Maybach Exelero - z archiwum Auto Świata

Czarny, szeroki, mocny: Maybach Exelero jak z hasła reklamowego Fuldy. Prototyp posłużył obu producentom do spektakularnego wyczynu: przekroczenia prędkości 350 km/h

Rekord pada wkrótce po wschodzie słońca. Cienie rzucane przez techników i inżynierów są jeszcze bardzo długie, gdy to „coś” wyłania się zza zakrętu. Brzmi jak nadchodząca burza. Sprawia wrażenie, jakby zbliżało się trzęsienie ziemi. Wygląda jak olbrzymia kula armatnia. 2,6 tony mijają fotokomórkę. Chwilę potem czarne monstrum znów znika. Uszy, oczy, brzuch i serce powoli dochodzą do siebie. I wtedy jeden z techników pochylony nad laptopem mówi: „Trzysta pięćdziesiąt jeden przecinek cztery pięć”.

Maybach Exelero – na zamówienie Fuldy

20 miesięcy wcześniej na wystawie samochodowej IAA 2003 we Frankfurcie dochodzi do porozumienia przedstawicieli Fuldy i DaimleraChryslera. Zgodnie z nim Fulda wyprodukuje wyczynową oponę w rozmiarze 23 cali, a Maybach wróci na wielką samochodową scenę. Oba koncerny pamiętają umowę z 1938 r., kiedy to Fulda planowała zrobienie opony do jazdy z wysoką prędkością (wtedy 200 km/h), a Maybach skonstruował odpowiedni, opływowy pojazd na bazie SW 38. Historia, jak zakładał plan, miała się powtórzyć. Były szef Mercedesa Jürgen Hubbert po wysłuchaniu pomysłu powiedział tylko: „No to zróbcie to”. Samochód miał się nazywać jak opona: Exelero.

Wracamy do Nardo, na 12-kilometrowy, okrężny tor na południu Włoch, na którym bije się rekordy prędkości. Klaus Ludwig (55 lat), niemiecki kierowca wyścigowy, właśnie przyjechał. Ten weteran sportów motorowych ma w 2,6-tonowym Exelero przekroczyć barierę – 350 km/h. Nie może to być uznane za oficjalny rekord prędkości, ponieważ wtedy musiałby być obecny przedstawiciel światowego związku samochodowego FIA. Pieniądze, których żąda federacja, zainwestowano w samochód.

Maybach Exelero – na bazie modelu 57

Monstrum stoi w boksie. Bazę stanowi Maybach 57, jednak coupé jest niższe (o 18 cm), szersze (27 cm), dłuższe (16 cm) i ma zawieszenie obniżone o 10 cm w stosunku do seryjnej limuzyny. Aluminiowa osłona spodu, rama z rur, skorupa z włókien węglowych. Przedni słupek cofnięto razem z kokpitem o 40 cm, środkowy obrócono o 20 stopni. Do tego dłuższy zwis z przodu, krótszy z tyłu i trzy ruchome spoilery – oto przemiana auta eleganckiego w niesamowite.

Maybacha Exelero zaprojektował szef stylistów DaimleraChryslera Harald Leschke i czterech studentów elitarnej szkoły designu z badeńskiego Pforzheim. Najpierw model w skali 1:4 sprawdzono w tunelu aerodynamicznym, potem powstała pełnowymiarowa wersja. 40 testów dziennie i współczynnik oporu powietrza Cx spadł z 0,345 do 0,27.

„Tajemnica sukcesu tkwi w osiągnięciu stabilnych właściwości jezdnych przy właściwej aerodynamice i ekstremalnie mocnym silniku. Uzyskanie maksimum w tych trzech dziedzinach jest sztuką” – mówi Jürgen Weissinger, szef ds. rozwoju projektu. 12-cylindrowe biturbo ma pojemność skokową powiększoną z 5,5 do 5,9 l, maksymalny moment obrotowy wywindowany do 1020 Nm i podwyższone ciśnienie doładowania. W rezultacie moc sięga okrągłych 700 KM.

Opona Fuldy ma dwuwarstwową osnowę, włókna nylonowe i kevlarowe, dzięki czemu jest stabilna przy przeciążeniach powyżej 350 km/h. Każde koło waży 36 kg. Do bicia rekordu głębokość bieżnika zmniejszono do 4-7 mm.

Klaus Ludwig na początku milczy. Takie jazdy wyczynowe wymagają tyle samo skupienia co wyścigi. Gdy wkrótce potem po raz pierwszy mija fotokomórkę, wynik brzmi: 344 km/h. Druga próba. Komputer wskazuje 342 km/h. Ludwig melduje, że kilometr za punktem pomiaru laptop w aucie pokazał 352,6 km/h. Kierowca opowiada: „300 km/h osiągasz jedną ręką, ale przy 350 km/h czujesz się już dość dziwnie, nawet jeśli auto pozostaje stabilne i prawie nie wibruje.” Ludwig daje do zrozumienia, że taka jazda w żadnym razie nie jest pozbawiona ryzyka.

Maybach Exelero – 351,45 km/h

W tym czasie fotokomórka zostaje przeniesiona o 2 km, kierunek jazdy zmieniony z powodu wiatru, a ogromny grill chłodnicy zasłonięty o kolejne 3 cm. Po zoptymalizowaniu pomiarów pojawia się wynik: 351,45. A wraz z nim radość i duma uczestników projektu.

I co z tego, że auta takie jak Exelero są nikomu niepotrzebne? One nie trafiają do rankingów niezawodności, nie podlegają normom czystości spalin. Powstają z niczym nieskażonej fascynacji motoryzacją. Exelero pozostanie pojedynczym egzemplarzem.

PS. Niestety, Maybach Exelero nie trafił do Muzeum Mercedesa. Auto zostało sprzedane za 8 milionów dolarów – o zgrozo – amerykańskiemu raperowi. Szkoda!

Maybach Exelero – dane techniczne