Honda Civic z dieslem – przyjazna dla użytkownika | TEST

Nadrabia jednak tym, za co lubimy diesle. Po pierwsze ma spory moment obrotowy równy 300 Nm, a osiągany przy 2000 obr./min. Fakt, niektóre podobne jednostki lepiej rozpędzają się przy niskich obrotach, ale silnik Hondy działa bardzo liniowo, nie wciskając w fotel, ale i nie tracąc rezonu przy wyższych obrotach. Nie ma też wyraźnej turbodziury, tak irytującej w przypadku niektórych mocno wysilonych diesli. Napęd Hondy nie ma jednak także wielkiej mocy – to tylko 120 KM, co jak na dzisiejsze normy może się wydawać mało imponującą wartością.

Tylko po co więcej? Auto z dieslem kupuje się dla oszczędności, a pod tym względem kompaktowa Honda wypada bardzo korzystnie. Podczas jazd testowych spaliła zaledwie 5,4 l/100 km, czyli bardzo mało. Trasa obejmowała przy tym kilka kilometrów w zatłoczonym mieście, kilkadziesiąt dróg lokalnych i kilkanaście autostrady. Prędkości – umiarkowane. Wiadomo więc, że na autostradzie przy 140 km/h zużycie oleju napędowego na pewno będzie większe, więcej też spalimy, jeżdżąc tylko po mieście. To jednak sprawdzimy, gdy auto trafi do nas na dłużej, już w Polsce. Teraz wypada jeszcze wspomnieć, że inżynierowie Hondy twierdzą, iż niskie spalanie (oraz niewielka emisja CO2 i NOx) to wynik zastosowania ciekawych rozwiązań, a to m.in. kute tłoki ze stali, które zmniejszają straty chłodzenia bloku silnika oraz  specjalnie potraktowane metalowe powierzchnie obniżające wewnętrzne tarcie.

Honda Civic i-DTEC – jeździ jak... Civic

Osiągi Civica z dieslem pewnie mogłyby być lepsze, ale na jakość prowadzenia tego auta nie ma co narzekać. To nadal Honda pełną gębą. Owszem, wspomaganie kierowcy jest elektromechaniczne i siłą rzeczy pozbawione tej znanej sprzed lat bezpośredniości, lecz z tym trzeba się pogodzić. Inżynierowie Hondy wyczarowali jednak dobrze ustawiony układ kierowniczy, który natychmiast przekłada nasze polecenia na koła, reaguje szybko i z precyzją. Nagłe zmiany kierunku nie są w stanie zirytować Hondy.

Zawieszenie również jest znakomite: z kolumnami MacPherson z przodu i układem wielowahaczowym z tyłu oraz amortyzatorami o zmiennym stopniu tłumienia. Dzięki tym ostatnim można włączyć tryb sportowy, który jednak nie różni się zbytnio od standardowego ustawienia. W obu przypadkach Civic dobrze radzi sobie z nierównymi drogami, a takich w okolicach Rzymu jest bez liku. Nie ma odczuwalnych przechyłów nadwozia, nie ma skakania na nierównościach, są za to stabilność i przewidywalność.

Honda Civic i-DTEC – słowo o wnętrzu

Na początku wspomniałem, że Civic z dieslem nie jest idealny i to jest prawda, a głównym powodem tego stanu rzeczy jest wnętrze. O co chodzi? O tradycyjnie dla niektórych japońskich aut zbyt krótkie siedziska, o skokową regulację oparć foteli, o jakość tworzyw gorszą niż w europejskich modelach tego samego segmentu i w końcu o okropny system multimedialny, zupełnie nie z tej epoki. Ten ostatni jest powolny, nieintuicyjny, z grafiką przypominającą urządzenia do nawigacji z przełomu wieków. Mam nadzieję, że przy okazji liftingu Civica uda się naprawić te niedociągnięcia, bo to szczerze mówiąc drobiazgi.

A czy warto sięgnąć po Civica z dieslem? Moim zdaniem nie bardzo. Dlaczego? Bo silniki benzynowe Hondy są o wiele lepsze, a diesle obecnie nie mają dobrej prasy. Chyba że komuś chodzi o oszczędzanie na paliwie. Tylko że w dzisiejszych czasach kupując auto na olej napędowy, wcale tak znowu dużo nie zaoszczędzimy. Honda twierdzi jednak, że na wielu rynkach auto z dieslem będzie stanowić nawet jedną trzecią wszystkich sprzedawanych Civiców. Raczej nie w Polsce.

Honda Civic 1.6 i-DTEC – dane techniczne: