M itsubishi Lancer większości kierowców kojarzy się ze sportowym modelem Evo. Jednak na rynku wtórnym zdecydowanie popularniejsza jest „cywilna” wersja, którą użytkownicy cenią nie tyle za dobre osiągi, ile przede wszystkim za małą awaryjność. W poniższej prezentacji przyjrzymy się dokładnie siódmej generacji Lancera, która na świecie zadebiutowała w 2000 r.
Na Starym Kontynencie zaczęto ją sprzedawać jednak dopiero 3 lata później. Kiedy już auto trafiło do Europy, zainteresowanie nim nie było duże. Główny powód to nieatrakcyjna cena (Lancer był produkowany w Japonii i obowiązywało na niego duże cło). Nie bez znaczenia okazał się też mało przebojowy wygląd, a być może również brak w ofercie silnika wysokoprężnego, na który zapotrzebowanie w tym czasie było bardzo duże, szczególnie w Europie.
Po 3 latach obecności na europejskich rynkach auto przeszło lifting, jednak zmiany były raczej symboliczne i Lancer pozostał nierzucającym się w oczy pojazdem. Modernizacja nie objęła silników.
Model ten ma jednak inne zalety, cenne zwłaszcza dla poszukujących aut używanych. Przede wszystkim wspomnianą już niską awaryjność, lecz także dobre – jak na samochód o wymiarachklasy kompakt – walory użytkowe. Stosunkowo duże jest wnętrze, w którym również i osoby jadące z tyłu mogą czuć się dość swobodnie, gdyż nie brakuje im miejsca ani na nogi, ani nad głowami.
Trochę gorzej prezentują się pojemności bagażników. W sedanie ma on co prawda 430 l, ale tak naprawdę nie uda się w nim przewieźć niczego dużego. Z kolei kufer kombi nawet jak na kompakt wypada blado – tylko 344 l. Jednak w tym przypadku istnieje możliwość zapakowania go pod sufit, a po złożeniu kanapy do dyspozycji mamy 1097 l i płaską podłogę.
Wystrój wnętrza jest adekwatny do stylistyki nadwozia, czyli mało w nim ekstrawagancji. Właściwie od razu rzuca się w oczy bardzo mała liczba przełączników na desce rozdzielczej, co stwarza wrażenie, że mamy do czynienia ze skromnie wyposażonym autem. W rzeczywistości nie jest tak źle. Lancer już w podstawowej wersji Comfort ma: czołowe poduszki powietrzne, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, manualną klimatyzację oraz centralny zamek, czyli wszystko to, co niezbędne do zapewnienia przyzwoitego komfortu podróżowania.
Bogatsze wersje mogą być wyposażone ponadto w np. boczne i kurtynowe airbagi, automatyczną klimatyzację, alufelgi lub światła przeciwmgielne. Jeśli komuś zależy na sportowym charakterze, ale nie stać go na zakup Evo, powinien poszukać odmiany 2.0 Sport z: nieco obniżonym zawieszeniem, belką usztywniającą kolumny resorujące, sportową kierownicą Momo, białymi tarczami zegarów i tylnym spoilerem.
Materiały użyte do wykończenia wnętrza czasami wydają się mało atrakcyjne i o niższej jakości niż u konkurencji, ale to tylko złudzenie, bo ich trwałość jest wysoka. W zadbanych egzemplarzach nie ma problemów z wycieraniem się tapicerki czy nawet kierownicy, a tym bardziej z trzeszczeniem plastików – auto sprawia wrażenie solidnego.
To samo dotyczy strony technicznej. Trwałość i niezawodność układów napędowego i jezdnego są tak dobre, że z łatwością można przymknąć oko na to, że niektórzy konkurenci wyglądają lepiej. Jak już wspomnieliśmy, Lancer VII to propozycja tylko dla zwolenników jednostek benzynowych. Najczęściej występuje z silnikiem 1.6/98 KM lub (nieco rzadziej) 2.0/135 KM.
W obu przypadkach auto zapewnia dobrą dynamikę, chociaż podczas jazdy na trasie można poczuć wyraźną przewagę wersji 2.0. Mniejszy motor 1.6 okazuje się jednak bardziej uniwersalny, bo nawet w mieście nie zużywa przesadnie dużych ilości paliwa – zazwyczaj mniej niż 9 l/100 km – a zapewnia całkiem przyzwoite osiągi.
