Renault Clio

Renault Clio to jeden z najpopularniejszych miejskich aut należących do segmentu B. Jego nazwa pochodzi od imienia muzy historii z greckiej mitologii – Klio i jednocześnie był to pierwszy model o nazwie nieliczbowej.

Samochód pojawił się na rynku w 1990 roku zastępując model „5” i bardzo szybko zyskał duża popularność, dzięki czemu stał się jednym z najlepiej sprzedających się francuskich samochodów. Już rok po debiucie, Clio zdobyło tytuł Europejskiego Samochodu Roku, a drugi raz uczyniło to w 2006 roku. Pudełkowaty design był ówcześnie bardzo nowoczesny, a wnętrze, wbrew pozorom, oferowało sporo miejsca. Clio pomieści co prawda 5 pasażerów, jednak znacznie bardziej komfortowa była podróż w 4 osoby. Wsiadanie ułatwiało 5-drzwiowe nadwozie, choć auto dostępne tez było w wersji 3-drzwiowej. Pojemność bagażnika wynosiła 265 litrów.

Już w 1994 roku przeprowadzono pierwszą modernizację, która polegała na przeprojektowaniu atrapy chłodnicy, lusterek oraz lamp tylnych, a zmiany przewidziano także we wnętrzu – Clio po liftingu było nazywane Phase II.

Phase III pojawiła się bardzo szybko, bo już po kolejnych 2 latach – wtedy zmianie uległ głównie pas przedni oraz wzmocniono płytę podłogową, zwiększono sztywność i bezpieczeństwo nadwozia, a w standardzie pojawiła się poduszka powietrzna dla kierowcy.

Pod maską zagościł jedynie jeden diesel o pojemności 1,9 litra (wolnossący) i mocy 64 KM. Gama jednostek benzynowych natomiast była bardzo szeroka. Najmniejsza jednostka 1.1 generowała zaledwie 49 KM i zniknęła z oferty przy okazji pierwszego liftingu. Większe miały pojemność 1.2, 1.4 oraz 1.8 i rozwijały od 54 do 110 KM. Na szczególną uwagę zasługują 2 wersje – 1.8 16V (we Francji występuje jako 16S), która miała aż 137 KM oraz odpowiedni pakiet stylistyczny, a także inaczej urządzone wnętrze.

Najbardziej pożądanym jest Clio Wiliams – początkowo limitowana do 3800 sztuk,jednak ze względu na bardzo duży popyt, postanowiono zwiększyć produkcję do 5400 sztuk. Z zewnątrz auto wyróżniało się niebieskim lakierem oraz złotymi felgami, a także dodatkowym ospojlerowaniem oraz obniżonym zawieszeniem. Najważniejsze było jednak pod maską. 2-litrowa, 16-zaworowa jednostka o mocy 150 KM tworzyła z małego, niespełna 1-tonowego Clio prawdziwego hot-hatcha. Niezależnie od wersji, moc trafiała na przednią oś, a do wyboru była 3- lub 4-stopniowa przekładnia automatyczna lub 5-biegowy manual.

W 1998 roku pojawiła się II odsłona miejskiego Renault. Z zewnątrz widać nawiązania do poprzednika, jednak kanciaste kształty zostały zaokrąglone, dzięki czemu auto wyglądało bardzo nowocześnie. Wymiarowo również zaszły zmiany – nowe Clio było dłuższe, szersze oraz wyższe. Wersje nadwoziowe pozostały bez zmian – oferowano 3- oraz 5-drzwiowego hatchbacka. Jednak 2 lata później wprowadzono także odmianę sedan, która na wielu rynkach występuje pod nazwą Thalia.

W 2001 roku przeprowadzono gruntowny facelifting, który znacząco zmienił pas przedni oraz tylny, a wnętrze również uległo przeprojektowaniu. Kolejna modernizacja miała miejsce już 2 lata później, jednak tym razem zakres zmian był zdecydowanie mniejszy.

Pojemność jednostek benzynowych, montowanych pod maską Clio wynosi 1.2, 1.4, 1.6 oraz 2 litry. Ich moc waha się od 60 do 169 KM w wersji Sport (zwanej także RS) Większy wybór był także wśród diesli. Początkowo były to 1,9-litrowe jednostki o mocy 64 (wolnossąca) lub 80 KM (z turbo), lecz w późniejszym czasie pojawiły się także nowoczesne silniki 1.5 dCi o mocy 65, 80 lub 110 KM.

