Test Suzuki Swift 1.2: od lat niezawodny

Japończycy uznali, że stylistyka Swifta IV była na tyle udana, że nie warto jej zmieniać. Sporo w tym racji, gdyż auto nadal prezentuje się atrakcyjnie. Znawcy zauważą we wnętrzu nową kierownicę oraz elegancką i funkcjonalnie zaplanowaną deskę rozdzielczą. Wygląda estetycznie, choć jej plastiki są dość twarde.

Kierowca bez trudu odnajdzie wygodną dla siebie pozycję za kierownicą, pasażerowie tylnych siedzeń także nie powinni narzekać – w porównaniu z poprzednikiem właśnie tu przybyło kilka dodatkowych centymetrów. Bagażnik nadal nie rozpieszcza przestrzenią – 211 l w Swifcie wobec np. 300-litrowego kufra Fabii wypada skromnie.

Układ napędowy

Z pojemności 1.2 uzyskano aż 94 KM – trzeba przyznać, że to bardzo żwawe konie mechaniczne. Warunek – silnik musi kręcić do wysokich obrotów. Dobra dynamika wolnossącej jednostki to zasługa zmiennych faz rozrządu. Obietnice producenta dotyczące spalania (średnio 5 l/100 km) trudno potwierdzić w rzeczywistości, ale i tak wynik uzyskany w teście nie rozczarowuje. Precyzja zmiany 5-stopniowej skrzyni biegów – bez zarzutu.

Układ Jezdny

Pod względem prowadzenia Swiftowi daleko do zwinności Mini. Mimo to pojazd może pochwalić się precyzyjnym układem kierowniczym i zawieszeniem o lekko sportowej nucie. Nie wszystkim spodoba się sztywne resorowanie, choć trzeba przyznać, że w stosunku do poprzednika czuć poprawę. Kierowców o sportowym zacięciu musimy przestrzec: hamulce Swifta osiągają dobrą skuteczność dopiero po rozgrzaniu. Na ciasnym parkingu może przeszkadzać duża – jak na samochód segmentu B – średnica zawracania (11,2 m).

Koszty

Japońska technika i 3-letnia gwarancja są zachętą do kupna. Cena testowanej wersji – mniej, ale trzeba pamiętać, że mamy do czynienia z najbogatszą odmianą, mającą m.in. klimatyzację automatyczną czy tempomat. W teście zderzeniowym Euro NCAP Swift uzyskał maksymalną notę 5 gwiazdek.