Nowe BMW serii 1 dołączyło do strefy turbo

Teraz, szczególnie na niskich obrotach, turbina potrzebuje trochę czasu, by zabrać się do pracy i wcisnąć jadących w fotele. Nawet zastosowanie tak wyrafinowanych rozwiązań, jak: system zmiennych faz rozrządu po stronie ssącej i wydechowej (Double Vanos), sterowanie wzniosem zaworów (Valvetronic) i sprężarka z dwoma strumieniami przepływu gazów (TwinScroll Turbo), nie wyeliminowało tego zjawiska.

Czas się przyzwyczaić – każdy silnik nowej „jedynki” ma turbosprężarkę. Dlaczego? Dlatego że – tak jak wszystko inne – teraz również marka BMW musi być „eko”. Mniejsza pojemność skokowa oznacza niższe straty energetyczne wewnątrz silnika, a gdy dodamy do tego turbodoładowanie, otrzymamy bardziej efektywny i emitujący mniej zanieczyszczeń motor. Pora jednak postawić zasadnicze pytanie, które jak bumerang powracało podczas prezentacji BMW serii 1.

Przecież przednie koła bez trudu radzą sobie z większą mocą silników konkurencyjnych kompaktów. Ich pasażerowie, dzięki poprzecznemu usytuowaniu jednostek napędowych, mają w kabinach więcej miejsca, a po nadmiernym wciśnięciu gazu auto przednionapędowe staje się bezpiecznie podsterowne. Tymczasem kierowca 118i tego luksusu nie zazna. Za cenę wierności tylnemu napędowi, a także sporadycznej przyjemności z driftu w bezpiecznym, wyłączonym z ruchu miejscu, o stabilne przyspieszanie musi stale dbać elektronika.

Dzieje się tak dlatego, że tył kompaktowej „jedynki” jest zbyt lekki, by zapewnić odpowiedni docisk kół do jezdni. W efekcie na niskich przełożeniach moc jest sztucznie ograniczana, co można wyczuć np. po zmianie biegu z pierwszego na drugi podczas dynamicznego przyspieszania – motor najpierw jakby zapada w letarg, nawet na kilka sekund, by dopiero po chwili odzyskać moc.

Cóż, to auto budzi skrajne emocje. Z jednej strony ma kilka wad, ale z drugiej – trudno nie docenić BMW, bo w porównaniu z poprzednikiem obecna seria 1 może się pochwalić np. znacznie precyzyjniejszą zmianą biegów i wyższą harmonią prowadzenia.

PODSUMOWANIE - Szczerze mówiąc, spodziewaliśmy się po tym aucie więcej. Nie to, żeby było kiepskie, bo ma świetny układ kierowniczy, mocny silnik, precyzyjną skrzynię biegów i starannie wykonane wnętrze. Jednak koncepcja pięciodrzwiowego kompaktu, który nie dość, że jest ciasny z tyłu, to na dodatek ma krótkie przednie drzwi, utrudniające wsiadanie za kierownicę, nadal pozostaje rozwiązaniem wymyślonym nieco na siłę w celu załatania luki w ofercie. Do tego BMW ma lekki tył, więc tylny napęd przynosi więcej ograniczeń niż korzyści podczas przenoszenia mocy na koła.