Nissan Juke: wsiąść do pojazdu niebanalnego

Już pierwsze spojrzenie na przód tego pojazdu wystarczy, by wzbudzić kontrowersje. Umieszczone w zderzaku okrągłe światła w połączeniu z „napompowanymi” błotnikami sprawiają, że szybko nasuwa się pytanie: gdzie podział się ten lansowany przez Nissana sportowy charakter? Na szczęście nie trzeba go daleko szukać. Wystarczy skierować wzrok nieco wyżej, by zobaczyć kolejny zestaw świateł, których wąskie klosze przywodzą na myśl oczy czającego się do skoku drapieżnika.

Z takim wizerunkiem pojazdu idealnie współgrają zwężające się boczne szyby, które dodają sylwetce Juke’a dynamiki. Polotu nie zabrakło stylistom podczas projektowania tyłu auta, gdzie dominują światła w kształcie bumerangów.

Konstruktorzy nadwozia Juke’a wysoko ustawili poprzeczkę ekipie odpowiedzialnej za wnętrze pojazdu. Na szczęście przy tworzeniu tej części auta również nie zabrakło fantazji. Tunel środkowy, przypominający kształtem sylwetkę motocykla, lakierowane elementy deski rozdzielczej czy czerwone akcenty na tapicerce ożywiają wnętrze i pasują do sportowego wizerunku pojazdu. Podobać mogą się także fotele, które zapewniają wygodne podróżowanie i dobrze podpierają z boku.

Przestronność wnętrza, a właściwie jej brak, pokazuje, że podczas budowania Juke’a bardziej myślano o finezyjnym wyglądzie niż o praktyczności. Z tyłu nawet pasażerowie o przeciętnym wzroście mogą narzekać na niedostatek przestrzeni na nogi, a wysokie osoby będą dotykać dachu głowami. Taka jest niestety cena nietypowego kształtu karoserii. Inna cecha, która przegrała z prezencją, to widoczność.

Z powodu niedużej tylnej szyby kierowca ma problemy z obserwacją tego, co dzieje się za pojazdem. W takiej sytuacji podczas manewrowania na parkingu świetnie sprawdza się kamera cofania, która znalazła się w wyposażeniu standardowym pojazdu w wersji Tekna.

Możliwości transportowe też nie są mocną stroną samochodu. W bagażniku zmieści się zaledwie 251 litrów, a to wystarczy co najwyżej na cotygodniowe zakupy w markecie. Poza tym dobrze by było, żeby sprawunki nie okazały się ciężkie, bo wysoko poprowadzony próg utrudnia załadunek.

Za pozytywne wrażenia z jazdy w znacznej części odpowiada jednostka napędowa. Niestety, w tym przypadku czekała nas niezbyt miła niespodzianka. Podstawowy silnik benzynowy o mocy 117 KM zapewnia autu przeciętną dynamikę. Podczas próby sprawnego przyspieszania przeszkadzała praca skrzyni biegów, gdyż w momencie szybkiej zmiany przełożeń zdarzały się haczenia. To niestety nie koniec powodów do narzekania, bo silnik okazał się wyjątkowo głośny w trakcie szybkiej jazdy. Jego zaletą jest za to umiarkowane zapotrzebowanie na paliwo.

Z pewnością do wizerunku Juke’a bardziej pasuje topowa doładowana jednostka o mocy 190 KM. Dodatkowy atut auta z tym silnikiem to napęd 4x4. W testowanym Nissanie moment obrotowy w całości przekazywany był na przednie koła. Skoro już o podwoziu mowa, to warto wspomnieć o miękkich nastawach zawieszenia, które sprawiają, że jazda jest komfortowa. To oczywiście cieszy, ale nijak ma się do sportowych aspiracji samochodu – podczas dynamicznego pokonywania zakrętów karoseria wykazywała tendencje do kołysania. Prowadzenie pojazdu dodatkowo utrudnia opornie działający układ kierowniczy.