Renault Clio II: 3 tys. za auto prosto z raju

Clio II po prostu musiało być lepsze, a już na pewno nie gorsze od poprzednika. Mimo że wyglądem auto nawiązywało do Clio I, samochód wyróżniał się nowoczesną stylistyką i został zaprojektowany od podstaw. Początkowo dostępny był trzy i pięciodrzwiowy hatchback, natomiast w 2001 roku pojawiła się w sprzedaży ulubiona przez działkowców, emerytów i kapeluszników, czterodrzwiowa wersja sedan, dla wyróżnienia nazwana Thalia.

W 2001 roku również Clio przeszło pierwszą modernizację. Obłości zastąpiły bardziej ostre i wyraziste linie, zdecydowanie nawiązujące do promowanych w tamtym czasie, futurystycznych modeli Vel Satis czy Avantime. Z zewnątrz odświeżone auto wyróżniało się przemodelowanym przodem, nowymi tylnymi lampami, zderzakiem, listwami bocznymi i kilkoma drobnymi detalami.

Jeszcze wyraźniej zmieniło się wnętrze auta, gdzie pojawiła się zmodyfikowana deska rozdzielcza z dodatkowymi schowkami, nowe materiały wykończeniowe i tkaniny a paleta dostępnych kolorów została powiększona. Delikatne zmiany zaszły w wyglądzie auta jeszcze w 2003 roku, jednak w zasadzie ograniczały się do kosmetycznych poprawek wyglądu zewnętrznego (m.in. przemodelowany przedni zderzak czy atrapa chłodnicy). W takiej formie samochód przetrwał do 2005 roku, kiedy to zaprezentowano kolejną generację modelu. Co ciekawe - Clio II nie przestało być produkowane i na niektórych rynkach (również w Polsce) nadal było przez jakiś czas oferowane pod nazwą Clio Storia.

W szarym i nieco monotonnym wnętrzu Clio dość wygodnie mogą podróżować cztery osoby (przeszkodą w dłuższych wojażach może być bagażnik, który w wersji hatchback mieści 255 litrów), natomiast naprawdę komfortowo - dwie. Oczywiście te, które usiądą na przednich fotelach. W samochodzie wygospodarowano całkiem sporą przestrzeń. Co istotne - z przodu miejsca wystarczy nawet dla wysokich osób a wydatnie pomaga w tym regulowana w pionie kierownica oraz regulowana wysokość siedziska. Po zajęciu miejsca za kierownicą nawet niedoświadczony kierowca nie będzie miał problemów z obsługą poszczególnych podzespołów. Pokrętła i przełączniki umieszczono w całkiem przemyślany sposób. Może jedynie denerwować nieco za nisko usytuowany zestaw pokręteł odpowiadających za układ wentylacji.

Środek Clio niestety w starciu z czasem przegrywa. Normą są porysowane plastiki, wytarta gałka zmiany biegów, kierownica, a nawet w egzemplarzach z końca produkcji zdarzają się przetarcia tkaniny na fotelach. Na wyposażeniu seryjnym Clio II znalazła się poduszka powietrzna kierowcy, zagłówki, trzypunktowe pasy bezpieczeństwa, elektryczne szyby, centralny zamek i wspomaganie układu kierowniczego. Dopiero w opcji występował system ABS a także poduszki powietrzne pasażera i boczne, radio, klimatyzacja czy aluminiowe obręcze kół (dopiero po 2001 r. na liście podstawowego wyposażenia pojawiły się również poduszka powietrzna pasażera i dwie boczne oraz ograniczniki napięcia w pasach bezpieczeństwa). Warto nie decydować się pochopnie na zakup ubogich wersji, gdyż na rynku wtórnym można znaleźć bardzo wiele nieźle wyposażonych egzemplarzy (jak choćby prezentowana na zdjęciach edycja Extreme, która już w standardzie oferowała choćby ABS, cztery poduszki powietrzne, wspomaganie układu kierowniczego, elektrycznie opuszczane szyby w przednich drzwiach, centralne ryglowanie zamków, dzielone tylne siedzenie, halogeny, komputer pokładowy, regulację fotela kierowcy na wysokość i 15-calowe alufelgi).

