- Przez telefon wszystko pięknie. A na miejscu oglądamy chyba inne auto?
- Strona WWW należąca do RDW donosi jednak, że przebiegi zapisywane podczas kolejnych wizyt nie układały się w logiczny ciąg – licznik cofnięto w Holandii?
- Zdjęcia w ogłoszeniu zrobiono tak, by nie było widać dwóch reflektorów naraz
Holandia to kraj dobrze zabezpieczony przed licznikowymi oszustwami. Wystarczy znać numer rejestracyjny auta, żeby przez internet sprawdzić, czy przebiegi gromadzone m.in. w ramach rutynowych badań technicznych układają się w logiczny ciąg (patrz ramka niżej). To o tyle łatwe, że dostęp do bazy jest darmowy, a numer tablic – przypisany na całe życie do danego pojazdu. Nawet gdy zostaje on wywieziony za granicę na kołach, dostaje białe tablice z wyklejonym (wersja elegancka) lub nabazgranym na papierze numerem (wersja budżetowa, de facto darmowa!). Sęk w tym, że to ten sam, z którym auto jeździło po Holandii. Wielu handlarzy, zdając sobie z tego sprawę, zakrywa tablice w ogłoszeniach. Tym razem miało jednak być inaczej.
– Proszę pana, przebieg niski i udokumentowany, mam nawet wydruk z holenderskiej bazy, wszystko się zgadza. Zaraz podeślę. Poza tym malowany tylko lewy błotnik, wszystko pozostałe w idealnym stanie! – handlarz, jak zwykle, brzmi niezwykle wiarygodnie. Jak tu się nie zainteresować? Toż to prawdziwie złoty interes, bo i cena wygórowana nie jest (29 900 zł).
Pełni radosnego podniecenia jedziemy na miejsce, bo diesel z Holandii ze względnie niskim przebiegiem – deklarowany to 250 tys. km, w praktyce o 7 tys. wyższy – nie zdarza się często. Ze względów podatkowych ropniak w Holandii musi dużo jeździć i tylko wtedy się kalkuluje. Do Polski trafiają więc diesle albo rozbite, albo te, w których w niewyjaśnionych okolicznościach zniknęły niewygodne kilometry.
Dojeżdżamy na miejsce. Pierwsze wrażenie – inaczej niż w przypadku wielu aut, które oglądamy – jest pozytywne. Lakier tu i ówdzie okazuje się podmęczony (odpryski na masce, ze zderzaka schodzi klar, widać drobne rysy i wgniecenia), ale ogólnie BMW sprawia wrażenie solidnego. Pomiar powłoki lakierniczej potwierdza: malowany błotnik, punktowo szpachla. Po bliższym poznaniu wyłapujemy m.in. odprysk na szybie czołowej, paskudnie zmatowiały reflektor i kończący się palnik ksenonowy w lewej lampie. Najgorsze ze wszystkiego są jednak opony: stare, łyse, sparciałe – wyglądają jak slicki, ale to chyba nie o to chodzi... Natychmiast na śmietnik!
Kolejne miłe zaskoczenie we wnętrzu, które – jak na serię E60 – okazuje się zaskakująco świeże. Prawie cała elektryka działa (!), brakuje tylko jednego uchwytu na kubek. „Chwalimy” kierownicę – już na pierwszy rzut oka widać, że została ordynarnie pomalowana farbką, bo skóra z niej „oblazła”, co handlarz kwituje wzruszeniem ramion: Jak dla mnie wnętrze jest ładne!
No właśnie, przebieg. Z danych, które udało nam się wydobyć z ASO BMW, wynika, że dokładnie 10 kwietnia 2012 r. na liczniku naszego BMW widniało 250 032 km, teraz, po 6,5 roku, mamy 257 186 km. Cud? Być może. A może nie, bo w bazie RDW (ramka) widnieje kluczowa adnotacja – onlogisch.
Prawda jest taka, że auto ma zapewne co najmniej 400-500 tys. km przebiegu i tak właśnie jeździ: ledwo pali (trzy świece żarowe spalone – sprzedawca spieszy z wyjaśnieniem), na początku faluje, nie rozpędza się, jak na 250 KM przystało (ponoć po tuningu!), i pogwizduje podczas ruszania (turbina?). Zakup? Na umowę, bo to auto kolegi, nie nasze. Klasyka gatunku!
BMW serii 5 (E60) nie ma ostatnio za dobrej prasy: tu uznają je za najgorsze auto używane dostępne na rynku, tam jest wyśmiewane za swoje liczne problemy z elektryką i elektroniką. No to może pora odczarować ten mit? Oto przed wami piękny egzemplarz z 3-litrowym dieslem oraz bardzo bogatym wyposażeniem. I z zapewne elegancko spreparowaną przeszłością...
BMW 530d z 2005 r. za 29 900 zł. Tyle że z VIN-u wychodzi, że auto wyprodukowano pod koniec 2004 r. Jak jednak to często bywa, handlarz „niechcący” się pomylił...
Ostatni wpis w bazie BMW to 250 032 km w... 2012 r. Jak wynika z dokumentu Keuringsrapport, wystawionego przez RDW (robi m.in. badania techn.) – to karta przetargowa handlarza – auto wywieziono w 2018 r. przy 250 608 km (!). Strona WWW należąca do RDW donosi jednak, że przebiegi zapisywane podczas kolejnych wizyt nie układały się w logiczny ciąg – licznik cofnięto w Holandii?
Opony ktoś wyjął ze śmietnika. Są stare, sparciałe i kompletnie łyse. Jazda na nich jest niebezpieczna.
Punktowa szpachla, poza tym lakier i blacha to mocne strony tego BMW. Lewe drzwi po polerce.
Pięknie umyty, ale brzydko chodzi – silnik pamięta lepsze czasy i raczej ma znacznie więcej niż 250 tys. km.
Podczas ruszania słychać dziwny gwizd. Na plus: skrzynia płynnie działa, zupełnie nie szarpie!
Lewarek okazuje się lekko zużyty, podgrzewanie foteli działa. Sprawne
BMW E60 to nadal dużo frajdy z jazdy.
Jeden z uchwytów na kubki jest urwany, ale podobno sprzedawca dorzuca w cenie nowy. Są dwa kluczyki, ale brakuje np. jakiejkolwiek historii serwisowej. Przypadek?
Ktoś tu miał farbkę i nie wahał się jej użyć. Czyli tani sposób na odświeżenie już dość mocno zajechanej kierownicy.
Zdjęcia w ogłoszeniu zrobiono tak, by nie było widać dwóch reflektorów naraz. Nic dziwnego, jeden palnik ksenonowy już ledwo żyje.
Auto ma głównie fabryczny lakier. Drzwi kierowcy mocno spolerowane – czyżby wymieniane „w kolor”?
Fotel lekko wysiedziany, ale skórę odświeżono. Co ciekawe, działa skomplikowana elektryka, a to nie jest takie oczywiste w przypadku tego modelu bawarskiej marki! Uszczelka drzwi kierowcy: podarta, do wymiany.
Auto ma zapewne co najmniej 400-500 tys. km przebiegu i tak właśnie jeździ: ledwo pali (trzy świece żarowe spalone – sprzedawca spieszy z wyjaśnieniem), na początku faluje, nie rozpędza się, jak na 250 KM przystało (ponoć po tuningu!), i pogwizduje podczas ruszania (turbina?).