Skoda Rapid

Ciężko tak naprawdę określić jakim samochodem w ogólny pojęciu jest Škoda Rapid, bowiem czeska marka użyła tej nazwy w swojej historii 3-krotnie, i za każdym razem, modele nie były ze sobą powiązane.

Pierwsza Rapid pojawiła się już w 1935 roku i był to 2- lub 4-drzwiowy sedan lub 2-drzwiowy kabriolet. Przez 3 lata produkcji, powstało ok. 4500 egzemplarzy, a tego samego roku ruszył montaż modelu Rapid OHV, którego produkcja zakończyła się w 1947 roku.

Początkowo montowano górnozaworowe silniki o pojemności m.in. 1,4 oraz 2 litrów i mocy kolejno 31 i 50 KM. W Rapidzie OHV zastosowano 1,6-litrową, górnozaworową jednostkę o mocy 42 KM.

W 1981 roku pojawił się drugi model ochrzczony nazwą Rapid. Auto bazowało na rodzinie modeli 742 (szerzej znanych pod liczbami 105 i 120). Było to 2-drzwiowe coupe o sportowym zacięciu.

Do pełni szczęścia brakowało jednak mocniejszego silnika dającego prawdziwe wrażenia z jazdy, bowiem pod jego maską gościły stosunkowo słabe jednostki o mocy 54, 58 lub 62 KM. Masa auta wynosiła niespełna 900 kg.

Jego produkcję zakończono w 1990 roku.

Współcześnie znana Škoda Rapid pojawiła się w 2012 roku jako przedstawiciel segmentu C (klasy średniej niższej). Auto jest plasowane między kompaktową Fabią, a większą Octavią, która miała upodobnić się bardziej do Superba. Początkowo Rapid występował tylko jako 5-drzwiowy liftback, jednak szybko pojawił się także hatchback z dopiskiem Spaceback.

Auto stylistycznie nawiązuje do innych modeli czeskiej marki i prezentuje się bardzo atrakcyjnie. Szczególnie dotyczy to hatchbacka, bowiem konfiguracja pozwala na wyposażenie auta w panoramiczny dach, który przechodzi w tylną klapę i się do jej połowy, tworząc bardzo korzystny efekt wizualny. Konstrukcyjnie auto związane jest m.in. z Audi A1 czy VW Polo, a jego bliźniaczym modelem jest Seat Toledo (swoją drogą produkowany w tej samej fabryce).

Wnętrze jest przestronne i nawet wysokie osoby na tylnej kanapie znajdą wygodną pozycję do podróżowania. Jednak w przypadku kompletu pasażerów (5 osób), w II rzędzie może zrobić się ciasno. Bagażnik imponuje swoją pojemnością, bowiem wynosi on 550 litrów, a w przypadku złożżeniu tylnej kanapy, pojemność rośnie do blisko 1500 litrów.

W 2013 roku nieco zmieniono wnętrze (m.in. nowa kierownica) oraz poprawiono wyposażenie auta. 2 lata później Škoda zdecydowała się na kolejną modernizację, która tym razem objęła także elementy zewnętrzne. Do listy wyposażenia opcjonalnego dodano kilka niespotykanych w tej klasie dodatków, m.in. bezkluczykowy system dostępu do samochodu czy system rozpoznający zmęczenie kierowcy.

Przy okazji zmodernizowano gamę jednostek napędowych. Wśród benzyniaków, początkowo dominowała jednostka 1.2 MPI lub TSI. Generowała ona odpowiednio 75 oraz 86 lub 105 KM. Silnik 1.4 TSI rozwijał 122 KM. Wśród diesli, do wyboru były 1.4 TDI oraz 1.6 TDI o mocy odpowiednio 90 i 105 KM. Po liftingu, utrzymały się jednostki TSI 1.2 (90 lub 110 KM) oraz 1.4 (125 KM) oraz TDI 1.4 (90 lub 115 KM) i 1.6 (115 KM). Moment obrotowy trafia na przednia oś za pomocą 5- lub 6-biegowej skrzyni manualnej bądź 7-stopniowej przekładni dwusprzęgłowej.