GAZ 69, potocznie zwany „gazikiem”, był jednym z najpopularniejszych pojazdów milicyjnych i wojskowych w Polsce Ludowej. Auto pojawiło się w 1952 roku, jednak prace nad nim rozpoczęły się już po wojnie, jednak wtedy radzieckie zakłady miały inne priorytety, w tym m.in. Pobiedę. 69 był następcą modelu 67.
Pierwszą opracowaną odmianą, jeszcze przed seryjną produkcją, była wersja 3-drzwiowa, która z przodu mieściła 2 pasażerów, z tyłu natomiast, na „pace” ustawiono wzdłuż 2 ławki, na których mogły podróżować po 3 osoby na każdej. Drugą odmianą była wersja 69A, 4-drzwiowa ze zwykłym drugim rzędem siedzeń, tzw. „komandorka”. Obie wersje miały składany, brezentowy dach oraz składaną przednią szybę. Oczywistym jest, że auto pozbawione było niemal wszystkich udogodnień dziś powszechnie znanych - brakowało wspomagania kierownicy, wspomagania hamulców czy nawet synchronizacji pierwszego biegu.
Do napędu służył dolnozaworowy, 55-konny silnik o pojemności 2.1 litra z Pobiedy, który współpracował z 3-biegową skrzynią manualną. Na eksport szły także wersje 62- (GAZ 69M) oraz 66-konne (GAZ 69AM) silnika 2.4. Mimo swojej toporności, GAZ 69 świetnie radził sobie w terenie i był swego rodzaju „instruktorem” jazdy w terenie dla wielu obecnych fanów jazdy terenowej. Zastosowano w nim zarówno z przodu jak i z tyłu sztywne mosty na resorach. Napęd odbywał się na tył, przód był mechanicznie dołączany, podobnie jak reduktor.
W 1954 roku, produkcję GAZa przeniesiono do zakładów UAZ w Uljanowsku, przez co teoretycznie auto zmieniło nazwę z GAZ na UAZ, jednak potocznie używało się obu nazw. Produkcja GAZa 69 została zakończona w 1972 roku, kiedy to ustąpił on miejsca modelowi 469.