Od Peugeota 201 do 208 - historia sukcesu miejskiego auta

Taki zapis miał odtąd kojarzyć się tylko z francuską marką – został on zastrzeżony na całym świecie. Pierwszym samochodem z nową nazwą był zaprezentowany w 1929 r. model 201. Cyfra 2 oznaczała najmniejszy samochód w gamie, choć 201 była rozmiarami bliższa dzisiejszej klasie kompaktów. Początkowo napędzała ją 23-konna jednostka o pojemności 1,1 l. Z czasem 201 doczekała się mocniejszych silników – pod koniec produkcji pod maską pracował silnik 1,5 o mocy 35 KM.

Peugeot 201 był pierwszym seryjnie produkowanym samochodem z niezależnym zawieszeniem przedniej osi. Ale najważniejszą zaletą tego modelu była stosunkowo niska cena – co przełożyło się na jego wielką popularność. Przez osiem lat wyprodukowano przeszło 140 tys. egzemplarzy 201. Te wyniki pozwoliły marce nie tylko przetrwać kryzys finansowy z lat 30. XX w., ale też ugruntować swoją pozycję masowego producenta samochodów.

Podczas salonu samochodowego w Paryżu, który odbył się jesienią 1937 r., Peugeot zapytał odwiedzających, jakie cechy powinien mieć następca modelu 201. Sonda ta miała raczej znikome znaczenie dla kształtu nowego samochodu – oficjalna prezentacja Peugeot 202 odbyła się już w marcu 1938 r. Ale jako chwyt marketingowy okazała się dużym sukcesem.

Z przodu Peugeot wyróżniał się parą reflektorów ukrytych za aerodynamiczną osłoną chłodnicy. Obok standardowej, 4-drzwiowej limuzyny Peugeot oferował całą gamę różnych nadwozi – od kabrioletu po wersję 6-osobową oraz samochody dostawcze i vany. W latach 30. XX w. tylko Simca oferowała tak szeroką gamę karoserii, ale rywalizujący z Peugeot 202 model 8 powoli schodził już ze sceny.

„Dwieściedwójka” mimo kompaktowych rozmiarów była bardzo przestronna, co sprawiło, że samochód cieszył się wielkim powodzeniem. Do momentu przerwania produkcji w 1943 r. powstało 62 tys. egzemplarzy. Były one oferowane także w Polsce – nowego, 4-osobowego Peugeot 202 można było kupić już za 6250 zł. Peugeot mimo wybuchu wojny kontynuował produkcję, ale gdy w 1943 r. alianckie bomby zaczęły spadać na fabrykę w Sochaux, działalność zakładu została przerwana. Po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do odbudowy zniszczonej fabryki.

Pod koniec 1945 r. uruchomiono ponownie produkcję Peugeot 202 – powstało wówczas jedynie 20 egzemplarzy. Produkcja na masową skalę ruszyła dopiero w 1946 r. Samochody z tego okresu były nieco prostsze – zrezygnowano np. z plecionych obręczy kół na rzecz najprostszych, tłoczonych felg. Ostatni Peugeot 202 wyjechał z hali produkcyjnej w 1949 r. Łącznie powstało 104 tys. egzemplarzy tego auta.

Po wojnie przywrócono produkcję zaprojektowanego jeszcze w latach 30. XX w. Peugeot 202, ale odbudowująca się z gruzów Europa potrzebowała czegoś nowego. Samochodu małego, nowoczesnego i trwałego. Peugeot odpowiedział na to zapotrzebowanie modelem 203, zaprezentowanym w 1948 r.

Nowy samochód był pierwszym pojazdem marki z samonośnym nadwoziem. Jego sylwetka Polakom może kojarzyć się z nieco większą Warszawą M20, ale taki styl był wówczas niezwykle popularny na całym świecie. Peugeot 203 był bardzo aerodynamiczny, co w połączeniu z 4-cylindrowym silnikiem z aluminiową głowicą, o pojemności 1,3 l i mocy 42 KM zapewniało całkiem niezłe jak na owe czasy osiągi.

Moc jednostki napędowej w kolejnych latach produkcji wzrosła do 46 KM, ale jak zapewniali inżynierowie Peugeot, nie działo się to kosztem zużycia paliwa. Niezwykła trwałość, ekonomiczny silnik i praktyczna forma przekuły się na sukces finansowy. W rodzimej Francji sprzedaż na poziomie 34 tys. egzemplarzy rocznie stanowiła ok. 20 proc. sprzedaży nowych samochodów ogółem.

