Mercedes W124 ma już 35 lat

Mercedes W124 - nowoczesny jak 35 lat temu

Zaraz po prezentacji w hiszpańskiej Sewilli limuzyny trafiły do sprzedaży. Auto było olbrzymim skokiem technologicznym jeśli chodzi o budowę silników i nadwozi. W 1985 roku pojawiła się wersja S124 (model T, czyli po prostu kombi), w 1987 Coupé (C124), w 1989 limuzyna z długim rozstawem osi (V124), w 1991 kabriolet (A124) oraz nadwozia do zabudów specjalnych.

Dziś najcenniejsze są auta z topowymi silnikami. W124 z V8 pod maską oraz wersje AMG od końca 2011 do września 2019 roku zwiększyły swoją wartość ponad dwukrotnie – tak wynika z indeksu cen MBC (Mercedes Benz Classic Index). Ale także auta z mniejszymi silnikami są cenione, pod jednym warunkiem: samochód musi być w nienagannym stanie i mieć mały przebieg. W ofercie All Time Stars (oddział centrali firmy zajmujący się handlem klasycznymi Mercedesami) znajduje się obecnie model E 200 z 1995 roku z przebiegiem 48 800 km za… 29 490 euro.

Mercedes W12 - zaczęło się już w 1975 roku

Zaprezentowany w 1984 roku typoszereg w 1993 roku został nazwany klasą E. Lekka budowa nadwozia w połączeniu ze zoptymalizowaną aerodynamiką zaowocowała niskim zużyciem paliwa i świetnymi osiągami. Za czynne bezpieczeństwo odpowiada m.in. wielowahaczowa tylna oś. Od 1986 roku wszystkie auta z silnikami benzynowymi były seryjnie wyposażane w trójdrożny katalizator. Ale historia W124 rozpoczęła się dużo wcześniej, gdy w sprzedaży był jeszcze Mercedes W114/115.

Już pod koniec 1975 roku podjęto decyzję budowy następcy sprzedawanego od stycznia 1976 roku W123. Wtedy właśnie firma zdecydowała się na generacyjną zmianę swoich aut, a powodem były m.in. coraz ostrzejsze przepisy odnośnie emisji spalin (zwłaszcza w USA). Dlatego właśnie Mercedes Benz zdecydował się na opracowanie nowych benzynowych silników 6-cylindrowych oraz całej nowej gamy diesli (4-, 5- i 6-cylindrowych, wolnossących i doładowanych).

Równolegle pracowano nad nadwoziem dwóch nowych modeli – W124 oraz W201 (który zadebiutował już w 1982 roku). Głównym celem projektantów było stworzenie lżejszego w stosunku do poprzednika auta. Dziesięć pierwszych plastelinowych modeli W124 pojawiło się w 1977 roku (skala 1:5). Wśród wytycznych dla projektantów wpisano opór aerodynamiczny nadwozia nie większy niż 0,32. Ostateczny kształt karoserii W124 został zatwierdzony przez zarząd firmy w 1981 roku.

Badania 60 prototypów zaczęły się w 1982 roku. Auta testowane były w afrykańskich upałach, na włoskim torze Nardo, hiszpańskich górskich drogach, w Kanadzie, Skandynawii i w Alpach. Prezentacja dla prasy odbyła się między 26 listopada i 8 grudnia 1984 roku w okolicach Sevilli. Dziennikarze mieli do dyspozycji wersje od 200 D (72 KM) do 300 E (190 KM). W zależności od wersji i wyposażenia opór aerodynamiczny seryjnych aut wynosił od 0,29 do 0,30. Szczególnym zainteresowaniem i uznaniem prasy cieszyły się wersje 260 E i 300 E, z nowymi silnikami 6-cylindrowymi.

Mercedes W124 - na drodze do klasy E

W 1985 roku auto było dostępne z 3 dieslami (200 D, 250 D i 300 D) oraz 4 benzyniakami: 200 E, 230 E, 260 E i 300 E). W 1985 roku pojawiła się też wersja z samoczynnie załączającym się napędem na obie osie 4Matic (z silnikami 6-cylindrowymi). W wyposażeniu W124 znalazła się także automatyczna blokada mechanizmu różnicowego ASD i kontrola trakcji ASR. W 1987 roku debiutował silnik 300 D Turbo. Sportowy luksus w ofercie zapewniły wersje 400 E (279 KM), 500 E (326 KM) oraz E 60 AMG (381 KM).

W czerwcu 1993 roku typoszereg 124 zmienił nazwę na klasa E. Przy okazji zmieniono też nazewnictwo poszczególnych wersji – z 500 E powstało E 500, a z 200 D E 200 Diesel. W 1995 roku zakończono produkcję modelu w fabryce Sindelfingen, ale do 1996 roku auta składano z przygotowanych wcześniej elementów. Przez 11 lat wyprodukowano 2 737 860 aut typoszeregu 124.