Jeśli chodzi o wersje silnikowe, chyba każdy kierowca znajdzie coś dla siebie. Zarówno wśród jednostek benzynowych, jak i wysokoprężnych, jest całkiem niezły wybór. Gamę motorów benzynowych otwiera, polecany tylko dla spokojnych kierowców i raczej z przeznaczeniem do poruszania się po mieście, ośmiozaworowy silnik 1,2 litra rozwijający 60 KM, a zamyka potworne i niezwykle rzadko spotykane, trzylitrowe V6 generujące 230 KM z Renault Laguny. Między nimi znajduje się polecany ze względu na wystarczające osiągi i niewielkie spalanie motor o pojemności 1,2 litra i mocy 75 KM czy jednostka o pojemności 1,4 litra i tej samej mocy. Zwolennikom nieco bardziej dynamicznej jazdy przypadnie do gustu jednostka 1,4 litra o mocy 98 KM czy jedna z dwóch wersji silnika 1,6 litra - 90 lub 110 KM. Fanom prawdziwie sportowych osiągów pozostaje poszukiwanie dużo bardziej popularnego od wersji z motorem V6, Clio Sport z wolnossącym, dwulitrowym silnikiem rozwijającym 172 KM (po liftingu moc wzrosła o 10 KM).

Preferujący klekotanie diesli początkowo mieli dostępny motor o pojemności 1,9 litra i mocy 65 KM lub 80 KM. W 2001 roku pojawił się w ofercie turbodoładowany silnik dCi, który w zależności od wersji oferował 65, 80 bądź 100 KM. Same silniki nie wykazują zbytnich tendencji do awaryjności pod warunkiem poświęcenia im choćby odrobiny uwagi. Zdarzają się niesprawne cewki.

Najsłabszymi punktami Clio II są niesprawności w układzie hamulcowym oraz rozrusznik, który lubi zastrajkować i jest jednym z podstawowych problemów użytkowników Clio II. Podczas zakupu warto zwrócić uwagę na działanie elektryki (zwłaszcza ponadprzeciętnie awaryjnego immobilizera czy potrafiącego "żyć własnym życiem centralnego zamka). Elementem szczególnej troski jest również pasek zębaty napędu rozrządu (wymiany lepiej przeprowadzać częściej, niż zaleca producent, zwłaszcza jeśli auto użytkowane jest przede wszystkim w mieście). Oględziny stanu auta warto rozpocząć od sprawdzenia stanu układu wydechowego (lubi przerdzewieć) oraz działania zamka pokrywy bagażnika. Częstą usterką jest awaria rezystora nagrzewnicy. Również zawieszenie nie wytrzymuje starcia z naszymi drogami - do wymiany często kwalifikują się sworznie wahaczy, nierzadko zdarzają się pęknięcia sprężyn tylnego zawieszenia. Podczas jazdy próbnej warto zwrócić uwagę na cyfrowy wyświetlacz temperatury silnika, który nawet podczas jazdy w trasie potrafi wskazywać za niską temperaturę - czasem winny jest termostat, czasem wadliwy czujnik.

Patrząc na listę możliwych usterek, trudno Clio II posądzić o rajskie pochodzenie. Jednak na dłuższą metę, wszystkie niedomagania są na dobrą sprawę niedogodnościami, które są na dodatek w miarę tanie do usunięcia. Jeśli przymknąć oko na drobne niedomagania, Clio okaże się całkiem przestronnym, komfortowym i tanim w użytkowaniu oraz zakupie samochodem segmentu B. Ceny drugiej generacji Clio startują od nieco ponad 3 tys. zł., jednak by być w miarę pewnym zakupu i nie tracić czasu na oglądanie jeżdżących złomów, warto przeznaczyć na zakup auta dodatkowe 2 tys. zł. Może nie będzie jak w raju. Ale na pewno przyzwoicie.