Ma jednak swoją ponad osiemdziesięcioletnią tradycję która rozpoczęła się już w 1927 roku. Tutaj organizowano jedne z pierwszych wyścigów w Europie. Oryginalny Nürburgring miał kiedyś długość 22,830 km, a tworzyły go właściwie dwa tory Nordschleife i Südschleife, które łącznie miały aż 172 zakręty. Stara trasa jest wciąż używana i uznawana za najtrudniejszą na świecie.
Po wypadku Nicki Laudy w 1976 roku, gdy Austriaka cudem uratowano z płonącego samochodu, tor na kilka lat utracił licencję na organizowanie wyścigów Formuły 1.
Tor został gruntownie przebudowany, by spełnić warunki bezpieczeństwa. Otwarto go dopiero w 1984 roku wyjątkowym wyścigiem z udziałem 20 identycznych Mercedesów 190Es, którymi kierowali najwybitniejsi kierowcy Formuły 1 jak m.in. Niki Lauda, Carlos Reutemann, Keke Rosberg, Alain Prost, Ayrton Senna, James Hunt, Stirling Moss, Jack Brabham, Phil Hill, John Surtees i Denny Hulme. Wyścig wygrał młody Senna, Przed Laudą i Reutemannem.
Grand Prix Europy na nowym torze odbyło się rok później (1985), ale problem komercyjne spowodowały ponowne wycofanie tego obiektu z tego elitarnego sportu. Jednak w powrocie pomogła osoba Michalela Schumachera, który mieszkał w okolicznym Kerpen. Kolejny wyścig Formuły 1 odbył się tutaj w 1995 roku. Także organizowano tutaj Grand Prix Luxemburga 1997 i 1998 oraz wielokrotnie Grand Prix Europy.
W 2007 roku odbyło się tutaj Grand Prix Niemiec, które ma być od tego momentu organizowane co dwa lata, przemiennie z torem w Hockenheim. Tor położony jest w malowniczej górzystej okolicy u podnóża wzniesienia Eifel i zamku Nürburg. Jest tutaj także wiele interesujących obiektów jak m.in. bazylika romańska z 1093 roku oraz zamek z XII wieku. Dla kibiców sportów motorowych interesująca placówką jest muzeum, które posiada w swoich zbiorach filmy z wyścigów. Na wszystkie wyścigi organizowane tutaj w ciągu sezonu przyjeżdża ponad 1 mln kibiców.
Nowy tor został otwarty 12. maja 1984 roku i zainaugurował go wyścig o Grand Prix Europy. W następnym roku odbyło się tutaj ostatnie Grand Prix Niemiec, które przeniesiono na Hockenheimring. Nürburgring 38 razy gościł wyścig o Grand Prix Formuły 1, z czego 25 razy to Grand Prix Niemiec, dwukrotnie Grand Prix Luksemburga, a pozostałe to Grand Prix Europy.
W latach 2001/2002 przebudowano pierwszy sektor, a kolejne drobne modyfikacje wykonane zostały na pierwszym zakręcie przed sezonem 2003. Od tego momentu tor ma długość 5148 metrów, a cały wyścig Formuły 1 308, 863 km (60 okrążeń). Często zmienia się tutaj pogoda, która potrafi w ciągu weekendu płatać figle. Tor wymaga dobrego ustawienia podwozia i maksymalnego docisku. Z maksymalna prędkością kierowcy jadą tutaj ok. 58 proc. długości toru, gdy średnia innych obiektów wynosi 61 proc.
W 2000 roku po raz pierwszy po przejściu do Ferrari na tym torze wygrał Michael Schumacher. Świadkami wyścigu było 142 tys. kibiców, a podczas całego weekendu aż 317 tys. Z pole position startował David Coulthard (McLaren-Mercedes), ale nie potrafił tego wykorzystać. Rok później także triumfował Michael Schumacher. Wygrał kwalifikacje i wraz z bratem Ralfem otworzył stawkę. Po karze dla Ralfa, drugi na mecie był Juan-Pablo Montoya (Williams) a trzeci David Coulthard (McLaren-Mercedes).
W 2002 roku w pierwszym rzędzie znalazły się dwa Williamsy, a za nimi Ferrari. Na przebudowanym zakręcie tuż po starcie doszło do kilku kolizji. W wyścigu najlepsza okazała się strategia Ferrari, które wyznaczyło swoim kierowcom dwa zjazdy do boksów. Wygrał Rubens Barrichello przed Michaelem Schumacherem i Kimim Räikkönen (McLaren-Mercedes).
W kolejnym sezonie podczas Grand Prix Europy 2003 na Nürburgringu najmocniejszy zespół miał Williams. Wygrał Ralf Schumacher przez Juanem-Pablo Montoyą, a honor Ferrari uratował trzeci na mecie Rubens Barrichello. Michael Schumacher tym razem nie miał szczęścia i został wykluczony z wyścigu.
Rok 2004 ponownie należał do Ferrari. Wygrał Michael Schumacher przed Rubensem Barrichello i Jensonem Buttonem (BAR-Honda). Problemy z silnikami wykluczyły Kimi Räikkönena (McLaren-Mercedes) i Davida Coultharda (McLaren-Mercedes). Natomiast po zderzeniu obu kierowców Williamasa z wyścigu musiał się wycofać Ralf Schumacher.
Grand Prix Europy 2005 okazało się pechowe dla Kimiego Räikkonena. Podczas manewru wyprzedzania Fin za mocno zahamował i uszkodził oponę która spowodowała wibracje zawieszenia. Na ostatnim okrążeniu uszkodzone zostało zawieszenie przedniego koła w McLarenie i fin wyścigu nie ukończył. Pierwszy linię mety minął Fernando Alonso (Renault), który sukcesywnie zbliżał się do swojego pierwszego tytułu mistrzowskiego. Drugi na mecie był Nick Heidfeld (BMW Williams), który wystartował z pole position, a trzeci Rubens Barrichello (Ferrari).
W 2006 roku znakomita taktyka popisał się Michael Schumacher (Ferrari), który wyprzedził Fernando Alonso (Renault) i Felipe Massę (Ferrari).
Grand Prix Europy 2007 wygrał Fernando Alonso (McLaren-Mercedes), drugi był Felipe Massa (Ferrari), a trzeci Mark Webber (Red Bull). Robert Kubica, który wystartował z piątej pozycji, ukończył ten wyścig na punktowanym siódmym miejscu.
Grand Prix Niemiec 2008 wygrał najlepszy kierowca tego sezonu Brytyjczyk Lewis Hamilton (McLaren-Mercedes). Drugi był Nelsinho Piquet (Renault), a trzeci Felipe Massa (Ferrari). Robert Kubica (BMW Sauber) na siódmej pozycji.
W 2009 roku triumfował Mark Webber przed Sebastianem Vettelem i Felippe Massą. Robert Kubica był dopiero, który startował z 16 pozycji był dopiero czternasty.
Grand Prix Niemiec 2010 zakończyło się triumfem duetu zespołu Ferrari. Jako pierwszy linię mety minął Hiszpan Fernando Alonso, drugi był Felipe Massa, a trzeci Sebastian Vettel. Robert Kubica minął linię mety na siódmej pozycji.
