Renault Scenic

Renault Scénic to kompaktowy minivan należący do segmentu K. Auto zadebiutowało w 1996 roku (a już rok później zdobyło tytuł Samochodu Roku) i było tak naprawdę jedną z odmian nadwoziowych, kompaktowego modelu Mégane (pełna nazwa auta to Renault Mégane Scénic). Dopiero lifting z 1999 roku spowodował, że Scénic stał się samodzielnym modelem, choć cały czas bazował na modelu Mégane.

Stylistycznie również auta były bardzo podobne – mocno pochylona szyba i nisko poprowadzona maska sprawiały, iż francuski minivan miał klinowaty kształt. Wnętrze Reanult Scénica było bardzo przestronne i bez problemu mieściło na pokładzie 5 osób. Bagażnik nie powalał swoją pojemnością, która wynosiła 410 litrów. Przy okazji wcześniej wspomnianej modernizacji, Scénic dostał nowy pas przedni oraz inną klapę i światła z tyłu.

W 2000 roku na rynku pojawiła się „uterenowiona” wersja z napędem na 4 koła - Renault Scénic RX4. W przypadku uślizgu przednich kół, sprzęgło wiskotyczne dołączało napęd na tylne koła. Oprócz tego, Scénic RX4 otrzymał podwyższone zawieszenie, plastikowe nakładki i zderzaki, a wrażenie rasowej terenówki podsycało koło zapasowe zamocowane na klapie bagażnika. Co ciekawe, różni się ona od tej w standardowej wersji, bowiem go góry otwiera się tylko szyba, natomiast klapa z kołem uchylają się na bok. Niestety, mimo rasowego wyglądu, Scénic RX4 kwalifikuje się raczej do crossoverów, niż rasowych aut terenowych.

Pod maską początkowo mogły pracować 3 benzyniaki i 3 diesle. W pierwszym przypadku mieliśmy do czynienia z jednostkami o pojemności 1.4, 1.6 oraz 2.0, które generowały kolejno 75, 75 lub 90 oraz 115 KM. Przy okazji liftingu, pierwszy silnik został zastąpiony 16-zaworową odmianą 95-konną, silnik 1.6 także zyskał dodatkowe 8 zaworów i rozwijał 110 KM, natomiast największa jednostka została wzmocniona o 25 KM. Dodatkowo do oferty wszedł silnik 1.8 16V i mocy 115 KM. Jeśli chodzi o diesle w Renault Sceniu, wszystkie dostępne wersje miały pojemność 1,9 litra. W wersji wolnossącej, silnik generował 64 KM, natomiast odmiana doładowana dTi mogła rozwijać 90 lub 98 KM. W 2000 roku zostały one zastąpione przez jednostki 1.9 dTi oraz dCi o mocy kolejno 80 i 105 KM. Moc była przenoszona na przednią oś za pośrednictwem 4-stopniowego automatu lub 5-biegowej skrzyni manualnej.

W 2003 roku pojawiła się II generacja Renault Scénic. Konstrukcyjnie auto wciąż bazowało na analogicznej generacji Mégane, Także stylistycznie oraz wewnątrz można było dostrzec bliskie powiązania między tymi autami. Największą różnicą w środku, było zastąpienie klasycznych zegarów, cyfrowym wyświetlaczem. Renault zdecydowało się wydać Scénica w 2 wersjach – zwykłej i przedłużonej. W tej drugiej odmianie, Scénic otrzymał przedrostek Grand i był o 234 mm dłuższy. Dzięki temu mógł pomieścić nawet 7 osób w wygodnych warunkach. Niestety cierpi na tym przestrzeń bagażowa która wynosi 200 litrów.

W 2006 roku przeprowadzono modernizację Renault Scénica, która objęła zderzak przedni oraz reflektory, a oprócz tego rozszerzono listę wyposażenia dodatkowego. Wśród benzyniaków dostępne były silniki 1.4 (98 KM), 1.6 (115 KM) oraz 2.0 w dwóch odmianach – 136- oraz 163-konnej. Diesle dCi miały pojemność 1.5 oraz 1.9. Pierwszy mógł rozwijać 80, 100 lub 105 KM, a drugi – 120 KM. Po liftingu, jednostka 1.9 dCi występowała w odmianie 100- lub 130 konnej, a do oferty dołączył 2-litrowy silnik dCi o mocy 150 KM.

W 2009 roku rozpoczęto produkcję trzeciej odsłony Renault Scénica. Po raz kolejny auto bazowało na kompktowym Mégane. Kolejny raz także, auto było dostępne w wersji 5- lub 7-osobowej, jednak tym razem, Grand Scénic bardziej różnił się stylistyką od zwykłej odmiany. Widać to przede wszystkim po tylnej części auta, gdzie reflektory nie „idą” w kierunku wewnętrznym (krótki Scénic), a zewnętrznym. W środku jednak, nie czuć różnicy w przestrzeni – no chyba że mowa o bagażniku. W przypadku mniejszej wersji, jego pojemność wynosi 437 litry, natomiast Grand Scénic ze złożonym III rzędem – 678 litrów.

W 2013 roku przeprowadzono facelifting Renault Scénica. Przemodelowaniu poddano m.in. zderzaki, grill, reflektory, maskę oraz nieco wnętrze. Scénic wyróżnia się duża dbałością o bezpieczeństwo pasażerów, dlatego w wyposażeniu standardowym znajdowało się m.in. poduszki powietrzne czołowe i boczne, a także kurtyny powietrzne. Wśród benzyniaków, postanowiono wprowadzić nowy silnik zgodny z zasadami downsizingu. Jednostka 1.4 otrzymała turbosprężarkę i generowała 130 KM. Żywotność motoru określano na ok. 250 000 km, co jeszcze 15 lat temu, spotkałoby się z negatywną reakcją. Oprócz tego dostępny był także 1,6- oraz 2-litrowy silnik, które rozwijały kolejno 110 o 140 KM. Po modernizacji, największy silnik zniknął z oferty, a 1,4-litrową jednostkę, zastąpił silnik 1.2 TCe o mocy 115 lub 130 KM.

Paleta jednostek wysokoprężnych w Renault Scénicu również jest bogata. Silniki dCi 1.5, 1.9 oraz 2.0 generowały odpowiednio 106 KM (w 2011 roku moc podniesiono do 110 KM), 130 KM oraz 150 lub 160 KM (w zależności od skrzyni biegów, automat był słabszy). Jednostkę 1.9 zastąpił 1.6-litrowy motor generujący tyle samo koni mechanicznych.

W 2016 roku zadebiutowała IV generacja Renault Scénica. Auto stylistycznie bardzo upodobniło się do innych modeli marki, a tym samym całkowicie odcinając się od designu swoich poprzedników. Z przodu dominuje duży grill ze sporych rozmiarów logiem marki, a im bliżej tyłu, tym więcej przetłoczeń i ostrych linii dostrzeżemy.

Auto dostępne jest po raz kolejny w 2 wersjach nadwoziowych – zwykłym oraz przedłużonym, 7-osobowym Grand Scénicu. Pod maską zagościć może 1 benyzniak o 2 wariantach mocy, lub 2 diesle, z którego jeden, również oferowany jest w 2 konfiguracjach. W pierwszy przypadku, mowa tu o jednostce 1.2 TCe, generującej 115 lub 130 KM. Turbodiesle mogą mieć pojemność 1,5 lub 1,6 litra i moc odpowiednio 110 oraz 130 lub 160 KM. Rywalami Renault Scénica są m.in. Ford C-Max oraz Opel Zafira.