Opel Insignia

Opel Insignia to samochód klasy średniej produkowany przez niemiecką markę występujący także pod nazwami Buick Regal, Chevrolet Vectra oraz Vauxhall Insignia. Auto pojawiło się na rynku w 2008 roku i miało zastąpić 2 modele jednocześnie – Vectrę oraz Signum.

Insignia występuje w 3 wersjach nadwoziowych – 4-drzwiowy sedan, 5-drzwiowy liftback oraz 5-drzwiowe kombi. Samochód został zbudowany na płycie podłogowej GM Epsilon II, na której bazuje m.in. Saab 9-5 czy Chevrolet Malibu. Model od samego początku wywołał duże zamieszanie w świecie motoryzacyjnym. Przede wszystkich auto zachwyciło swoim wyglądem – eleganckie linie wyróżniały się wśród zaokrąglonych kształtów, a jednocześnie sprawiały, że auto wyglądało na większe, niż się wydawało.

W 2009 roku auto zdobyło tytuł Samochodu Roku. Wnętrze jest dosyć przestronne i zapewnia odpowiednią ilość miejsca zarówno w I, jak i II rzędzie siedzeń. Design deski rozdzielczej jest bardzo nowoczesny, a poszczególne linie dobrze łączą się z boczkami drzwi, tworząc zgraną całość. Jedyne do czego można by się przyczepić, to duża ilość przycisków, jednak są one na tyle uporządkowane, że kierowca bez problemu odnajdzie się w ich obsłudze. W każdej wersji nadwoziowej bagażnik oferował solidne właściwości ładunkowe – jego pojemność wynosiła od 500 do 540 litrów.

Wybór silników, jak przystało na Opla, był bardzo duży. Jeśli chodzi o benzyniaki, producent początkowo oferował silniki o pojemności 1.6, 1.8, 2.0 oraz 2.8 (V6) litra. Ich moc wynosiła odpowiednio 115 lub 180, 140, 220 oraz 260 KM. W 2011 roku 115-konny silnik został wyłączony z oferty, a 140-konny zastąpiony jednostką o tej samej mocy, ale pojemności 1,4 litra z turbosprężarką. W tym samym roku, moc 2-litrowego motoru został podniesiona do 250 KM.

Natomiast topowa odmiana OPC, nie dość że wyglądała przerażająco dobrze, to pod jej maską pracowała widlasta „szóstka”z doładowaniem o pojemności 2,8 litra, która generowała niebagatelne 325 KM. Gwarantowało to osiągnięcie pierwszej „setki” w tym 1,5-tonowym pojeździe już po 6 sekundach. Wśród diesli występował tylko jeden, 2-litrowy turbodiesel, który mógł osiągać 110, 130, 160 lub 195 (BiTurbo) KM. Moment obrotowy mógł być przekazywany na przednią, lub obie osie, z czego ten drugi napęd był seryjnie montowany w wersji OPC, a z jednostkami współpracowała 6-biegowa skrzynia manualna lub automatyczna bądź 5-stopniowa przekładnia półautomatyczna.

W 2011 roku auto przeszło pierwszy, lecz drobny lifting. Dopiero 2 lata później Opel zdecydował się bardziej odświeżyć swój model klasy średniej. Z przodu zmieniono m.in. reflektory, grill oraz zderzak, a z tyłu, auto otrzymało klapę znaną z modelu Cascada – wyróżnia się ona poziomym chromowanym pasem, ciągnącym się wszerz klapy. Wnętrze również zostało unowocześnione – największą zmianą była redukcja ilości przycisków na konsoli środkowej i zamontowanie dotykowego ekranu.

Wtedy też zaprezentowano uterenowioną wersję Sport Tourera – Insignie Country Tourer. Auto wyróżniało się o 20 mm większym prześwitem, ochronnymi płytami pod podwoziem, napędem 4x4 z mechanizmem różnicowym o ograniczonym poślizgu oraz adaptacyjnym zawieszeniem Opel FlexRide.

W 2015 roku auto zostało poddane ostatniej modernizacji, jednak główne zmiany zaszły w liście wyposażenia dodatkowego oraz pod maską. Wśród benzyniaków do wyboru były jednostki 1.4, 1.6, 1.8 oraz 2.0. Wszystkie, oprócz 1.8 były wyposażone w turbosprężarkę, a ich moc wynosiła odpowiednio 140, 170, 140 oraz 250 KM. Jeśli chodzi o diesli, do oferty weszła nowa jednostka 1.6 CDTI o mocy 120 lub 136 KM, a utrzymany został także 2-litrowy turbodiesel, generujący 170 KM.

Rywalami Opla Insignii są Mazda 6, Peugeot 508 oraz Toyota Avensis.