Volkswagen Garbus nie był niezawodny, ale i tak go kochano

Nazwa „Garbus” nie jest tłumaczeniem niemieckiej nazwy „Käfer” (chrząszcz) – ta przyjęła się za to także w USA, gdzie „garbatego” Volkswagena pokochano jako Beetle’a.

Mimo całej swojej popularności samochód zaprojektowany przez Ferdinanda Porschego nigdy nie był tak naprawdę dobry. Chłodzone powietrzem, umieszczone za tylną osią boksery cierpiały z powodu problemów z utrzymaniem właściwej temperatury i często już po niespełna 50 tys. km odmawiały posłuszeństwa. Ogrzewanie natomiast wcale nie korzystało z tego nadmiaru ciepła, dlatego podróżnym zimą wiecznie marzły stopy. Już po kilku latach trzeba było podjąć się poważnych napraw karoserii, żeby Garbus mógł zaliczyć kolejne badanie techniczne.

Volkswagen Garbus nie był niezawodny, ale i tak go kochano

Auto było reklamowane hasłem: „Jeździ... i jeździ... i jeździ”, co zapewne można uznać za jedno z największych kłamstw marketingowych powojennej historii. Jednak właściciele nawet za bardzo się nie burzyli. Kochali Volkswagena Garbusa nie tylko w Niemczech, był też bardzo popularny w Stanach, gdzie stał się – wraz ze słynnym Volkswagenem T1 – pojazdem nieodłącznie kojarzonym z ruchem hippisowskim.

Fanom spodobały się: dobre właściwości trakcyjne, oryginalne brzmienie, karoseria inna niż wszystkie. Wersja Standard miała 30 KM, Export – 34 KM, a 1302 z wydłużonym przodem auta – do 50 KM. Najbardziej wymagający sięgali po kabriolet produkowany przez Karmanna w niemieckim Osnabrücku lub po GSR – "żółto-czarną wyścigówkę" – model specjalny z 1973 r., przedstawiony na naszych zdjęciach. Szczególnie poszukiwanym wariantem jest Última Edición, który ostatecznie zamykał produkcję Garbusa w Meksyku. Ostatni z nich powędrował prosto do muzeum, przedostatni stoi do dziś w garażu redakcji bratniego "Auto Bilda".

W całym tym zalewie SUV-ów i pędzie do elektromobilności jedno pozostaje pewne: Garbus może nie był za dobry, ale dobrze, że był.

Co decyduje o popularności Volkswagena Garbusa?

Volkswagen Garbus w swojej ojczyźnie był prawdziwym "samochodem dla ludu", dzięki któremu całe pokolenia Niemców nauczyły się motoryzacji. Jednak jego zaokrąglone kształty i oryginalną konstrukcję pokochano także w innych częściach świata, w USA stał się wręcz częścią kontrkultury. Taki pojazd zdarzył się w historii tylko raz.