Alfa Romeo Giulia

Alfa Romeo Giulia to samochód osobowy klasy średniej, produkowany przez włoski koncern motoryzacyjny. Auto pojawiło się w 1962 roku jako następca dla modelu Giulietta. Nazwa nawiązywała do poprzednika i była jedynie jej skróconą formą.

Alfa Romeo Giulia występowała w wielu różnych wersjach nadwoziowych, poczynając od klasycznego, 4-drzwiowego sedana, przez 5-drzwiowe kombi budowane przez zewnętrzną firmę Carozzeria Colli, 2-drzwiowe coupe Sprint/GT lub Sprint GT, kończąc na 2-drzwiowym Spiderze. Co ciekawe, ten ostatni najbardziej był powiązany z poprzednikiem, bowiem przejął po nim nadwozie w prawie niezmienionym stanie. Giulia w porównaniu do wcześniejszego modelu zyskała bardzo na stylu – nadwozie stało się bardziej sportowe i „seksowne”.

Mimo kanciastych kształtów, nadwozie miało współczynnik oporu powietrza wynoszący Cx=0,34. Pojazd wyróżniał się wysoką jak na owe czasy prędkością maksymalną, która wynosiła w zależności od wersji silnikowej 160-190 km/h. W 1967 roku Włosi pokazali nieco większą odmianę Giulii – 1750/2000 Berlina. Na 1974 rok zaplanowano facelifting – w salonach zagościła Giulia Nuova. Zmianie uległ pas przedni i tylny, poprawiono zawieszenie oraz układ kierowniczy, a w wyposażeniu zagościła 5-biegowa skrzynia biegów oraz hamulce tarczowe na wszystkich kołach.

2 lata później wprowadzono do oferty silnik diesla produkcji Perkins – miał on 1,8 litra pojemności i generował 52 KM. Poza tym, dostępne były benzynowe silniki o pojemności 1.3 (w wersji coupe nazywany był GT 1300 Junior) oraz 1.6 litra, które generowały kolejno 78/83/87 oraz 98 i 102 KM. Topowa odmiana ti Super miała 112-konną jednostkę, którą wyprodukowano jedynie w liczbie 501 egzemplarzy. Moc kierowana była na tylne koła za pośrednictwem 4- lub 5-biegowej skrzyni biegów. W 1978 roku zakończono produkcję Giulii. Jej następcą został model o nazwie… Giulietta.

Dopiero w 2016 roku, Alfa Romeo postanowiła wskrzesić nazwę Giulia. Auto miała wraz ze Stelvio zrobić niemałe zamieszanie na rynku motoryzacyjnym i „wrócić do korzeni”. By to strzał w dziesiątkę, bowiem zdjęciami prototypów zachwycał się niejeden maniak motoryzacyjny. Auto zostało zaprezentowano w 2015 roku, w 105. Rocznicę powstania marki. Co ciekawe, Alfa dokonała pierwszej prezentacji w topowej wersji Quadrifoglio. „Zwykłą” odmianę pokazano dopiero po później.

Premiera Giulii zbiegła się z otwarciem wyremontowanego muzeum Alfy w Arese. Giulia bazuje na płycie podłogowej Maserati, co oznacza iż otrzymała napęd na tylne koła (dostępny jest również napęd na 4 koła). Nadwozie ocieka wręcz włoskim stylem. Z przodu odnaleźć można tzw. scudetto, czyli trójkątną tarczę w postaci wlotu powietrza – znak rozpoznawczy Alfy Romeo. Oprócz tego auto wyróżnia się wąskimi światłami przednimi oraz tylnymi i bardzo opływowym nadwoziem. Giulia występuje jedynie jako 4-drzwiowy sedan.

Pod maską znalazł się 2-litrowy benzyniak z turbosprężarką typu Twin-Scroll, który występował w odmianie 200- oaz 280-konnej. Oprócz tego do wyboru były także 2,2-litrowe turbodiesle. Początkowo (przez rok) oferowano 136-konną wersję. Oprócz tego, w sprzedaży były odmiany 150- oraz 180-konne, które w 2018 roku uległy modernizacji, wskutek czego przybyło im po 10 KM. Topowy, 210-konny diesel wskutek udoskonaleń z 2018 roku co prawda nie zyskał mocy, jednak maksymalny moment obrotowy osiągany jest już przy niższych obrotach.

Topowym modelem jest Giulia Quadrofoglio. Auto otrzymało 2,9-litrowy silnik V6 BiTurbo (kąt rozwarcia cylindrów wynosi 90 stopni), który opracowany został przez Ferrari. Jednostka legitymuje się mocą 510 KM, a do wyboru jest 6-biegowa skrzynia manualna (która poza topową odmianą, dostępna jest tylko z niektórymi dieslami) lub 8-stopniowy automat. Poza potężnym silnikiem, Giulia QV wyróżnia się innymi zderzakami, maską, a z tyłu dyfuzorem, 4 końcówkami wydechu oraz niewielką lotką. Dodatkowo celem odchudzenia, niektóre podzespoły wykonane zostały z włókna węglowego oraz aluminium. Rywalem Alf Romeo Giulii jest m.in. BMW serii 3 oraz Mercedes-Benz klasy C.