Peugeot 203 odniósł też sukces poza Francją – zwłaszcza w zachodnich Niemczech. Łącznie wyprodukowano przeszło 620 tys. egzemplarzy w różnych wersjach nadwozia. Przez kilka lat 203 był jedynym modelem Peugeot w produkcji.

Na początku 1960 r. zakończono produkcję Peugeot 203 – jako jego następcę marka oferowała większy model 403 z silnikiem „dwieścietrójki” i nieco skromniejszym wyposażeniem. Jednak szefowie marki zdawali sobie sprawę, że lukę w ofercie, jaką stanowił brak małego samochodu, trzeba będzie wypełnić.

Zajęło to aż pięć lat, ale efekt był pod każdym względem wyjątkowy. Zaprezentowany podczas salonu samochodowego w Paryżu w 1965 r. Peugeot 204 zrywał ze wszystkimi cechami swoich poprzedników. Przede wszystkim miał nowoczesny układ napędowy. Wykonany z aluminium silnik o pojemności 1,1 l umieszczono poprzecznie, by zaoszczędzić miejsce. Moc 53 KM była przenoszona na przednie koła – dla marki Peugeot to była absolutna nowość.

Skrzynia biegów i mechanizm różnicowy zostały umieszczone pod silnikiem – kolejna oszczędność miejsca… Jeszcze jedną innowacją zastosowaną po raz pierwszy w samochodach z Sochaux były tarczowe hamulce przy przednich kołach.Peugeot 204 był dostępny jako 4-drzwiowy sedan, kombi, a od 1966 r. także jako kabriolet i coupe, choć ta ostatnia wersja w rzeczywistości była bardziej 3-drzwiowym hatchbackiem.

Za projekt nadwozia odpowiadało włoskie studio Pininfarina – linie były proste i lekkie, bez amerykańskich naleciałości, niezwykle popularnych wówczas w Europie. Nowy model był wyraźnie mniejszy i lżejszy od swojego poprzednika. Po raz kolejny najmniejszy model Peugeot okazał się wielkim sukcesem. Wyprodukowano przeszło 1,6 miliona tych samochodów. Głównymi atutami Peugeota 204 były niskie koszty eksploatacji i przestronne wnętrze.

Zastąpienie „dwieścieczwórki” modelem 304 należącym do wyższej klasy znów otworzyło lukę w ofercie francuskiej marki. Zaprezentowany w 1973 r. model 104 nie był w stanie jej wypełnić, potrzebne więc było opracowanie nowej konstrukcji.

Prace nad tym projektem rozpoczęły się pod koniec lat 70. XX w. Choć autorstwo linii nadwozia często przypisuje się studiu Pininfarina, projekt powstał w paryskich biurach Peugeot. Szefem stylistów francuskiej marki był wówczas Gerard Welter – odpowiedzialny m.in. za projekty Peugeot 204 Cabrio i Coupe czy modelu 505. Zaprojektował on zgrabnego hatchbacka ze skośnym tyłem, dostępnego początkowo w wersji 5-drzwiowej, a od 1984 r. także 3-drzwiowej.

Jeszcze później pojawiła się wersja Cabrio, w której rzeczywiście swój udział miał Pininfarina. Charakterystyczne wykończenia z szarego plastiku i grube, poziome listwy przedniego grilla na wiele lat wpisały się do języka stylistycznego marki. Elementy te były obecne we wszystkich modelach marki w tym czasie.

Peugeot 205 był dostępny w kilku wersjach wyposażenia, trzech wariantach nadwozia i z całą gamą jednostek napędowych, kt.re w ciągu produkcji tego modelu przechodziły liczne modernizacje. Najmniejszym oferowanym silnikiem benzynowym była 1-litrowa jednostka o mocy 45 KM (później zyskała jeszcze dodatkowe 5 KM).

Największy był silnik 1,9 l, który dostępny był w kilku wariantach o mocy przekraczającej 100 KM. Oprócz tego dostępne były też silniki wysokoprężne: 1,8 l turbo (78 KM) i 1,9 l (60 KM) – zapewniały one dużą dynamikę i niskie zużycie paliwa, dzięki czemu cieszyły się ogromną popularnością.

Wszystkie samochody były wyposażone w 4-biegową skrzynię, ale za dopłatą można było dostać wersję 5-biegową. W ofercie znalazła się także przekładnia automatyczna. Obok podstawowych wersji wyposażenia

Peugeot wyprodukował wiele serii specjalnych i limitowanych – np. 205 Junior, Roland Garros czy Rallye. W 1984 r. zadebiutowała wersja GTI, początkowo ze 105-konnym silnikiem 1,6 l, a później jednostką 1,9 l o mocy 130 KM. Do dziś jest ona uważana za wzorzec sportowego hot-hatcha.