Obie jednostki mogłyby być jednak nieco cichsze. Motor 1.3/82 KM jest niepopularny i zbyt słaby, by polecać go do mimo wszystko dość ciężkiego Lancera. Klasyczna, prosta konstrukcja silników i wysoka jakość wykonania sprawiają, że właściwie nawet po bardzo dużych przebiegach Lancery nie ulegają awariom. Solidne są nie tylko główne części silnika, ale też osprzęt. Obsługa ogranicza się więc do rutynowych przeglądów co 15 tys. km i wymiany paska rozrządu co 90 tys. km (dotyczy wszystkich jednostek).
Podczas ostatniej z tych czynności warto zwrócić uwagę na stan pompy wody – w niektórych przypadkach zdarzały się przecieki. 90 tys. km to również przebieg, po którym warto zlecić przeczyszczenie przepustnicy (koszt w ASO: około 250 zł). Postępujące z czasem zabrudzenie w pewnym momencie skutkuje nierównomierną pracą na wolnych obrotach. Również niezależne zawieszenie rzadko wymaga naprawy, chociaż tutaj w początkowym okresie firma zaliczyła wpadkę.
W pierwszej wersji łączniki stabilizatora były zbyt delikatne i w polskich warunkach dość często ulegały pęknięciu – w 2005 roku wzmocniono ich konstrukcję. Początkowo denerwującą przypadłością było też skrzypienie tylnego zawieszenia, jednak z czasem serwisy ASO sobie z tym poradziły. Dość dotkliwym problemem, zwłaszcza z powodu wysokiej ceny, jest podatność tarcz hamulcowych na skrzywienie, np. po wjechaniu w kałużę. Koszt nowych oryginalnych przednich tarcz to aż 1042 zł.
Niestety, wysokie ceny oryginalnych części są największą wadą Lancera VII. Sprzęgło do wersji 1.6 to wydatek 1922 zł, Cewka zapłonowa (na dwa cylindry) kosztuje 1176 zł, a amortyzatory przednie – 2400 zł.Dlatego w przypadku losowych problemów, które zdarzają się nawet w najbardziej solidnych konstrukcjach, właściciel Lancera może stanąć przed dość trudnym wyborem, czy kupić drogą część oryginalną, czy tańszy, ale gorszej jakości zamiennik.
Wybór aut na rynku wtórnym nie jest tak bogaty jak w przypadku bardziej popularnych kompaktów, a ceny zadbanych egzemplarzy zaczynają się od 16 tys. zł. Lancera VII 1.6 z końca produkcji kupimy za około 30 tys. zł. Oznacza to więc dość dobrą relację ceny do wieku. Przed zakupem warto dokładnie obejrzeć nadwozie i sprawdzić stan lakieru, gdyż okazuje się on dość podatny na zarysowania i odpryski (pod wpływem uderzenia kamieniami). Na szczęście nie jest to model cieszący się zainteresowaniem importerów samochodów używanych, jak również firm flotowych. Istnieje więc stosunkowo duże prawdopodobieństwo tego, że uda nam się kupić Lancera z polskiego salonu i ze sprawdzoną historią. Takie egzemplarze dają szansę na długą i bezawaryjną eksploatację, ale uwaga – zdarzają się też mocno zużyte Lancery.
PODSUMOWANIE - Mitsubishi Lancer VII generacji to dość specyficzne auto – nie rzuca się w oczy, a mimo to ma w sobie coś wyjątkowego. W przeciwieństwie do sportowej wersji Evo wcale nie zachwyca osiągami. Własności jezdne są dobre, ale w tej klasie znalazłoby się auta lepsze pod tym względem.
Atutem Lancera jest wyjątkowa niezawodność. Być może dlatego, że paleta jednostek napędowych obejmuje tylko stosunkowo proste i sprawdzone silniki benzynowe. Również urządzenia elektryczne i układ jezdny nie sprawiają problemów. Niestety, w sytuacjach losowych, które czasami się mimo wszystko zdarzają, dowiemy się, jak bardzo drogie są oryginalne części do Mitsubishi. Z
akup samochodu nie wiąże się ze zbyt dużym wydatkiem i właściwie pod tym względem Lancera można porównać do innych kompaktów. Tym bardziej jest to ciekawa propozycja dla osób, które szukają auta używanego za około 20 tys. zł. Oferta może nie zachwyca bogactwem, za to wiele aut jest w przyzwoitym stanie technicznym.
Galeria zdjęć
1/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
2/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
3/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
4/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
5/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
6/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
7/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
8/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
9/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
10/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
11/11 Mitsubishi Lancer: solidne auto w dobrej cenie
