- Prawie 200 koni sprawiają, że czasami Mini ma problemy z trakcją
- Automatyczna skrzynia Mini Coopera radzi sobie naprawdę nieźle
- Do dużego wyświetlacza trzeba się przyzwyczaić
Mały bagażnik, na tylnej kanapie zmieszczą się co najwyżej wyrośnięte dzieci, a koszt zakupu dwukrotnie przekracza średni poziom cen wielkościowych rywali – jeśli tak właśnie postrzegasz auto z Wielkiej Brytanii, to nie przekonają cię żadne argumenty przemawiające za usportowioną wersją Mini. Jeżeli jednak blisko 200 koni w małym samochodzie robi na tobie wrażenie, to Cooper S (pod pewnymi warunkami) jest dla ciebie.
Mini Cooper S - dwa oblicza
W trybie Eco Mini Cooper S nie wykazuje specjalnych chęci do zajmowania pierwszego miejsca w wyścigu spod świateł ani też żadnej niepożądanej nerwowości. Wręcz przeciwnie, z wyraźną rezerwą reaguje na gaz, a biegi zmieniają się dość szybko, by – zgodnie z nazwą trybu jazdy – emitować jak najmniej szkodliwych substancji i zużywać mało paliwa.
Prawdziwe „rogi” Mini Cooper S pokazuje wówczas, gdy wybierze się tryb Sport – pedał gazu staje się czulszy, prędkości obrotowe na kolejnych przełożeniach są znacznie wyższe, a przedstawiciele klasy średniej mają spory problem, żeby nadążyć za małym Mini. Biegi można też samodzielnie zmieniać łopatkami pod kierownicą, ale nie po to kupuje się „automat”, żeby samemu wybierać przełożenia, tym bardziej, że skrzyni Mini wychodzi to naprawdę dobrze.
Najwyraźniej odczuliśmy to w trybie Sport – w zależności od siły nacisku na pedał gazu komputer idealnie dobierał bieg, by przyspieszanie było najefektywniejsze. Także w tym trybie jednostka brzmi najbardziej sportowo, mimo że Cooper S nie jest mistrzem na tym polu.
Mini Cooper S - problemy z trakcją
Podczas naszego testu Mini Cooper S zużyło średnio 9,5 l/100 km (przeważała jazda miejska). Krótki rozstaw osi i twarde zawieszenie, wspomagane elektronicznie sterowanymi amortyzatorami, doskonale radzą sobie z mocą, jednak pod warunkiem, że poruszamy się po suchej nawierzchni. Co dziwne, na mokrym elektronika przegrywa z fizyką – szerokie opony kręcą się w miejscu, próbując złapać kontakt z podłożem – nawet jeśli chcemy niespecjalnie dynamicznie ruszyć.
Inne minusy? Do koncepcji kokpitu z dużym ekranem na środku deski już się przyzwyczailiśmy, ale w naszym aucie wyświetlacz i jego ramka emitowały feerię świateł. Pierwszą rzeczą podczas wieczornej jazdy było wyłączenie podświetlenia – na szczęście producent przewidział taką możliwość.
Mini Cooper S - nasza opinia
Zaskoczyły mnie trochę problemy z trakcją na mokrym asfalcie, ale – biorąc pod uwagę ogólne bardzo skrupulatne dopracowanie auta – jestem w stanie to Mini wybaczyć. Cenowo Cooper S jest klasą samą w sobie, choć dziwią dopłaty za niektóre elementy.