Historia lubi się powtarzać. Tak jak w przypadku 203 i 204, Peugeot początkowo nie planował zastąpienia 205 nowym modelem. Szybko jednak okazało się, że zapotrzebowanie na samochód tej klasy nie słabnie. Zapadła więc decyzja o rozpoczęciu prac nad Peugeotem 206.

Tym razem projekt nadwozia powierzono Pininfarinie. Pierwsze efekty tej pracy można było zobaczyć podczas salonu samochodowego w Genewie w 1998 r. Zaprezentowano tam koncept Peugeot 20 – mały kabriolet ze składanym sztywnym dachem. Dwa lata później trafił on do sprzedaży jako Peugeot 206 CC. Wcześniej, bo we wrześniu 1998 r., zaprezentowano podstawową wersję – hatchbacka w wersji 3- i 5-drzwiowej. Projekt Pininfariny zgrabnie łączył odwołania do poprzednika z nowoczesnością. Sylwetka Peugeota 206 nie pozostawiała wątpliwości, że jest on następcą 205, a równocześnie emanowała świeżością i dynamiką. Obok hatchbacka i wersji coupe-cabrio w 2001 r. zadebiutowała wersja kombi (206 SW).

Pod maskę 206 trafiły silniki znane z innych modeli marki. Kupujący mieli do wyboru całą gamę silników benzynowych i diesla. Te pierwsze obejmowały zarówno 60-konną jednostkę 1,1 l, jak i 2-litrowy silnik o mocy 177 KM (dostępny w wersji 206 RC). Fani silników wysokoprężnych mogli wybierać pomiędzy jednostkami HDi o pojemnościach 1,4 l (68 KM), 1,6 l (110 KM) i 2,0 l (90 KM) oraz wolnossącym silnikiem 1,9 l (71 KM).



Zabawna reklama z młodym człowiekiem z Indii, który za pomocą wszelkich możliwych środków upodabnia swojego Hindustana Ambassadora do Peugeot 206, była popularna na całym świecie. Swój wkład miały też z pewnością sukcesy sportowe tego modelu. Ale głównymi filarami sukcesu 206 były solidna konstrukcja, atrakcyjny wygląd i szeroka gama modelowa.

Dzięki sukcesowi 206 nikt już nie miał wątpliwości, że należy kontynuować tę linię modelową. Zadanie opracowania następcy 206 dostało wewnętrzne biuro projektowe Peugeot Style Centre. Nowy samochód, zgodnie z systemem nazewnictwa marki oznaczony cyframi 207, został zaprezentowany w styczniu 2006 r., a już w kwietniu trafił do sprzedaży.

Nowy Peugeot znacznie urósł w porównaniu z poprzednikiem – był aż o 20 cm dłuższy. Duży nacisk położono na bezpieczeństwo – 207 był jednym z pierwszych samochodów dostosowanych do nowych przepisów chroniących pieszych. Wyposażono go więc w odpowiednie pochłaniacze energii i zwiększono odległość między pokrywą a silnikiem. Pod względem wyglądu nadwozie 207 nie przynosiło rewolucji – jego sylwetka zachowała proporcje, które zapewniły sukces poprzednikowi, i wpasowywała się doskonale w stylistykę pozostałych modeli marki.

W ofercie znalazły się tradycyjnie 3- i 5-drzwiowy hatchback, coup.-cabrio (207 CC) i kombi (207 SW). Sporo uwagi projektanci poświęcili wnętrzu samochodu. Było bardziej przejrzyste, prostsze i lepiej wyposażone niż u poprzednika. Umieszczone głęboko pod osłoną zegary sprawiały, że każdy mógł poczuć się jak kierowca samochodu sportowego. By podnieść komfort w kabinie, Peugeot 207 był fabrycznie wyposażony w dystrybutor zapachów – w pakiecie do wyboru było siedem różnych zapachów.

W gamie silnikowej nowością były opracowane wspólnie z BMW jednostki VTi – o pojemności 1,4 l (95 KM) i 1,6 l (120 KM). Nie zabrakło mocniejszej wersji – 207 RC miał pod maską turbodoładowany silnik 1,6 l THP o mocy 174 KM. Ofertę uzupełniały dwa silniki wysokoprężne.

