Honda Accord największe sukcesy święciła w USA, gdzie była w latach 80 i 90 przez kilka sezonów najlepiej sprzedającym się samochodem na rynku. Amerykańskie wersje Accorda w większym lub mniejszym stopniu różniły się od europejskich, a ponieważ Honda nie należy do największych producentów na świecie, także na nasz kontynent trafiły w latach dziewięćdziesiątych egzemplarze z USA. Mamy na myśli wersję coupé i usportowione kombi Aerodeck, importowane od 1994 r. do Europy ze Stanów Zjednoczonych.
Najlepiej sprzedającym się Accordem była niezwykle długa limuzyna (długość 4685 mm) o aerodynamicznie wydłużonym tyle i powolnie opadającym kącie tylnej szyby. Pojemność przestrzeni bagażowej (405 l) należy raczej do przeciętnych w tej klasie, a dodatkowo jest niezbyt dobrze dostępna z uwagi na stosunkowo niewielki otwór załadunkowy. Co ciekawe również w przypadku tego "Japończyka" nie znajdziecie w akcie urodzenia wpisu "made in Japan", ponieważ na świat przyszedł w angielskim Swindon. Na podstawie zdjęć możnaby pomyśleć, że mamy do czynienia z hachbackiem z unoszonymi piątymi drzwiami, ale w rzeczywistości jest to klasyczny, trójbryłowy sedan z nieruchomą szybą. Niski przód doskonale uzupełniał pierwsze wrażenie "szeroko rozkraczonego" samochodu.
Z kolei tył - odwrotnie - bardzo przypominał mniejszego Civica z tego okresu. Pod maską na początku znajdowały się wyłącznie 4-cylindrowe, jednostki benzynowe. Punktem wyjścia był silnik o pojemności 2.0 l (115 KM), potem szesnastozaworowy 2.0i (130 KM) oraz 2,3i (158 KM). Wszystkie jednostki rozwijają maksymalną moc i moment obrotowy w relatywnie wysokim zakresie obrotów, a podczas spokojnej jazdy, kiedy silnik pracuje na niższych obrotach Accord odrobinę się ociąga, ale pozostaje cichy. Paradoksalnie: optymalnym źródłem napędu był najmocniejszy 2.3i, który w porównaniu z silnikiem dwulitrowym zadowalał się podobnymi ilościami paliwa, ale był zdecydowanie mocniejszy. Coupé i kombi korzystały ponadto z silnika 2,2 l (150 KM), a kombi oferowano również ze 136-konnym silnikiem 2.0 l.
W bardzo dobrze wykończonym wnętrzu dominuje czerń. Design deski rodzielczej wraz z upływem lat nie stracił na aktualności, twarde fotele nie sprawiają już tak dobrego wrażenia, jak w nowym pojeździe, ale nadal wywiązują się poprawnie z powierzonej im funkcji. Chromowane klamki wewnętrzne drzwi przywodzą na myśl skojarzenia z klasą wyższą. Elektryczne sterowanie szybami umieszczono w niewygodnym miejscu - przełączniki są nisko schowane pomiędzy przednimi fotelami. Obudowa zegarów i kierownica słusznie budzą skojarzenia z określaniem Hondy mianem "japońskiego BMW". Przestrzeń z tyłu, biorąc pod uwagę długość samochodu mogłaby być większa, ale największym zmartwieniem dla wysokich pasażerów będzie brak miejsca na głowę z uwagi na nisko opadającą linię dachu.
W 1996 r. Honda otrzymała nowy garnitur i unowocześniony park maszynowy. Accorda piątej generacji po liftingu można poznać po nowej, chromowanej osłonie chłodnicy i zmienionych kloszach lamp z przodu i z tyłu. Samochód stracił trochę na drapieżności. Nowy, bazowy 4-cylindrowy silnik 1.8 l (115 KM) otrzymał dwa wałki rozrządu dla zapewnienia spokojnej pracy, wysażenie seryjne wzbogacono o 2 poduszki powietrzne i ABS. Ofertę silników dalej tworzyły benzynowe 2.0 (131 KM) i 2.2 (150 KM) ze zmiennymi fazami rozrządu VTEC.
