Namiastka sportu

Nadwozie/jakość. Sylwetka Leona uzbrojona w aluminiowe felgi i spoiler nad tylną szybą wyglądają rasowo. Także wykończone w czarnej tonacji wnętrze ma kilka sportowych atrybutów. Np. skórzane obszycie trójramiennej kierownicy i dźwigni skrzyni biegów wykończone jest czerwoną nicią. Odpowiednio wyprofilowane zostały także fotele. Są twarde i mają wysokie, dobrze trzymające na zakrętach boczki. Kierowca może łatwo dobrać prawidłową pozycję dzięki regulowanej dwupłaszczyznowo kolumnie kierowniczej. Widoczność przez wewnętrzne lusterko została nieco ograniczona przez mocno pochyloną tylną szybę i trzy zagłówki. Wystarczająca jest ilość miejsca w obu rzędach siedzeń, a bagaż zmieści się bez problemu w pojemnym bagażniku. Jego wadą okazuje się za mały otwór załadunkowy.Układ napędowy/osiągi. W tej wersji silnikowej Leon nie jest z pewnością sportowcem czystej krwi. Po 105-konnej jednostce można by się spodziewać większej dawki wrażeń. Niestety silnik z pewnym opóźnieniem reaguje na wciśnięcie pedału gazu i powoli wkręca się na obroty. Przy wyższych prędkościach staje się hałaśliwy. Na akceptowalnym poziomie jest zużycie paliwa.Układ jezdny/komfort. Sztywno zestrojone zawieszenie w każdych warunkach zapewnia kierowcy pełną kontrolę nad autem. Niestraszne mu są nagłe zmiany kierunku jazdy ani szybko przejeżdżane łuki. Nie cierpi przy tym komfort jazdy. Pasażerowie informowani bywają tylko o przejeżdżaniu przez duże, poprzeczne nierówności.Koszty/bezpieczeństwo. Największym atutem limitowanej wersji jest wyposażenie i cena. Klient, uzupełniając podstawową wersję Stella do poziomu limitowanego modelu Spirit, musiałby dopłacić 15 tysięcy złotych. W przypadku wersji Spirit dopłata wynosi jedynie 4 tysiące. Trzeba się jednak spieszyć, bo Seat przewiduje w Polsce sprzedaż tylko 900 sztuk Leona w tej specyfikacji. Ocena: 4