednak użyta wcześniej na wyspach brytyjskich przez fabrykę samochodową Vauxhall, dla późniejszych Kadettów. Astra A, według wewnątrz-zakładowego alfabetycznego ciągu oznakowań pojazdów klasy średniej niższej, określana była też jako Astra F (ostatni Kadett oznakowany był literą E).
Pierwszy Opel wyjechał do boju przeciw Golfowi III uzbrojony w nowe nadwozie, które było o 3 cm dłuższe, jednak o włos niższe i węższe od konkurenta. Tę batalię rozmiarów rozstrzyga ostatecznie rozstaw osi, który w wypadku Astry wynosił 2517 cm czyli o 4 cm więcej od Golfa. Wnętrze Astry jest o tych parę centymetrów przestronniejsze. W pięciodrzwiowej wersji hatchback za tylną kanapą znajduje się 360 l przestrzeni bagażowej (o 30 l więcej od Golfa), która po złożeniu siedzeń jeszcze się powiększa. Na rynku samochodów nowych Astra była równym przeciwnikiem Golfa, jednak teraz, wśród samochodów używanych Astra konkuruje raczej czeskim Felicjom, a w tej bitwie niemiecki samochód wygrywa na polu komfortu, przestronności wnętrza oraz osiągów, za to koszta napraw u Felicji są nieporównywalnie niższe. Żadne z tych aut nie należy do niezawodnych, jednak według statystyk Astra spisuje się nieco lepiej.
Nadwozie Astry z 1991 roku nie nawiązuje stylistycznie do Kadetta, w wyniku czego powstał model zgrabny i całkiem atrakcyjny. W ofercie było kilka typów nadwozi: 3- i 5-drzwiowy hatchback, 4-drzwiowy sedan, kombi oraz wersja kabriolet. Najpopularniejsza 5-drzwiowa wersja hatchback dysponuje (w porównaniu z Golfem) dodatkowym trzecim oknem bocznym, które ułatwia widoczność we wszystkich kierunkach. Za stylistycznie bardzo udany można uważać tył pierwszej Astry. Wyraźna linia przełamania nad tylnym błotnikiem elegancko przechodząca w zderzak, dodaje autu dynamizmu. W czasie premiery Astry modne były wyraźnie zaokrąglone karoserie, jednak Opel nie dał się do końca zwieść aktualnym trendom, dzięki czemu Astra stosunkowo długo obyła się bez wyraźniejszych zmian. Choć Astra nigdy nie podołała konkurencyjnemu Golfowi, Opel cieszył się wysokimi liczbami sprzedanych pojazdów.
Wersja 3-drzwiowa nie jest zbyt popularna, dlatego ceny są stosunkowo niskie. O ile więc nie szukamy samochodu rodzinnego, 3-drzwiowy hatchback może być rozsądnym rozwiązaniem. Natrafić można na fabryczną usportowioną wersję Astry GSi, która była reakcją na Golfa GTI. Ta wersja wyposażona była w jeden z czterocylindrowych silników 1,8 lub 2,0 (ten najmocniejszy dysponował 150 KM). W komisach bardzo często znaleźć możemy rodzinne kombi. Wiele firm używało ten pojazd jako auto służbowe, dlatego ich przebieg może być stosunkowo wysoki. Atutami kombi były ładny wygląd i wysoka funkcjonalność - Astra Caravan była w swoim czasie najlepiej sprzedawanym autem w swojej klasie. W porównaniu z hatchbackiem, kombi jest o 227 mm dłuższe. Bagażnik mógł pojąć 500 l, a po złożeniu tylnych siedzeń powiększał się do 900 litrów (do wysokości okien) lub 1650 l (po dach). Sedan był nieco krótszy (4239 mm) od Caravana (4278 mm), na przekór temu oferował 500 l przestrzeni bagażowej (810 l po złożeniu tylnej kanapy). W roku 1993 rozpoczęto produkcję kabrioletu, który zbudowany był na platformie sedana, dlatego kabriolet oferuje dostateczną ilość miejsca dla czterech osób i dla 390 litrów bagażu. Astra nie miała już pałąka ochronnego za przednimi siedzeniami jaki montowany był w Kadettach wersji Cabrio. Obydwa "otwarte" modele powstały w słynnym studio designerskim Bertone. Dziś, choć rzadko spotykana, Astra z otwartym nadwoziem zaliczana jest do najtańszych modeli Cabrio na rynku samochodów używanych.
Astry od samego początku dysponowały szeroką gamą silników. Najpierw montowano do nich starsze ośmiozaworowe żeliwne silniki, które nie dysponowały zbyt wielką mocą, jednak charakterystyka momentu obrotowego oraz dobrze zestopniowane skrzynie biegów sprawiały, że silniki w zwykłych warunkach sprawdzały się lepiej od niektórych konkurencyjnych jednostek szesnastozaworowych. Typowym przedstawicielem tego typu silników jest czterocylindrowy 1,6 (75 KM), który w przypadku, że rozważamy kupno najstarszej Astry, warty jest polecenia. Jego moc nie jest wprawdzie zbyt wysoka, ale poruszając się drogami szybkiego ruchu zaskakuje jego spokojna i cicha praca, dostatek momentu obrotowego nawet przy jeździe na piątym biegu, przyzwoite zużycie paliwa oraz wysoka żywotność tej sprawdzonej konstrukcji.
