Kia Rio 1.2: brawa za pomysł i odwagę

Jeszcze 10 lat temu, zajmując miejsce za kierownicą Rio, pomyślelibyśmy, że siedzimy w kompakcie. Wnętrze jest bowiem tak szerokie, a wrażenie przestronności tak wyjątkowe, że w zasadzie trudno postulować o więcej. Przestrzeni mamy wystarczająco nie tylko z przodu, lecz także z tyłu. Największym jednak zaskoczeniem jest styl i wykonanie wnętrza. Projektanci Kii zaprezentowali własny pomysł na znane i powszechne rozwiązania, jak np. panel klimatyzacji.

Zamiast gęstwiny małych przycisków zastosowali klawisze o unikalnym wyglądzie, które przy okazji są proste w obsłudze. Kierownica, centralne nawiewy na konsoli – wszystko ma swój indywidualny sznyt. W efekcie połączenia funkcjonalności z ciekawym wzornictwem kokpit sprawia wrażenie, jakby pochodził z zaskakująco dojrzałego samochodu. Nie oznacza to, że całe auto jest idealne, jednak trudno byłoby znaleźć coś, co w Rio jest złe.

Na przykład układ jezdny: resoruje dość sprężyście, przyzwoicie izoluje pasażerów od nierówności drogi, ale – co typowe dla produktów Kii i Hyundaia – pracy zawieszenia towarzyszy hałas, a to subiektywnie obniża komfort. Układ kierowniczy z kolei nie zapewnia pełnej informacji zwrotnej, jednak podczas podróży autostradą trudno nie docenić stabilności jazdy i możliwości relaksu za kierownicą. Kierowca nie musi bowiem ciągle pilnować, by nie poruszyć dłonią – auto dobrze trzyma kierunek i nie zmienia go, gdy prowadzącemu przypadkowo drgnie palec.

Rio ma natomiast dość niespodziewaną zaletę. Jaką? Otóż konkurenci w imię ekologii i ekonomiki przestawili się na jednostki trzycylindrowe. Owszem, ma to swoje zalety, jednak kultura pracy takich silników bywa niska, a do ich nietypowo basowego brzmienia trzeba się przyzwyczaić. Dlatego doceniamy to, że najtańszy benzyniak dostępny w Kii Rio ma cztery cylindry. To pozwala poczuć się jak w dojrzałym aucie.

Dodatkowo motor uwolnił się od pewnej uciążliwej wady niektórych małolitrażowych jednostek napędowych rodem z Korei, które podczas manewrów parkingowych po dotknięciu gazu natychmiast wkręcały się na wysokie obroty, powodując niepotrzebny hałas. W Kii ten problem nie występuje. I nawet jeżeli na wciśnięcie w fotel nie ma co liczyć, to do jazdy miejskiej taki napęd w zupełności wystarcza, tym bardziej, że biegi zmienia się lekko i przyjemnie. Poza tym nie wymagajmy zbyt wiele – w końcu testujemy najsłabsze benzynowe Rio w ofercie.

PODSUMOWANIE - Od czasu premiery cee’da Kia nie jest już traktowana z przymrużeniem oka, a po debiucie Rio konkurenci będą obserwowali koreański koncern z powagą i obawą. Nareszcie mamy świeży powiew w segmencie B – na to właśnie czekaliśmy!