Clio drugiej generacji zadebiutowało dziesięć lat temu i szybko zdobyło popularność, również w Polsce. Pojazd występował jako 3- i 5-drzwiowy hatchback. Od 1999 roku oferowano także montowanego w Turcji sedana o nazwie Thalia (z gigantycznym jak na tę klasę aut 510-litrowym bagażnikiem) oraz trzydrzwiową, dwuosobową, mocno limitowaną wersję Sport V6 z centralnie umieszczonym silnikiem 3.0 o mocy 226 KM i napędem na tył (zwykłe Clio jest, oczywiście, przednionapędowe). W 2001 roku pojazd przeszedł największy face-lifting, podczas którego zmodyfikowano gamę jednostek napędowych.
Nadwozie: Całkiem ładne
Nadwozie małego Renault może się podobać. Szczególnie w wersji po face-liftingu, kiedy zmieniono przede wszystkim przód pojazdu. Ładnie, chociaż nie ostentacyjnie, wyglądają także wersje usportowione z dwulitrowym motorem, które mają zazwyczaj nieco większy profil opon (oferowane od 2000 roku). Sporo nowszych odmian ma także atrakcyjne aluminiowe felgi. Jakość montażu nadwozia jest przyzwoita, o korozji słyszeliśmy tylko w przypadku najstarszych egzemplarzy.
Wnętrze: Lepiej z przodu
Wygodnie w Clio jest wyłącznie na przednich fotelach. Z tyłu jest już dużo ciaśniej, wytrzymają tam tylko dwie osoby i to na krótkim dystansie. Przednie fotele mają niezbyt praktyczną skokową regulację. Jedyny plus to możliwość ich szybkiego rozłożenia. Deska rozdzielcza jest dość przejrzysta, nieco gorzej z ergonomią (klakson w dźwigni kierunkowskazów w starszych wersjach). Materiały wykończeniowe są słabej jakości i to nawet w pojazdach po face-liftingu.
Bagażnik Clio ma pojemność 255 litrów. Po złożeniu tylnej kanapy wielkość ta wzrasta do 1035 l - to całkiem sporo jak na miejskie auto i od biedy da się w nim nawet przewieźć coś większego.
Komfort: Przyzwoite właściwości
Z przodu Clio znajdziemy kolumnę resorującą, z tyłu zastosowano drążki skrętne. Zaowocowało to dość dobrym trzymaniem się drogi i niezłym komfortem na dziurach, oczywiście jak na auto z niewielkim rozstawem osi i małymi kółkami. Narzekać można jedynie na duży hałas, który daje się we znaki przy wyższych prędkościach.
Wyposażenie nie rozpieszcza. Nawet w modelach z końca produkcji zdarzały się wersje na Polskę, które miały tylko serwo, dwa airbagi, centralny zamek i zderzaki w kolorze nadwozia (Access z 2005 roku). Dużo rzadziej dostępne są wersje specjalne (np. prezentowana Extreme), których wyposażenie jest już niemal kompletne.
Silnik: Spory wybór
Najbardziej pożądane są wysokoprężne silniki. Nowsze pojazdy wyprodukowane po face-liftingu wyposażone są w diesle 1.5 DCI (65, 82 lub 100 KM). To bardzo oszczędne źródło napędu (bez problemu schodzi ze spalaniem poniżej 4 litrów ON na 100 km), zapewniające dobre osiągi. Jest tylko jedno "ale" - silnik ten jest bardzo wyczulony na złej jakości ropę, opóźnienia w przeglądach i ostrych użytkowników. Przed zakupem auta, warto sobie uświadomić, że wydatki na jego naprawę szybko zjedzą nasze oszczędności z tankowania. Lepsze są starsze diesle: 1.9 wolnossący (64 KM) i turbodoładowany (75-80 KM), powolne, ale wytrzymałe.
Na rynku wtórnym sporo jest także benzyniaków. W starszych autach dominują 8-zaworowe: 1.2 (58-60 KM), 1.4 (75 KM) i 1.6 (90 KM). Są to sprawdzone i dość trwałe konstrukcje. Nowsze Clio może mieć pod maską silnik 16-zaworowy: 1.2 (75 KM), 1.4 (98 KM), 1.6 (107 KM) i w wersji usportowionej 2.0 (169-179 KM). Niestety, nowsze konstrukcje nie są już tak wytrzymałe jak 8-zaworowe jednostki napędowe.
Używane Renault Clio kosztują od 9 do 27 tys. zł.
Zalety:
- poręczność użytkowania w mieście
- ładny wygląd zewnętrzny
- dużo ciekawych egzemplarzy na rynku
Wady:
- kiepskie plastiki kokpitu
- drogie w utrzymaniu wersje DCI
- słabe wyposażenie
Typowe usterki:
W silnikach 16-zaworowych awaryjne są cewki zapłonowe. W wersjach przed modernizacją psuje się rezystor nagrzewnicy. Zdarzały się przypadki zerwania paska rozrządu, odklejały się okładziny hamulcowe, pękały sprężyny tylnego zawieszenia. W Clio dochodzi także do awarii centralnego zamka. W przednim zawieszeniu wymienia się łączniki stabilizatora i sworznie.
Zdaniem eksperta:
Krzysztof Stankiewicz, właściciel Warsztatu Q-Service z Krakowa:
Nie polecam Clio, ponieważ nie sprawdzi się w roli auta firmowego, które z założenia powinno bezawaryjnie osiągać duże przebiegi. Clio wytrzymuje bezawaryjnie około 150 tys. km. Jeszcze gorzej jest w przypadku aut z silnikiem Diesla 1.5 DCI, które są bezawaryjne do przebiegu około 60 tys. km. Podstawowa, ale niejedyna, przypadłość silnika DCI to psujące się wtryskiwacze. Aktualnie dostępne są już zamienniki, ale w cenie ok. 1,5 tys. zł za sztukę. Radzę więc często zmieniać filtry i tankować tylko na sprawdzonych stacjach.
Zbyt dobrego zdania nie mam też o 16-zaworowych silnikach benzynowych. Z powodu błędu technologicznego (brak klina na kole napędowym paska rozrządu, co sprawia, że może urwać się śruba), zdarza się, że silnik ulega uszkodzeniu i trzeba go remontować. Niebezpieczną awarią są także padające pompy wody w 8-zaworowych silnikach 1.2 i 1.4. Generalnie jednak, spośród wszystkich jednostek napędowych Clio 1.4 8V wydaje się godna polecenia. Nie najlepsze w samochodzie jest także zawieszenie, a tylna belka jest droga w regeneracji.
Serwisy i salony Renault
