- Największym problemem aut japońskich jest korozja – ale w zależności od marki i modelu może występować częściej lub rzadziej
- W naszym zestawieniu znajdziecie auta głównie z okolic lat 2000. ubiegłego wieku, bo wtedy najwięcej do powiedzenia w firmach mieli księgowi, których oszczędności mszczą się do dzisiaj na użytkownikach aut używanych
- 10 najgorszych aut producentów z Japonii to niemalże wszystkie marki, ale najwięcej wśród nich jest modeli Nissana
Samochody marek japońskich mają zasadniczo jeden problem, który nasila się wraz z ich wiekiem. Jest to korozja. Większość z prezentowanych tu pojazdów ma m.in. problem właśnie z nią, ale nie tylko. Jak się okazuje, sporo kłopotów potrafią dostarczyć także jednostki napędowe. Czasem są to silniki z japońskim rodowodem, czasem zapożyczone od innych producentów. Niezależnie od tego, podchodząc do zakupu, któregoś z wymienionych tu modeli, musicie zachować wzmożoną czujność!
Mazda 6 I 2.0 CD
Pierwsza generacja "szóstki" to coraz rzadszy widok na drogach. Model przegrywa walkę z korozją, która jest w nim… wszechobecna. Podwozie, progi, błotniki, maski, klapy i tak dalej – rdzę możecie znaleźć tu w zasadzie wszędzie. Pewnie, że część aut była już naprawiana i na pierwszy rzut oka wygląda nieźle, ale niestety ryzyko tego, że zaawansowana korozja w nich powróci, jest wysokie. Drugim strzałem w kolano w przypadku tego modelu jest wybór silnika Diesla. O ile benzyniaki są tu trwałe i nie ma z nimi dużych kłopotów, o tyle ten diesel 2.0 z wtryskiem Common Rail to zło wcielone. Wśród jego największych problemów wymienia się awaryjne wtryskiwacze Denso i zapychające się sitko smoga olejowego (ryzyko zatarcia motoru). Diesle mają też kłopoty z pompą wtryskową i intercoolerem. Od 2005 roku (czyli od liftingu, w którym nieco poprawiono zabezpieczenie antykorozyjne) silnik 2.0 CD otrzymał filtr cząstek stałych, który również sprawia sporo kłopotów (przybywanie oleju, które może doprowadzić nawet do rozbiegania silnika).
Honda Civic VII 1.7 CTDi
Kolejny japoński model, który coraz trudniej polecić. Civic 7. generacji zmaga się coraz bardziej z problemem korozji. Pewnie, że nie jest on tu aż tak ogromny, jak w opisywanej wyżej Mazdzie 6, ale niestety coraz powszechniejszy. Korozja atakuje bowiem nie tylko nadwozie Hondy, ale także podwozie, co sprawia, że zakup części egzemplarzy nie jest już opłacalny. Dorzućmy do tego problemy ze wspomaganiem i szybko zużywające się łożyska skrzyni biegów i nawet… nie potrzeba już problematycznego Diesla. Ten ostatni jednak jest. Silnik 1.7 CDTi od Isuzu, nie jest aż tak zły jak ten od Mazdy, do tego znajdziecie go w wielu innym modelach Opla. Generalnie jednak wyeksploatowanie robi swoje i problemy z turbosprężarką, czujnikiem położenia wału, czy też wtryskiwaczami (na szczęście są tu regenerowalne wtryskiwacze Bosch) są realne.
Subaru Impreza III 2.0 D
Trzeciej generacji Imprezy nie można wiele zarzucić, no może poza niezbyt udanym designem wersji hatchback. Niestety do tej generacji bardzo udanego modelu, producent wprowadził nieudany silnik. Boxer diesel miał być rewolucją i początkowo, wielu klientów zaufało Subaru, że będzie to wreszcie tani sposób na jazdę tym autem bez utraty gwarancji. Niestety już od początku okazało się, że nie jest to dopracowana konstrukcja. Zaczęło się od przedwcześnie zużytych sprzęgieł (Subaru aktualizowało soft auta i obwiniało klientów o złą jazdę), a potem było tylko gorzej. W wielu silnikach pojawiał się bowiem luz na wale korbowym, który mógł doprowadzić nawet do jego pękania. Część silników wymieniono na gwarancji, ale wolne od problemu są niestety tylko te nowsze, na te z początku produkcji wciąż trzeba uważać.