Jednostką podstawową w Astrach był silnik 1,4 (60 KM), a oprócz silnika 1,6 (75 KM) montowano jeszcze jednostki 1,6 16V (100 KM), 1,8 (90 KM), 2,0 (115 KM), 1,8 16V (125 KM) oraz 2,0 16V (150 KM). Niemal całe opisane spektrum silników dostępne było we wszystkich wersjach nadwoziowych, szczególnie interesujące było połączenie wersji Astra Caravan z motorem 2,0 16V (150 KM). Niezbyt udanym rozdziałem w historii Astry są silniki wysokoprężne. Ogólnie można powiedzieć, że ich jakość nie była tak wysoka jak u konkurencyjnych Volkswagenów. Choć w porównaniu z silnikami spalinowymi diesle zużywały mniej paliwa, to ich częste usterki (pęknięta głowica cylindrów, zerwany pasek rozrządu) przemawiają na ich niekorzyść. Standardowa objętość diesli była 1,7 l, jednak dostępne były w wersjach z pompą podciśnienia (60 KM) lub z doładowaniem (68 KM). Dostępna była też doładowana jednostka Isuzu "intercooler" o objętości 1686 cm3 i mocy 81 KM. Spośród jednostek wysokoprężnych właśnie "Intercooler" sprawdzał się najlepiej.
Astra, w ciągu swego stosunkowo długiego życia, przeszła kilka zmian stylistycznych, a oferta silników była stopniowo odmładzana. W 1995 roku większość oferowanych szesnastozaworowych silników doczekało się poprawy przebiegu momentu obrotowego. Model 1996 otrzymał nowy grill z większym wlotem powietrza do chłodnicy oraz powiększonym logo Opla. Zmienił się kształt zderzaków oraz kolor kierunkowskazów z pomarańczowego na biały.
Jak na niemieckie auto przystało, stylistyka wnętrza prezentuje się bardzo przyzwoicie, jednak jakość użytych materiałów pozostawia wiele do życzenia. To samo dotyczy wykończenia - różnego rodzaju zgrzyty i trzaski nie powinny nas dziwić. Za to tapicerka na drzwiach i siedziskach, zdobiona neutralnymi wzorami, jest niemal niezniszczalna. Fabryczne radia, dysponują osobnym wyświetlaczem, który umiejscowiono nieco wyżej, co umożliwia lepszy odczyt informacji i sprawia, że radio bez wyświetlacza staje się dla złodziei mało atrakcyjnym łupem.
Właściwości jezdne pozostają bez większych zarzutów. Amortyzatory Astry zapewniają stosunkowo wysoki poziom komfortu, jednak jak u wszystkich używanych samochodów trzeba uważać na ich stan (wymiana nie tylko zwiększa poziom aktywnego bezpieczeństwa, ale też wyraźnie poprawia zachowanie samochodu).
Jakość fabrycznego wykończenia różniła się w każdym egzemplarzu. Dlatego we wczesnych modelach natrafić możemy na przeróżne usterki. Najczęściej jednak spotykamy zepsutą elektroniczną jednostką sterującą, wady w jednostkach diesla, popsuty miernik ilości zasysanego powietrza, pękniętą przednią szybę czy pokrzywione tarcze hamulcowe. Chronicznym problemem Astry I była korozja. W najstarszych Astrach rdzewieje nie tylko wydech, ale też błotniki, progi czy maska.
Według TÜV AutoReport 2005 ośmio- dziewięcioletnie Astry plasują się z reguły ponad średnią w swej kategorii wiekowej, a w kategorii aut dziesięcioletnich Astry znajdujemy poniżej średniej z wynikiem 29,1% aut z poważnymi usterkami, a Golfy nieco ponad średnią z wynikiem 26%. TÜV zwrócił też uwagę na częste problemy z oświetleniem i z układem hamulcowym, który podczas ostrego hamowania może tracić na skuteczności.
W porównaniu ze współczesnymi samochodami, w dziedzinie bezpieczeństwa pasażerów, Astra zostaje daleko w tyle, jednak wśród ówczesnej konkurencji Astra nie musiała czuć się zawstydzona. Od roku 1994 była seryjnie wyposażona w dwie poduszki powietrzne, za dodatkową opłatą był montowany system ABS (seryjnie dopiero pod koniec produkcji), a od roku 1997 pojawiły się seryjnie montowane boczne airbagi.
Konstrukcyjnie Astra pochodzi z Niemiec, jednak samochód produkowano w wielu zakładach na całym świecie np. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, na Węgrzech, w Belgii, RPA, na Thaiwanie oraz po ukończeniu produkcji w Niemczech u nas w Polsce (Astra Classic). Dostępne były wtedy obydwie generacje, z tym że pierwsza była wyraźnie tańsza od nowego modelu. Podczas kupna używanej Astry trzeba uważać na kraj, z którego dany egzemplarz pochodzi, bo auta z "ciepłych krajów", pod względem izolacji cieplnej, nie są przystosowane do naszych środkowoeuropejskich zim.
Opel Astra to tańszy konkurent Volkswagena Golfa, z którym pod względem jakości silników wysokoprężnych oraz wykończenia fabrycznego, nie może się mierzyć, ale pod względem przestronności wnętrza oraz atrakcyjności nadwozia, może mu śmiało konkurować.
Plusy:
-
przestronne wnętrzeniezawodne silniki spalinoweatrakcyjne nadwozie (nawet po latach)komfortowe zawieszenieszeroka gama nadwozi oraz jednostek napędowychmnóstwo używanych modeli na rynku, dostępność używanych części zamiennych
Minusy:
-
korozja wydechu, nadwoziabrak wspomagania kierownicy w podstawowych modelachniska jakość fabrycznego wykończeniaczęste usterki silników wysokoprężnych
Najczęstsze usterki:
-
zgrzyt tworzyw sztucznych na desce rozdzielczejusterki alternatoraprzerwane paski zębatewycieki płynów, olejówuszczelka pod głowicą cylindrówkorozja wydechu, nadwoziausterki elektroniki