W latach 2006-12 wyprodukowano przeszło 2,5 mln egzemplarzy 207. Niekt.re wersje nadwozia były produkowane do 2015 r.

Zaprojektowanie następcy 207 powierzono zespołowi pod kierownictwem Pierre’a Authiera. Razem z nim pracowali m.in. Sylvain Henry – odpowiedzialny za linie nadwozia, Marie Sanou, która dobierała materiały i kolory, oraz pochodzący z Polski Adam Bazydło, który zaprojektował wnętrze małego Peugeot.

Na początek zespół projektantów zafundował Peugeot 208 kurację odchudzającą. Wbrew trendom nowy model był mniejszy od poprzednika. Nadwozie było krótsze o 8 cm, dzięki czemu samochód znów miał poniżej 4 m długości. Co więcej, w porównaniu z 207 nowy model był o przeszło 100 kg lżejszy (w niektórych wersjach nawet o 173 kg!). Mimo zmniejszenia rozmiarów samochodu jego rozstaw osi pozostał niemal identyczny jak w 207 – dzięki temu koła znalazły się w narożnikach samochodu, zapewniając mu znakomite właściwości jezdne.

Stylistyka Peugeot 208 była dużym krokiem naprzód – na tle 207 nowy model prezentował się niezwykle świeżo i dynamicznie. Projektanci za punkt odniesienia postawili kultowy już wówczas model 205 – było to widoczne zwłaszcza w wersji 3-drzwiowej, gdzie obramowania okien nawiązywały do ozdobnych listew ze starszego modelu. Tylne reflektory zaprojektowano tak, by były swoistym autografem lwa – symbolu marki. Tworzyły one charakterystyczne ślady pazura…

Peugeot 208 był produkowany tylko jako hatchback – wersję kombi zastąpił SUV Peugeot 2008. Zaprojektowane przez Bazydłę wnętrze było nietuzinkowe – w modelu 208 po raz pierwszy zaprezentowano unikalną koncepcję kokpitu kierowcy – Peugeot i-Cockpit. Zegary zamiast za kierownicą zostały umieszczone powyżej niej, tuż pod przednią szybą. Sama kierownica była mniejsza, bardziej kompaktowa. Całość uzupełniał duży wyświetlacz dotykowy, pozwalający sterować wszystkimi systemami samochodu.

Podczas salonu samochodowego w Genewie w 2019 r. Peugeot przedstawił następcę modelu 208. Choć zgodnie z dotychczasowym zwyczajem powinien on nazywać się Peugeot 209, francuska marka już wcześniej postanowiła zerwać z tą tradycją. Wszystkie nowe modele będą przejmować nazwę po swoim poprzedniku. Dlatego następca Peugeot 208 ma taką samą nazwę – 208.

Nowa „dwieścieósemka” jest pod wieloma względami rewolucyjna. Zaprojektowana na bazie nowej, modularnej płyty podłogowej CMP, jest większa od poprzednika, ale dzięki zastosowaniu nowych technologii jest od niego o kilkanaście kilogramów lżejsza. Za projekt nadwozia odpowiadał nowy zespół projektantów pod wodzą Yanna Beurela. Efektem jest dynamiczna, ekspresyjna sylwetka. Szerokie błotniki, duży grill i płynne linie nadwozia dodają jej rasowego, sportowego charakteru. Nowy Peugeot 208 jest bardziej zadziorny i wyrazisty od poprzednika.

Nowa platforma CMP daje projektantom więcej możliwości w zakresie jednostek napędowych. Obok silników benzynowych PureTech (1,2 l, 75-130 KM) i diesla (1,5 BlueHDI, 100 KM) 208 jest dostępny także w wersji całkowicie elektrycznej. Peugeot e-208 napędzany jest silnikiem elektrycznym o mocy 136 KM zasilanym z baterii o pojemności 50 kWh. Zapewnia mu to zasięg teoretyczny1) do 340 km.

We wnętrzu znalazła się nowa generacja innowacyjnej koncepcji stanowiska kierowcy Peugeot i-Cockpit 3D. Dzięki połączeniu umieszczonych wysoko, pod przednią szybą zegarów, kompaktowej kierownicy oraz dużego wyświetlacza (w zależności od wersji wyposażenia o przekątnej 5,7 lub 10 cali) kierowca ma wszystkie potrzebne informacje na linii wzroku. Wyposażenie wnętrza oraz systemy wspomagające kierowcę jeszcze do niedawna były zarezerwowane tylko dla samochodów z wyższej klasy – dziś są dostępne także w nowym wcieleniu miejskiego auta.