Peugeot Traveller - dobry rozmiar | TEST

Wysokość nadwozia jest w każdej odmianie taka sama i okazuje się bardzo sensowna – auto mieści się w większości garaży podziemnych. Chyba bym wybrał wersję średnią z założeniem, że w razie potrzeby można wymontować jeden czy dwa fotele (oczywiście można i więcej), mając dość miejsc siedzących i jeszcze przestrzeń na pakunki. Wydłużenie nadwozia do wersji long pozbawia auto tak cennej uniwersalności.

Peugeot Traveller 2.0 HDI - dobrze jeździ

Największą zaletą tego samochodu jest napęd: 150-konny diesel radzi sobie nadspodziewanie dobrze z masą i objętością auta, skrzynia pracuje wyśmienicie i wydaje się idealnie zestopniowana. Co ciekawe, ten samochód pali strasznie mało, zwłaszcza w miejskich korkach – z grubsza tyle, co samochody mniejsze o dwa rozmiary: 10 litrów w warunkach miejskich pozwala na rozpustnie dynamiczną jazdę, a gdybyśmy się uparli, to zejdziemy do 8 l na „setkę”.

W trasie wszystko zależy od prędkości – raczej nie należy liczyć na to, że zejdziemy poniżej miejskiego poziomu spalania. Zawieszenie jest „furgonowe” – na pusto samochód jest znacznie mniej komfortowy niż po załadowaniu, choć dotyczy to tylko dróg o marnej jakości. Maksymalna rozsądna prędkość podróżna to 140 km/h – akurat wystarczy. Przyspieszenie jest bardzo dobre – w ruchu miejskim można zawstydzić niejednego kierowcę małego samochodu osobowego. Ogólnie: da się tym samochodem jeździć na co dzień i do tego z przyjemnością.

Peugeot Traveller 2.0 HDI - wnętrze: jak płacisz, tak masz

Ponieważ Traveller zasadniczo jest sprzętem na granicy pojazdu użytkowego i „cywilnego”, nie należy się łudzić, że dostaniemy samochód z rodzinnym, przyjaznym wnętrzem, wybierając tańszą odmianę. Niestety, trzeba zainwestować w skórę (tapicerki materiałowe są smutne) zamontowaną w najdroższej lub prawie najdroższej wersji. Taki samochód, nie licząc rabatów, kosztuje ok. 200 tys., zł – przestaje być zatem tanio.

A i tak, pomimo wybrania najdroższej wersji, dostajemy multimedia z minionej epoki, z marnym wyświetlaczem. Na szczęście działa to dobrze, jest proste w obsłudze, współpracuje z telefonem na rozsądnym poziomie. Traveller w tym zakresie niczego nie udaje i ja to szanuję. Jeśli chodzi o fotele, to bardzo łatwo się je wypina i przesuwa, jakkolwiek do wyciągania z samochodu 2-osobowych ławek przydaje się sąsiedzka pomoc.

Peugeot Traveller 2.0 HDI - wady i problemy

Pewną wadą Travellera jest niewielka jak na rozmiary auta, szerokość wnętrza. Również wielkość otworu ładunkowego, który ukazuje się po otwarciu tylnej klapy, jest rozczarowująca, ale to akurat ma znaczenie tylko w przypadku wożenia dużych, nierozmontowanych mebli. Prawdziwym problemem (również rodzeństwa – Citroena i „legendarnie bezawaryjnej” Toyoty) są boczne przesuwne drzwi.

Oficjalnie nie ma tematu (no, z takim przypadkiem to mamy do czynienia pierwszy raz, oczywiście naprawimy na koszt gwaranta), natomiast w praktyce ten van ma poważne, powtarzające się problemy z mechanizmem otwierania/domykania bocznych przesuwnych drzwi. Nie wierzcie zapewnieniom, że jest to odosobniony problem – nie jest! W jednym z serwisów Toyoty widzieliśmy dużą teczkę ze zdjęciami dokumentującymi przyczyny napraw gwarancyjnych – błotniki porysowane drzwiami, które lubią się obluzować, a następnie przejechać po błotniku, zdzierając lakier.

Nasz testowy Peugeot Traveller też miał już porysowane drzwi. Serwisy – jak się nieoficjalnie dowiadujemy – wysyłają pytania do centrali, jak problemom z drzwiami zaradzić, ale centrala nie odpowiada. Nie chce, czy nie potrafi? Na marginesie: w testowanej jakiś czas temu Toyocie Proace błotniki przetrwały bez rys pół roku, ale powtarzał się problem z blokowaniem się mechanizmu – drzwi nie sposób było zamknąć, trzeba było zgodnie z instrukcją obsługi rozpinać napęd drzwi, by moc je domknąć i kontynuować jazdę.

Peugeot Traveller 2.0 HDI - dane techniczne: