Chevrolet Camaro

Chevrolet Camaro to jeden z najbardziej znanych modeli marki z koncernu GM oraz prekursor pony- i muscle car-ów.

Prezentacja I generacji odbyła się w 1966 roku, a produkcja rozpoczęła się rok później. Auto miało być odpowiedzią Chevroleta na wyposzczenie przez Forda Mustanga. Pochodzenie nazwy Camaro ma wiele źródeł – z francuskiej mowy potocznej oznacza ono „przyjaciel”, a GM zapytany przez środowiska motoryzacyjne co oznacza Camaro, odpowiedziało że jest to „małe, złośliwe zwierzę, które zjada Mustangi”. Dzięki zastosowaniu wielu części od poprzednika - Chevroleta Nova, udało się zredukować koszty produkcji. Zamówić można było zarówno wersję coupe, jak i cabrio. Z zewnątrz auto wygląda bardzo rasowo i sportowo. Z przodu jest dosyć kanciaste, ale dalej, linia auta staje się bardziej opływowa i kończy się krótkim „kuprem”. W wersji RS przednie, okrągłe światła były chowane za „przedłużeniem” grilla, natomiast odmiana SS charakteryzowała się większymi silnikami (5,7 i 6,5 litra), a także innym przednim zderzakiem i pasami ciągnącymi się przez całą długość pojazdu. Najbardziej egzotyczną wersją był Z/28. Pod maską gościł wzmocniony silnik V8 o pojemności 4,9 litra.

Podstawowymi jednostkami był rzędowe „szóstki” o skromnej mocy 140 i 155 KM. Największym silnikiem była 7-litrowa V8 o mocy 430 KM. Za przeniesienie mocy na tylne koła odpowiadała 4-biegowa skrzynia manualna lub 2- i 3-biegowy automat. Zgodnie z ówczesnym trendem panującym w USA, każdy rocznik modelowy miał się nieco różnić stylistycznie od poprzedniego, lecz różnice te, były jedynie symboliczne.

W 1970 roku na rynku zagościła II generacja Chevroleta Camaro. Została zbudowana na tej samej płycie podłogowej co I generacja. Tym razem zrezygnowano z nadwozia cabrio. Stylistyka uległa znacznej zmianie - auto stało się węższe, niższe i dłuższe. Reflektory zostały oddzielone od grilla, który z kolei został bardziej wysunięty do przodu. Z tyłu podłużne światła zastąpiono podwójnymi okrągłymi lampami.

Ponieważ okres produkcji II generacji Camaro przypadał głównie na okres kryzysu paliwowego, już w 1972 roku inżynierowie byli zmuszeni zmniejszyć pojemność skokową oraz moc silników. W związku z tym najmniejszym motorem była rzędowa „szóstka” o pojemności 3,8 litra i mocy zaledwie 110 KM. Największy motor w wersji Z/28 miał 6,6 litra pojemności, 8 cylindrów i 375 KM. Zrezygnowano także z montażu 2-biegowego automatu, przez co klienci mieli do wyboru 3-biegową skrzynię automatyczną, lub 4-biegowy manual.

III generacja zadebiutowała w 1982 roku. Po raz kolejny Camaro korzystało z tej samej płyty podłogowej co poprzednicy, do gamy nadwoziowej powrócił kabriolet, a coupe zastąpił 3-drzwiowy liftback. Nadwozie otrzymało o wiele bardziej kanciaste i opływowe nadwozie. Po raz pierwszy zastosowano także silnik 4-cylindrowy oraz fabrycznie montowany wtrysk paliwa. Na początku można było wybierać pomiędzy 3 wersjami – Sport Coupe, Berlinetta i Z/28, a w 1985 roku zaprezentowano wersję IROC-Z. Było to rozwinięcie Z/28, poprzez dodanie lepszego, obniżonego zawieszenia oraz układu wtryskowego z Corvetty. W 1990 roku po raz pierwszy zaczęto montować w Camaro poduszki powietrzne.

Paletę jednostek napędowych otwierał 2,5-litrowy, 4-cylindrowy silnik o mocy 90 KM (wycofany w 1985 roku), zastąpiony przez 2,8-litrową V6. Najmocniejszym silnikiem był 5,7-litrowa V8 o mocy 240 KM.

W 1993 roku zaprezentowano IV generację Chevroleta Camaro. Płyta podłogowa została tym razem bardziej zmodyfikowana. Auto niektórymi detalami nawiązywało do poprzedniej generacji, ale miało o wiele bardziej fantazyjną stylistykę. Wiele elementów karoserii wykonano z włókna szklanego, dzięki czemu masa auta wynosiła ok. 1,5 tony.

Rzędowe „szótki” zostały zastąpione widlastymi silnikami 6-cylindrowymi, a 4-cylindrowych jednostek nie przewidziano. Najmocniejszą jednostką była 5,7-litrowa V8 o mocy 325 KM. Producent przewidział 4-biegowy automat oraz 5- lub 6-stopniową skrzynię manualną.

Produkcja auta zakończyła się w 2002 roku, a V generacja legendarnego modelu powróciła dopiero w 2010 roku. Stylistycznie nawiązuje on do I generacji Camaro. Długi, poziomy grill, linia boczna i zakończenie krótkim „kuprem” przypominało model z końca lat 70. W 2011 roku zaprezentowano także wersję cabrio.

Nadwozie ma bardzo muskularne kształty, a dzięki nisko poprowadzonej linii dachu, wygląda rasowo i groźnie. Najsłabsza V6 o pojemności 3,6 litra generuje 304 KM, a najmocniejsza wersja – ZL1, z widlastą „ósemką” z doładowaniem o pojemności 6,2 litra dysponuje mocą 580 KM. Do przekazania tej ogromnej mocy producent przewidział 2 skrzynie ręczne oraz 2 automaty, wszystkie o 6 przełożeniach.

W 2013 roku przeprowadzono facelifting, który obejmował zmianę przedniego i tylnego pasa, przeprojektowanie wnętrza a także powiększenie listy wyposażenia dodatkowego.

Głównymi konkurentami Chevroleta Camaro są Ford Mustang i Dodge Challanger.