Najciekawszą (i najbardziej szaloną) odmianą Clio II generacji był model Clio V6 Renault Sport. Auto pojawiło się w 2001 roku i na pierwszy rzut okaz wyróżniało się zdecydowanie poszerzonymi nadkolami, powiększonym rozstawem kół, 17-calowymi felgami oraz wlotami powietrza tuż za drzwiami. Ospojlerowanie było naprawdę imponujące, lecz jeszcze bardziej ekscytujący był silnik. 3-litrowa jednostka V6 została zamontowana... centralnie. Znajdowała się ona tuż za kierowcą, a więc logiczne jest, że auto było 2-osobowe. Początkowo moc Clio V6 wynosiła 235 KM, jednak wraz z liftingiem, podniesiono ją do 255 KM. Pierwszą „setkę” auto osiągało po 6,4 (235 KM) lub 5,8 sekundy (255KM), a moment obrotowy kierowany był tylko w tym modelu na tylną oś. Auto słynie z tego, iż jest bardzo trudne i wymagające w prowadzeniu.

Mimo iż w 2005 roku pojawiła się III generacja Clio, to auto w lekko zmodernizowanej wersji wciąż jest produkowane na niektóre rynki pod nazwą Clio Campus lub Storia. Kolejna odsłona miejskiego hatchbacka została zbudowana na płycie podłogowej opracowanej wspólnie z Nissanem, przez co Clio dzieliła ją m.in. z Modusem, Micrą czy Note'em. Początkowo auto oferowano klasycznie w wersji 3- oraz 5-drzwiowej, jednak w 2007 roku po raz pierwszy pojawiło się kombi Grandtour.

Clio był samochodem bardzo bezpiecznym, co potwierdza 5 gwiazdek w testach zderzeniowych EuroNCAP. Dodatkowo wyróżniał się bezkluczykowym dostępem – zastąpiła go doskonale znana wśród kierowców Renault, karta. Wnętrze było dosyć przestronne, a pojemność bagażnika wynosiła w zależności od wersji od 288 do 439 litrów, dla kombi. W 2009 roku przeprowadzono facelifting, który obejmował przeprojektowanie pasa przedniego, a także polepszenie jakości materiałów wykończeniowych.

Jednostki benzynowe mogły mieć 1.2, 1.4, 1.6 lub 2 litry pojemności i generowały od 65 do 140 KM. 1,5-litrowy diesel dCi generował od 65 do 106 KM. Na uwagę zasługuje Clio przygotowany przez dział Renault Sport (RS). Auto miało pod maską 2-litrowy, wolnossący (!) silnik o mocy 197 KM. Oczywiście oprócz mocnego silnika, do dyspozycji kierowcy było obniżone i utwardzone zawieszenie, wzmocnione hamulce oraz sportowe wnętrze. Moment obrotowy trafiał na przednią oś za pośrednictwem 6-biegowej skrzyni manualnej, ale w innych wersjach dostępna była także przekładnia ręczna 5-biegowa oraz 4-stopniowy automat.

W 2012 roku pojawiła się 4. odsłona miejskiego Clio. Po raz pierwszy zrezygnowano z 3-drzwiowego nadwozia, a więc można było wybrać pomiędzy 5-drzwiowym hatchbackiem lub Grandtour. Stylistycznie auto jest zupełnie inne niż poprzednio – i nie chodzi tu wcale o wymiary, mimo iż te uległy powiększeniu. Z przodu dominuje duże logo marki, charakterystyczny element dla wszystkich modeli Renault. Na uwagę zasługuje klamka tylnych drzwi, ukryta w słupku oraz łukowate przetłoczenie na dolnej części drzwi.

Wnętrze zostało zaprojektowane zgodnie z nowym stylem francuskiej marki – zagościł tam nowy system multimedialny z 7-calowym dotykowym wyświetlaczem, obrotomierz występuje w postaci analogowej, a prędkościomierz – cyfrowej.

W 2016 roku przeprowadzono lifting auto, który przyniósł nowy grill oraz reflektory, a także poszerzył paletę kolorów oraz listę wyposażenia dodatkowego. Pod maską może znajdować się 1,1-litrowy, wolnossący benzyniak o mocy 73 KM, 0,9-litrowa jednostka z turbo generująca 90 KM, silnik 1.2 TCe, który rozwija 118 KM, a także 1,5-litrowy diesel dCi o mocy 75, 90 lub 110 KM. Topowa odmiana R.S. 200 uzyskuje 200 KM z 1,6-litrowego, doładowanego silnika. Mocniejsza jest odmiana RS 220 Trophy (220 KM) oraz R.S. Gordini (230 KM). Przednie koła są napędzane przez 5- lub 6-biegową skrzynię ręczną lub 6-stopniową, automatyczną przekładnię EDC.

Rywalami Renault Clio są m.in. Opel Corsa, Peugeot 208 oraz Volkswagen Polo.