Nissan Note I 1.5 dCi
Nie polecamy zwłaszcza Nissanów Note z początku produkcji, bo japoński producent nie przyłożył się do jakości wytwarzanego w Europie modelu. Być może nie pomógł również fakt, że Note jest blisko spokrewniony z Renaultem, a połowa lat 2000. to spory spadek jakości francuskich aut. Jednak w przeciwieństwie do nich Nissan dodał w Note coś od siebie – korozję. Nie zrozumcie nas źle, Nissany nie rdzewieją na potęgę, ale niestety ten problem jest w nich coraz bardziej widoczny. Dorzućcie do tego wiele problemów z elektryką i elektroniką pokładową (niby małych, ale denerwujących), a już macie obraz auta niekoniecznie udanego. No i jest jeszcze diesel 1.5 dCi, z okresu, w którym miał najwięcej problemów z jakością. Jasne, można je relatywnie tanio naprawić, ale to wciąż zwiększa liczbę problemów tego modelu. Nie polecamy!
Nissan Micra III 1.2
Ten model wciąż sprzedaje jego bardzo ładny wygląd zewnętrzny. Nie dajcie się jednak zwieść, bo pod pięknie wyglądającą karoserią, może kryć się wiele problemów. Producent stosował tu co prawda diesla Reanulta z jego najgorszego okresu produkcji (1.5 dCi), ale występuje relatywnie rzadko. Częściej pod maską znajdziecie benzyniaka 1.2, który mimo dobrych opinii może być już bardzo zużyty. Jego główne problemy? Rozciągnięty łańcuch rozrządu i nadmierne zużycie oleju. Co jeszcze się psuje w małych Nissanach? Przede wszystkim elektryczne wspomaganie, ale liczba mniejszych awarii w stylu zacinającej się stacyjki, również nie jest znikoma. Korozja? Na razie nieduża, ale za parę lat to również może być problem! Ostrożność wskazana.
Mazda 3 I
Koncepcja tego modelu zła nie była – sportowy wygląd, dobre właściwości jezdne, udane benzyniaki, a do tego popularna płyta podłogowa z Focusa. Co nie pykło? Zabezpieczenie antykorozyjne okazało się wyjątkowo słabe – znamy (a właściwie znaliśmy, bo już się nimi golimy) auta, których właściciele jeszcze na fabrycznej gwarancji mieli problemy z korozją. Dzisiaj populacja modelu jest już mocno przerzedzona, ale też sprzedaż używanej Mazdy 3 pierwszej generacji nie należy do łatwych. Jeśli myślcie o tym modelu jako o aucie do pierwszego przeglądu (którego nie zaliczy), pomyślcie o tym, że w przypadku stłuczki lub wypadku sporo ryzykujecie. Zdecydowanie nie polecamy (o dieslu już nawet nie piszemy)!
Nissan Primera III 1.9 dCi
Jak z prostego i trwałego auta zrobić coś ryzykownego? Najlepiej dać temu modelowi dużo niesprawdzonej elektroniki. A taką elektronikę na początku lat 2000. miała firma Renault. I to właśnie w dużej mierze taka technologia trafiła do trzeciej odsłony Nissana Primera. Fakt, alians z Francuzami poprawił zabezpieczenie antykorozyjne (chociaż dzisiaj zdarzają się już zardzewiałe "trójki"), modele Nissana stały się też bezpieczniejsze, ale pogorszył całą resztę. Dzisiaj, kiedy większość aut ma spore przebiegi i sporo zaniedbań serwisowych, nawet udane benzyniaki Nissana mogą być tu problematyczne (nadmierne zużycie oleju), a co dopiero francuski diesel 1.9 dCi (któremu ustawiono nierealistyczne interwały olejowe). Model tylko dla ryzykantów!