Wiosną 1996 r. pod maskę trafił silnik wysokoprężny 2.0 TD o mocy 105 KM. Dźwięk tego diesla nie mógł się oczywiście równać z gładką pracą silników benzynowych, a zużycie paliwa na poziomie 7 litrów także nie było czymś nadzwyczajnym, tak więc, jeżeli jesteście zainteresowani Hondą lepiej poszukać wersji benzynowej. W przypadku sedana i coupé wyraźnie dał się we znaki brak jednostki 6-cylindrowej. Trafiła ona dopiero do coupé szóstej generacji, ale w dalszym ciągu jest niedostępna w przypadku sedana, nawet teraz w siódmym wcieleniu.
A szkoda, bo własności jezdne Hondy już w opisywanym Accordzie były bardzo dobre. Accord dzięki skomplikowanej konstrukcji podwozia w każdych warunkach zapewnia precyzyjne prowadzenie. Dopiero w sytuacjach ekstremalnych do głosu dochodzi minimalna podsterowność samochodu, które nagle "prze do przodu". Także mechanizm zmiany biegów po latach odznacza się lekką i precyzyjną pracą. Problemy mogą się pojawić wyłącznie w przypadku przekładni sprzężonych z silnikami diesla.
Bolączką Accorda są wysokie ceny części zamiennych. Samochód nie jest zbyt popularny i częsty brak zamienników skutkuje koniecznością sięgnięcia po oryginalne części Hondy. Wiele z nich skonstruowano jako integralne zespoły, co czyni awykonalną ewentualną naprawę czy wymianę .
Podobnie jak szereg innych samochodów z Kraju Kwitnącej Wiśni zajmujących wysokie pozycje w statystykach niezawodności, także Accord nie jest wyjątkiem. 4-5-letnia Honda 5 generacji w klasyfikacji awaryjności niemieckiego TÜV uplasował się na ponadprzeciętnym 42 miejscu z odsetkiem 9% awarii, ale już w kategorii aut 10-letnich Accord zajmuje doskonałą 13 pozycję (17,4% awarii). Dla porównania: Mercedesa klasy E sklasyfikowano na 8 miejscu w tej samej grupie (14,2% awarii).
Dlatego należy zwracać uwagę np. na defektujące układy hamulcowe (zużycie tarcz hamulcowych, niedziałający hamulec postojowy). Do roku 1996 notowano problemy z osiami, zaś po przebiegu 70.000-100.000 km zalecano ewentualnie wymianę gumowych elementów. Typowymi przypadłościami straszych egzemplarzy są problemy z elektroniką i elektryką samochodu. W przypadku Accorda chodzi o układ zapłonowy, immobilizery, rozruszniki czy wadliwe akumulatory..
Accord nie jest zbyt popularnym samochodem używanym. Zapewnia więcej wrażeń za kierownicą, ale aby wejść w jego posiadanie wymagane są niemałe pieniędze, o naprawie usterki czy skutków kolizji nie wspominając. Łatwiej znaleźć równie przestronną konkurencję w postaci niewyróżniających się Fordów, Mazd, Toyot i Opli - tyle ich jeździ po naszych drogach.
.doskonałe własności jezdne.wysoka jakośc wykończenia wnętrza.niezawodne i mocne silniki benzynowe.precyzyjny mechnizm zmiany biegów.dobrze wytłumiona kabina
.wysokie ceny samochodów używanych.słone ceny serwisu u autoryzowanych dilerów.niezbyt dużo miejsca na tylnych siedzeniach (nad głowami i na nogi).niezbyt dobrze dostępny, przeciętnej wielkości bagażnik.spora średnica zawracania
.usterki immobilizerów i zapłonu.przegrzewające się silniki, przepalone uszczelki pod głowicą.pękające paski rozrządu.niedziałający zamek centralny.problemy z rozrusznikami, akumulatorami.korozja reflektorów i wydechu.wadliwe pompy paliwa