Mini Cooper S - dane techniczne
| Silnik: typ/cylindry/zawory | t.benz./R4/16 |
| Ustawienie silnika | poprzecznie z przodu |
| Zasilanie | wtrysk bezpośredni |
| Pojemność skokowa (cm3) | 1998 |
| Moc maksymalna (KM/obr./min) | 192/4700 |
| Maks. mom. obr. (Nm/obr./min) | 280/1250 |
| Skrzynia biegów | aut. 6 |
| Napęd | przedni |
| Hamulce (przód/tył) | tw/t |
| Opony testowanego auta | 205/45 R 17 |
| Dł./szer./wys. (mm) | 3850/1727/1414 |
| Rozstaw osi (mm) | 2595 |
| Masa własna/ładowność (kg) | 1175/480 |
| Pojemność bagażnika (l) | 211-680 |
| Pojemność zbiornika paliwa (l) | 44 |
Mini Cooper S - osiągi
| Przyspieszenie 0-100 km/h | 6,7 s |
| Prędkość maksymalna | 233 km/h |
| Spalanie w mieście | 7,8 l/100 km |
| Spalanie poza miastem | 4,9 l/100 km |
| Spalanie średnie | 5,9 l/100 km |
| Emisja CO2 | 125 g/km |
| Teoretyczny zasięg | 746 km |
| Średnica zawracania | 10,8 m |
Prawdziwe „rogi” Cooper S pokazuje wówczas, gdy wybierze się tryb Sport – pedał gazu staje się czulszy, prędkości obrotowe na kolejnych przełożeniach są znacznie wyższe, a przedstawiciele klasy średniej mają spory problem, żeby nadążyć za małym Mini. Biegi można też samodzielnie zmieniać łopatkami pod kierownicą, ale nie po to kupuje się „automat”, żeby samemu wybierać przełożenia, tym bardziej że skrzyni Mini wychodzi to naprawdę dobrze. Najwyraźniej odczuliśmy to w trybie Sport – w zależności od siły nacisku na pedał gazu komputer idealnie dobierał bieg, by przyspieszanie było najefektywniejsze. Także w tym trybie jednostka brzmi najbardziej sportowo, mimo że
Cooper S nie jest mistrzem na tym polu. Podczas naszego testu auto zużyło średnio 9,5 l/100 km (przeważała jazda miejska).
W trybie Eco auto nie wykazuje specjalnych chęci do zajmowania pierwszego miejsca w wyścigu spod świateł ani też żadnej niepożądanej nerwowości. Wręcz przeciwnie, z wyraźną rezerwą reaguje na gaz, a biegi zmieniają się dość szybko, by – zgodnie z nazwą trybu jazdy – emitować jak najmniej szkodliwych substancji i zużywać mało paliwa.
Mały bagażnik, na tylnej kanapie zmieszczą się co najwyżej wyrośnięte dzieci, a koszt zakupu dwukrotnie przekracza średni poziom cen wielkościowych rywali – jeśli tak właśnie postrzegasz auto z Wielkiej Brytanii, to nie przekonają cię żadne argumenty przemawiające za usportowioną wersją Mini.
Na ekranie pośrodku deski wyświetlane są mapy nawigacji i informacje z pokładowych systemów.
Slalom? Bardzo chętnie, ale pod warunkiem, że asfalt jest suchy. LED-owe reflektory i światła przeciwmgielne – w opcji.
W trybie Sport – w zależności od siły nacisku na pedał gazu komputer idealnie dobierał bieg, by przyspieszanie było najefektywniejsze. Także w tym trybie jednostka brzmi najbardziej sportowo, mimo że Cooper S nie jest mistrzem na tym polu. Podczas naszego testu auto zużyło średnio 9,5 l/100 km (przeważała jazda miejska).
Obręcz dokoła niego jest podświetlana i w zależności od trybu jazdy zmienia się jej kolor – wygląda to dość... tanio
Jeżeli jednak blisko 200 koni w małym samochodzie robi na tobie wrażenie, to Cooper S (pod pewnymi warunkami) jest dla ciebie.
Wzornictwo i stylistyka zegarów w porządku, ale wskaźniki temperatury i poziomu paliwa są nieczytelne.
Aktywny tempomat to jedna z przydatniejszych opcji na trasie – odległość od auta przed nami można regulować przyciskami na kierownicy. Pokrętło do obsługi pokładowych systemów znajduje się między fotelami.
Usportowioną odmianę S wyposażono w 192-konny doładowany silnik benzynowy, współpracujący z 6-stopniowym „automatem”. Gdy tylko wsiedliśmy do tego pojazdu, nie mieliśmy jednak wrażenia, że pod prawą nogą drzemie aż taka moc.
Inne minusy? Do koncepcji kokpitu z dużym ekranem na środku deski już się przyzwyczailiśmy, ale w naszym aucie wyświetlacz i jego ramka emitowały feerię świateł. Pierwszą rzeczą podczas wieczornej jazdy było wyłączenie podświetlenia – na szczęście producent przewidział taką możliwość.
Krótki rozstaw osi i twarde zawieszenie, wspomagane elektronicznie sterowanymi amortyzatorami, doskonale radzą sobie z mocą, jednak pod warunkiem, że poruszamy się po suchej nawierzchni. Co dziwne, na mokrym elektronika przegrywa z fizyką – szerokie opony kręcą się w miejscu, próbując złapać kontakt z podłożem – nawet jeśli chcemy niespecjalnie dynamicznie ruszyć.
Jeżeli jednak blisko 200 koni w małym samochodzie robi na tobie wrażenie, to Cooper S jest dla ciebie.