Czy SUV Opla zachował niemiecki charakter?

Opel Grandland – zmieniona "twarz" i nowe gadżety

Lifting flagowego SUV-a Opla nie ograniczył się tylko do zmian w środku i usunięcia litery "X" z nazwy modelu. Jeszcze mocniej zmodyfikowano przód samochodu. Wygląda on teraz dużo "ostrzej" za sprawą nowego pasa przedniego (Opel Vizor), który również znamy już z Mokki. Lampy są zintegrowane z czarnym, błyszczącym panelem. Logo marki można "ukryć", wybierając jego czarną, a nie chromowaną wersję. To ciekawe rozwiązanie stosowane m.in. przez audi. Widać, że Grandland w takiej specyfikacji podoba się innym kierowcom. Kilka razy zostałem zaczepiony na parkingu tekstem, że mam ładne auto.

Dalsza część tekstu pod materiałem wideo

Opel Grandland zyskał ponadto nowe wyposażenie. W topowej wersji Ultimate (w niższych za dopłatą) można liczyć na adaptacyjne Reflektory LED (składają się ze 168 segmentów), które zamrugają przy otwieraniu drzwi, ale przede wszystkim świetnie oświetlają drogę. Gadżetem z dużo droższych samochodów jest też układ NightVision z kamerą na podczerwień. Wykrywa on pieszych i zwierzęta w ciemnościach (z odległości do 100 m) i ostrzega o nich kierowcę, pokazując ich kontury na wyświetlaczu. Na pokładzie mamy także póładaptacyjego asystenta jazdy autostradowej, utrzymującego auto na środku pasa ruchu oraz odległość od pojazdu z przodu (nawet do całkowitego zatrzymania, by potem automatycznie ruszyć).

Oczywiście nie jest tak, że auto ma same plusy. Mnie osobiście nie przekonuje obsługa aż tak wielu funkcji za pomocą ekranu dotykowego, który w dodatku nie reaguje zbyt szybko. W Oplu mamy chociaż odrębny panel klimatyzacji i pokrętło od głośności, w przeciwieństwie do DS-a, Citroena i Peugeota. Niewygodnie umieszczono ładowarkę indukcyjną, która nie znajduje się pod ręką w schowku w kokpicie, a w podłokietniku, do którego trzeba włożyć smartfon. Przeszkadzać może też miękka podłoga bagażnika, choć jego pojemność (514 l) jest wystarczająca. I tak we fragmencie o minusach doszliśmy do plusa, czyli dużej przestrzeni w kabinie, dzięki której również pasażerowie siedzący z tyłu mają komfortowe warunki do jazdy.

Opel Grandland – bez niespodzianek

Bazowym silnikiem Opla Grandlanda jest świetnie znana 130-konna jednostka 1.2 Turbo. Ten trzycylindrowiec pod nazwą PureTech napędza już tysiące małych i średniej wielkości aut koncernu Stellantis. Silnik (charakterystycznie warkocze podczas mocniejszego przyspieszania) wydaje się jednak za słaby do sporego przecież Grandlanda. Owszem, ładnie "zbiera się" od niskich obrotów (230 Nm przy 1750 obr.), ale przyspieszenie od 0 do 100 km/h powyżej 10 s, jak i czas potrzebny do wyprzedzania, nie robią zbyt dużego wrażenia. To propozycja dla spokojnych kierowców, którzy jeżdżą głównie po mieście. Pochwalić należy za to pracę ośmiobiegowego "automatu", bardzo płynnie zmieniającego biegi. Ogólnie samochodem jeździ się przyjemnie. Zawieszenie nie jest ani za twarde, ani za miękkie, dla wielu będzie w sam raz.

Jednak jeśli oczekujesz lepszych osiągów, musisz zdecydować się na hybrydę plug-in (diesel 1.5 ma jeszcze gorsze osiągi), która jest już dużo droższa (w wersji GS Line o 40 tys. zł!) i ma mniejszy bagażnik z powodu dodatkowej baterii (390 l). Tak to niestety wygląda. To samo dotyczy wersji 4x4 – jest ona dostępna wyłącznie w mocniejszej hybrydzie (są dwie: 224 i 300 KM) kosztującej od prawie 220 tys. zł.

Wróćmy do testowanego Grandlanda 1.2. Zużycie paliwa nie jest przesadnie niskie, ale też nie można powiedzieć, że silnik 1.2 Turbo jest paliwożerny. Moje wyniki w trasie wynosiły od 6,8 do 8 l/100 km, zależnie od tego czy była to droga lokalna i jechałem spokojniej, czy szybsza jazda ekspresówką. W miejskich korkach należy liczyć się, że z baku zacznie ubywać nawet 10 l na "setkę", ale płynny ruch powoduje, że komputer zaczyna wskazywać wartości w granicach 8,3 l. W sumie średnie spalanie z dystansu 450 km wyniosło 8,2 l, więc nie jest źle.

Opel Grandland – moim zdaniem

Lifting wyszedł Grandlandowi na dobre. Największy SUV Opla zyskał atrakcyjny wygląd, nowocześnie zaprojektowane wnętrze (ale nadal nie przytłaczające) oraz najnowsze elementy wyposażenia. Szkoda tylko, że wersję benzynową i hybrydową (plug-in) dzieli aż tak duża różnica cenowa. Ta pierwsza średnio pasuje do wielkości i przeznaczenia tego samochodu. Przydałby się jeszcze wariant pośredni.

Opel Grandland 1.2 Turbo A8 Ultimate – dane techniczne