Skoda Octavia pierwszej generacji nie powstała po to, by kogokolwiek cieszyć. Z powodzeniem zaliczyć można ją do pierwszej dziesiątki (no, może dwudziestki) najnudniejszych samochodów ostatnich czasów, ale między innymi na tym właśnie polegała jej siła. To dlatego setki tysięcy klientów zdecydowało się wybrać oparte na płycie podłogowej VW Golfa IV auto, którego producent nie cieszył się wcale renomą. Zapłacili mniej niż musieliby wyłożyć za niemiecki model i w większości wypadków swojego wyboru nie żałowali. Dzisiaj - przesiadają się co najwyżej do nowej Octavii.
W paręnaście minionych lat Škoda zyskała opinię producenta samochodów dla normalnych ludzi. Żadnych wariatów, oszołomów i podobnych parapetów. Po prostu ludzi, którym samochód potrzebny jest do tego, by na czas dotrzeć do pracy, bezpiecznie przewieźć rodzinę czy wyjechać na wakacje. I Octavia sprawdza się w tej roli znakomicie.
Octavia vs Golf vs A3
Rozpoczęcie produkcji (w 1996 roku) okazało się świetnym dla Czechów posunięciem. Octavia zdobyła uznanie, które przełożyło się na wyniki sprzedaży (nabywców znalazło niemal 1,5 miliona egzemplarzy). Porównywana była i z Golfem, i z Audi A3. Z pierwszym z “braci" wygrywała dzięki większej ilości miejsca wewnątrz oraz niższej cenie. Audi z kolei biła na głowę bezawaryjnością. Miłośników wyposażenia i pięknego designu w środku nęciła luksusową wersją Laurin & Klement. Oferowana była nawet w przedłużonej nieco wersji Elongated (która nie miała jednak szans w palecie, w której flagowym modelem pozostawał stricte dyrektorski Superb). W masowej produkcji utrzymały się natomiast dwa warianty nadwozia - liftback i kombi.
Do liftingu (2000 rok) w sprzedaży znajdowały się trzy opcje wyposażeniowe: LX, GLX i SLX. Później zastąpiły je Classic, Ambiente i Elegance. Razem z liftingiem pojawiła się też nieco ładniejsza deska rozdzielcza, ale reszta samochodu pozostała niemal bez zmian. Nową generację - Mk2 - wprowadzono w 2004 roku, ale nie był to jeszcze koniec oryginału. Pierwszą Octavię, oznaczoną mianem Skoda Octavia Tour, kontynuowano aż do listopada 2010 roku, kiedy to definitywnie pożegnano się z klasykiem.
Więcej miejsca niż w Golfie nie znaczy jeszcze, że w Octavii I narzekać można było na przeciąg pomiędzy pierwszym a drugim rzędem siedzeń. Niestety tylna kanapa miejsca oferowała bardzo, ale to bardzo mało. Za to bagażnik o pojemności 428 litrów (1228 l po złożeniu siedzeń) w liftbacku i 448 w kombi (1412) sugerował, że jednak podróż w więcej niż dwie osoby to może wcale nie taki najgorszy pomysł.
TDI, MPI i inne silniki
Czeski producent przygotował zróżnicowaną paletę jednostek napędowych, wśród których największą popularność zdobyły benzynowe 1,6 o mocy 75 bądź 101 koni. Przynajmniej w kwestii osiągów i spalania uznawane były za zupełnie przyzwoity kompromis. Osoby preferujące poruszanie się w tempie lodowca mogły sięgnąć po 60-konne 1,4, które jeździło wolniej niż inne samochody stały. Dla amatorów sportowych wrażeń wystosowano turbodoładowany silnik 1,8 o mocy 150 bądź 180 KM. Dostępny był również napęd na cztery koła.
W tak popularnym samochodzie nie mogło zabraknąć diesli - wszystkie otrzymały tę samą pojemność skokową, 1,9 litra. Skrajne wartości mocy zarezerwowano dla silników SDI, które oferowały - w zależności od wariantu - 68 bądź 130 KM. Do tego cztery jednostki TDI - 90-130 KM. Spalanie - od 5 do 7 litrów oleju napędowego. W wypadku jednostek benzynowych - od 7 do 9 litrów. Skoda Octavia I dobrze współpracuje z instalacjami gazowymi, z jedną z nich zresztą - wyprodukowaną przez Landirenzo - była fabrycznie oferowana. Na rynku wtórnym nie brakuje egzemplarzy z założonym LPG.
Niezupełnie bez wad
Czeski kompakt - bo mimo swoich 4,5 metra długości Octavia to w dalszym ciągu kompakt - okazał się raczej wytrzymałą konstrukcją, choć nie ustrzegł się niestety kilku bolesnych przypadłości, wśród których prym wiedzie znane między innymi z Golfa ścinanie nitów w skrzyni biegów (wersje 1,6), prowadzące do jej totalnego zniszczenia. Błędem konstrukcyjnym było zbyt niskie ulokowanie silnika. W rezultacie niezwykle łatwo było zawadzić o podłoże miską olejową. Producent, co prawda, oferował wstawienie od dołu dodatkowej osłony, ale mało kto decydował się dopłacić za tę opcję. Alternatywnym rozwiązaniem jest zastosowanie tulei podwyższających na amortyzatorach.
Zdarza się także, że w Octaviach pęka przednia szyba - najwyraźniej spoina pomiędzy samym szkłem a karoserią jest zbyt twarda i wywołuje nadmierne naprężenia, których szyba nie jest w stanie bezstratnie rozłożyć. Charakterystyczne bywają awarie przepływomierza, ujawniające się przede wszystkim wyraźnym spadkiem mocy auta. Nie mają czym się cieszyć posiadacze elektrycznych szyb - zastosowane podnośniki cechują się wyjątkowo niską wytrzymałością. Z korozją natomiast przeważnie problemów nie ma.
Propozycja ze wszech miar rozsądna
Dzisiaj zaś na drogach króluje druga generacja Octavii. Wystarczy wspomnieć, że w zaledwie dwa lata od debiutu (2004) wyprodukowano aż pół miliona egzemplarzy. Ci zaś, którzy wolą rozglądać się za Skodami z drugiej ręki, nie muszą szykować sporego zapasu gotówki. Ceny Octavii I zaczynają się od ok. 10 tysięcy złotych, ale zdarzają się sporadycznie samochody nawet za 7-8. Ich stan może jednak pozostawiać sporo do życzenia. Większość aut można kupić poniżej 20 tysięcy, ale - z oczywistych względów - za wersje luksusowo wyposażone (jak np. Laurin & Klement), uterenowione (4×4) czy “sportowe" (RS) trzeba będzie zapłacić nieco więcej. Czy to dobra cena?
Raczej tak - nie przepłaca się tu za renomę marki ani inne zbytki. W zamian otrzymuje się jednak samochód solidny. Niekoniecznie perfekcyjnie wykonany, ale taki, na którym jeszcze przez kilka lat na pewno będzie można spokojnie polegać. I na tym właśnie wielu kierowcom najbardziej zależy. Zrozumiała to Skoda, inni producenci mają opory… Ale to już temat na zupełnie inną bajkę.
