W ramach tej strategii Mazda propaguje wydajniejsze użytkowanie energii oraz zmniejszenie ilości CO2 emitowanego do atmosfery na wszystkich etapach produkcji i dystrybucji.

W 2002 roku Mazda opracowała system lakierowania trójwarstwowego na mokro, który został następnie wdrożony przez lakiernie Mazdy w Japonii, Tajlandii oraz Chinach. System umożliwia bezpośrednie nałożenie na siebie warstw podkładu, lakieru barwnego oraz lakieru przezroczystego bez konieczności oczekiwania na zaschnięcie każdej warstwy. Dzięki temu możliwe jest obniżenie emisji CO2 o 15 proc. w stosunku do poprzednio stosowanych metod lakierowania oraz ograniczenie o 45 proc. emisji lotnych związków organicznych.

W jednej z fabryk Mazdy w Hiroszimie wdrożono także system lakierowania Aqua-Tech - technologię lakierowania wodnego, która pozwala spełnić najwyższe światowe standardy w zakresie emisji lotnych związków organicznych zawartych w lakierze. Dzięki zastosowaniu Aqua-Tech możliwe jest równie znaczące ograniczenie emisji CO2, tak samo jak w przypadku systemu lakierowania trójwarstwowego na mokro, przy czym emisja lotnych związków organicznych zostaje zmniejszona o 57 proc.

Gdy rząd Japonii zaczął wprowadzać regulacje mające zagwarantować wydajniejsze korzystanie z zasobów, Mazda podjęła znacznie ambitniejsze wyzwanie polegające na ponownym wykorzystywaniu zderzaków zniszczonych w trakcie eksploatacji samochodów jako surowca do produkcji nowych zderzaków. Inżynierowie Mazdy byli pewni, że przetwarzanie dużych elementów plastikowych w sposób pozwalający spełnić restrykcyjne wymogi jakościowe, którym podlegają zderzaki montowane na nowych pojazdach, oznaczałoby ogromny postęp technologiczny. Umożliwiłoby również rozwiązanie problemów ekologicznych poprzez racjonalniejsze wykorzystanie surowców oraz ograniczenie emisji CO2 do atmosfery.

Dzięki bliskiej współpracy z dostawcami oraz specjalistami w dziedzinie recyklingu, w 2003 roku Mazda stworzyła technologię recyklingu "bumper-to-bumper" - metodę wyjątkową w skali przemysłu motoryzacyjnego, polegającą na wykorzystaniu przetworzonych materiałów jako surowca, z którego produkowane są nowe zderzaki samochodowe. Technologię tę wykorzystano po raz pierwszy podczas seryjnej produkcji modelu RX-8 w 2005 roku, a następnie rozszerzono jej zastosowanie na kolejne modele.