Renault Twingo

Renault Twingo to małe, miejskie autko należące do segmentu A. Pojawiło się w 1992 roku, jako następca modelu „4”.

Auto bardzo szybko zdobyło popularność swoim przyjaznym i niecodziennym designem, jednak zaskoczeniem była decyzja o produkcji aut wyłącznie z kierownicą po lewej stronie. Stylistycznie Twingo bardzo przypomina polski prototyp FSM Beskid, a co ciekawe, prezentacja auta odbyła się dzień po wygaśnięciu patentów naszego krajowego konceptu.

Przód charakteryzował się okrągłymi reflektorami z wąskimi reflektorami, umieszczonymi tuż pod nimi, oraz 3 niewielkimi wlotami powietrza po prawej stronie maski. Z kolei bok Twingo, wyróżnia się niespotykanym sposobem otwierania drzwi – spod półkolistego wypuklenia, wystaje bolec, który należało pociągnąć do góry. Ciekawą opcją był składany, płócienny dach, który pozwalał poczuć się jak w kabriolecie. 4-osobowe wnętrze oferuje odpowiednią ilość miejsca tylko z przodu, pasażerowie na tylnej kanapie mogą odczuwać lekki dyskomfort, szczególnie Ci wyżsi. Użyte materiały nie są najlepszej jakości, ale na uwagę zasługuje ciekłokrystaliczny prędkościomierz, oraz kolorowe przełączniki na desce rozdzielczej. Na początku produkcji, wyposażenie podstawowe było dosyć ubogie i nie obejmowało nawet wspomagania kierownicy.

Pierwszy lifting został przeprowadzony w 1994 roku, a drugi – 4 lata później. Pod maską montowano jedynie silniki benzynowe. Miał on pojemność 1,2 litra i moc 55, a od '96 roku – 60 KM. W wersji 16-zaworowej, motor rozwijał 75 KM. Moc była przekazywana na przednie koła przez automat lub przekładnię ręczną, obie o 5 przełożeniach.

W 2007 roku pojawiła się II generacja małego Twingo. 3-drzwiowe nadwozie, w przeciwieństwie do poprzednika, była dwubryłowe, a design był zupełnie inny. Zaokrąglone kształty pojawiły się tylko z przodu pojazdu, im bliżej tyłu, tym więcej przetłoczeń i ostrzejszych linii można było dojrzeć – dzięki temu Twingo zyskało na atrakcyjności i dynamice, lecz traciło swój „niewinny” styl. Miłym akcentem było przejęcie nietypowych klamek z poprzednika. Wymiarowo, choć nie widać tego na pierwszy rzut oka, auto było aż o 17 cm dłuższe niż wcześniej. Dzięki temu komfort podróżowanie na tylnej kanapie wzrósł, choć pamiętajmy że Twingo jest samochodem segmentu A, więc dłuższe podróże mogły być męczące. Miejsc przewidziano dla 4 pasażerów.

Wewnątrz zachowano wyświetlacz umieszczony na środku deski rozdzielczej, zastępujący analogowe zegary. W 2012 roku przeprowadzono gruntowny lifting auta. Pas przedni przybrał kształt tego, znanego z Nissana Juke'a, natomiast z tyłu zmianie uległy głównie lampy.

Początkowo pod maską znajdować się mógł 1,2-litrowy benzyniak o mocy 58 (od 2009 roku – 60), 75 lub 100 KM bądź 1,5-litrowy diesel dCi generujący 65 KM. Po modernizacji zrezygnowano z najsłabszego silnika o zapłonie iskrowym, a diesel generował 75 lub 85 KM. Topowa odmiana RS miała pod maską 1,6-litrową jednostkę benzynową o mocy 133 KM, co wystarczyło na rozpędzenie ważącego niewiele ponad 1 tonę hatchbacka do 100 km/h w ok. 8,7 sekundy. Auto otrzymało także liczne dokładki i spojlery, duże (jak na Twingo) 16-calowe koła, obniżone i utwardzone zawieszenie, a także bardziej sportowe wnętrze. Moc na przednie koła była przenoszona, w zależności od wersji, za pośrednictwem 5-biegowej skrzyni manualnej lub automatycznej Quickshift.

Pojawienie się w 2014 roku III generacji miejskiego Renault, było szokujące pod względem zmian, jakie zaszły w porównaniu z poprzednikami. Po raz pierwszy auto dostępne jest w 5-drzwiowym nadwoziu, a na dodatek, nie przewidziano odmiany 3-drzwiowej. Zaskoczeniem było także umieszczenie jednostki napędowej... z tyłu; mało tego, moment obrotowy również trafiał na tylne koła! Konstrukcyjnie auto bazuje na Smarcie ForTwo, a ForFour jest jego bliźniaczym modelem.

Przód auta upodobnił się bardzo do Clio 4. generacji, natomiast tylną klapę wykonano ze szkła. Klamki tylnych drzwi ukryto w słupku C. Wszystkie wymiary są zbliżone do wymiarów II odsłony. Poza jednym – wysokością. Twingo III generacji jest o 8 cm wyższe od 2. odsłony i aż o 13 cm wyższe od pierwszego Twingo! Dzięki temu miejsca na głowę, zarówno z przodu jak i z tyłu jest wystarczająco. Zarówno nadwozie, jak i wnętrze ma szerokie możliwości personalizacyjne.

Pod podłogą bagażnika znajdować się może wolnossący benzyniak SCe lub turbodoładowany TCe (oba mają 3 cylindry) pojemności kolejno 1 oraz 0,9 litra i mocy 70 lub 90 KM. Na niektórych rynkach dostępna jest także 110-konna wersja doładowanego silnika.

Rywalami Renault Twingo są Ford Ka, Fiat Panda oraz Hyundai i10.