Toyota Avensis II
Aż dziw bierze, że tym modelem Toyota nie strzeliła sobie w kolano i nie zszargała opinii producenta udanych aut osobowych. Avensis drugiej generacji od początku wprowadzenia zmagał się z problemami z jakością. Po latach doszło do tego spore zużycie i model ten stał się wysoce ryzykownym "japończykiem". Nawet zawsze udane silniki benzynowe (tu zwłaszcza do liftingu z 2005 roku) nie są godne polecenia, bo szybko zużywają nadmierną ilość oleju. Niestety diesle nie są lepsze – te z początku produkcji z żeliwnymi blokami mają słabej jakości osprzęt, ale nowsze, aluminiowe są jeszcze gorsze. To w ich wypadku są problemy z uszczelkami pod głowicami oraz z deformacjami ścianek cylindrów. Avensis II? Trzeba być ostrożnym!
Nissan Qasqhai I
Ogólnie rzecz biorąc, nie jest to aż tak zły samochód jak np. Mazda 6 pierwszej generacji, ale… na egzemplarze z początku produkcji trzeba już bardzo uważać. Już fabrykę opuszczały nie do końca idealnie wykończone. Dzisiaj mają już dużo więcej kilometrów, pierwsze problemy z korozją elementów podwozia i coraz bardziej wyeksploatowane silniki. Benzyniaki mogą więc brać już olej, a diesle mieć wiele problemów z osprzętem – Qasqhai to auto podwyższonego ryzyka. W codziennej eksploatacji mogą denerwować problemy elektroniczne i szybko zużywające się elementy zawieszenia. Na szczęście naprawy nie są drogie.
Suzuki Grand Vitara II 1.9 DDiS
Druga generacja Vitary to dość udany model łączący cechy SUV-a i auta terenowego, który zasadniczo można polecić, no może poza wersją wysokoprężną. Suzuki zastosowało bowiem nie do końca idealny silnik Renault F9Q, który miewa różnorakie problemy (zwłaszcza gdy co 10-15 tys. km nie wymienia się w nim oleju i filtrów). Do tego może się tu zdarzyć korozja i zużyte napędy 4x4 (drogie części zamienne). Do zakupu tego modelu trzeba więc podchodzić z daleko posuniętą ostrożnością!
Mitsubishi Outlander II 2.0 D-ID
Outlander nie jest złym autem, ale to, co w drugiej generacji trafiło pod maskę, popsuło opinię o tym modelu. Niestety Japończycy dogadali się z Niemcami, a to często oznacza kłopoty. Tym razem owe kłopoty to diesel 2.0 z pompowtryskiwaczami, czyli osławiona, najgorsza jednostka wysokoprężna Grupy Volkswagena. Problemy z pękającymi głowicami, wtryskiwaczami, turbosprężarkami itd. — macie tu pełen pakiet. Niestety dochodzą do tego pierwsze kłopoty związane z korozją w tym modelu oraz ogólne, spowodowane wiekiem zużycie auta.
Nissan Navara D40 2.5 dCi
W początkach produkcji Nissan nie postarał się, jeśli chodzi o swojego pikapa. Produkowana w Hiszpanii Navara D40 zmagała się bowiem z wieloma błędami i problemami, począwszy od rozciągniętych łańcuchów rozrządu, przez korozję ramy a na pękającej obudowie skrzyni biegów kończąc. Niestety pośrodku są też i inne problemy – zawodzą wtryskiwacze, wariuje elektronika, i zbyt szybko zużywają się sprzęgła. Nie przez przypadek pisząc kiedyś o tym modelu, zatytułowałem tekst: "Produkowany w czasie sjesty?" Niestety coś w tym jest! Później model ten poprawiono, ale trzeba być czujnym podczas zakupu.
Naszym zdaniem
Jak widać, nie wszystkie modele producentów japońskich marek są godne polecenia. Czasem wystarczy uważać na konkretny silnik (zwykle Diesla), innym razem na korozję. Są też przypadki praktycznie już beznadziejne, czyli modele korodujące na potęgę, w których zastosowano nieudane i drogie w reanimacji jednostki napędowe.