Kia Stonic 1.0 T-GDI – zwinna i przystojna, ale ma też wady – TEST

A dlaczego Stonic nie spełni się w roli samochodu rodzinnego? Moim zdaniem z tyłu jest za ciasno. Przykładowo, po zamontowaniu fotelików, dzieci szotują nogami po oparciach przednich foteli. Poza tym, bagażnik nie jest zbyt duży: ma tylko 332 litry pojemności, którą – po złożeniu tylnej kanapy – można zwiększyć do 1135 litrów. To niewiele. Alternatywa? Ot, choćby Cee’d Kombi.

Kia Stonic – komfort na drugim miejscu

Dla kogo jest więc Stonic? Sądzę, że to jeden z tych crossoverów, które faktycznie kierowane są do ludzi młodych, entuzjastów prowadzenia auta, faktycznie kochających samochody. Lecz jednocześnie, z trudnego do określenia powodu, zamiast Mazdy MX-5, chcą coś bardziej praktycznego. Kia Stonic to jeden z najlepiej prowadzących się crossoverów. O dziwo, jest mało komfortowa, a jej zawieszenie jest dość sztywne. Dzięki temu, autem tym kieruje się świetnie: Stonic słucha poleceń kierowcy, chętnie wchodzi w zakręty, nie przechyla się i – co tu dużo mówić – uwielbia górskie serpentyny.

To miejski crossover? Owszem, ale o sportowych aspiracjach. Pewnie to i owo można by dopracować. Przykładowo, wspomaganie mogłoby być słabsze, a układ kierowniczy dawać lepsze poczucie tego, co dzieje się między kołami a nawierzchnią. Kłopot w tym, że – może wyjąwszy drogą Mazdę CX-3 – nie przypominam sobie crossovera, którego prowadziłoby się lepiej niż Stonica (ostatnio, w trakcie pierwszych jazd Skodą Kamiq stwierdziłem, że czeskie auto ma co najmniej równie dobry układ kierowniczy). A konkurencja w tym szybko rozrastającym się segmencie jest ogromna, Na liście modeli tej klasy znajdziemy przecież m.in. Renault Captura, Peugeota 2008, oczywiście Nissana Juke’a, czy też Opla Crosslanda X albo poczciwego Fiata 500x.

Kia Stonic – warkot 3-cylindrowca

Choć crossover Kii ma sportowe aspiracje, to jednak pod jego maską tkwi silnik, który wpisuje się w trend, który powoli zanika – w downsizing. To litrowa jednostka o trzech cylindrach, która dzięki doładowaniu ma 120 KM. Silnik ten uwielbia się wkręcać na obroty i czyni to z dużą ochotą. Oznacza to, że Stonic chętnie się rozpędza i to na dowolnym z sześciu biegów ręcznej skrzyni. Przełożenia wybiera się zresztą przyjemnie – skrzynia jest precyzyjna i sensownie zestopniowana. Maksymalny moment obrotowy nie jest imponujący (to tylko 171 Nm), ale przecież to litrowy silnik. Poza tym, wspomniana wartość osiągana jest już przy 1500 obr./min, więc praktycznie od ruszenia. Szkoda tylko, że 3-cylindrowy silnik pracuje dość głośno. W trakcie przyspieszania ten charakterystyczny klang nie jest zbyt miły dla uszu.

Nie można też liczyć na bardzo małe zużycie paliwa. Wysilony silnik w aucie ważącym około 1,2 tony po prostu musi sporo palić, o ile wykorzystuje się pełnię jego możliwości. W mieście auto zużywa około 8 l/100 km, a niekiedy nawet więcej. To poziom solidnie ciśniętego Passata z dieslem. Na trasie, na drogach szybkiego ruchu, musimy liczyć się z około 7 l/100 km i to wtedy, gdy jedziemy idealnie zgodnie z przepisami. Na typowej polskiej trasie (miks „ekspresówek” i zwykłych dróg krajowych z „dziewięćdziesiatką”) wyjdzie około 6,5 l/100 km, Nieźle, ale bez szału. Tym bardziej, że zbiornik paliwa ma pojemność tylko 45 litrów.

Kia Stonic 1.0 – czy warto ją kupić?

Segment miejskich crossoverów pęcznieje z każdym rokiem. Rośnie sprzedaż, ale zwiększa się także liczba dostępnych modeli. Stonica nie mogę jednak polecić każdemu. To auto specyficzne, jak na swój segment. To model, w którym konstruktorzy postawili na dobre prowadzenie, ale kosztem komfortu. To nie każdemu się spodoba. Ponadto zdaje się, że w modelu tym ważniejszy jest wygląd, niż funkcjonalność. Stąd nieduży bagażnik. Jeśli jednak liczymy się z tymi wadami, można śmiało sięgać po miejskiego crossovera Kii.

Kia Stojnic 1.0 - dane techniczne: