Audi 80

Audi 80 to jeden z najpopularniejszych samochodów osobowych klasy średniej w Europie, choć na innych kontynentach również radził sobie całkiem nieźle. Auto pojawiło się w 1972 roku jako następca modelu F103. Mówi się, iż 80-tka B1 bazowała konstrukcyjnie na pierwszej generacji popularnego Volkswagena Passata, jednak było na odwrót. To Audi 80 B1 posłużył jako baza dla Passata B1, a co więcej, mówi się iż Passat był odmianą liftback z innym znaczkiem, atrapą chłodnicy, tylnym zawieszeniem oraz kilkoma innymi detalami.

Audi 80 występował w Europie jako 2- oraz 4-drzwiowy sedan, choć w Wielkiej Brytanii występowało także 5-drzwiowe kombi 80 Station Estate. W USA auto znane było Audi Fox i również dostępne było jako kombi – Fox Station Wagon. Audi 80 było kolejnym po 100-tce modelem Audi, który pomógł wyjść koncernowi Volkswagena z dołka. Podczas gdy Volkswagen wciąż stawiał na swoje sprawdzone rozwiązania produkując Garbusa czy 411-tkę, ludzie chętniej sięgali po nowocześniejsze auta napędzane rzędowym silnikiem 4-cylindrowym chłodzonym cieczą i umieszczonym z przodu. Kolejnym powodem było stosunkowo niskie zużycie paliwa, co bardzo pomogło przetrwać kryzys paliwowy.

W 1973 roku Audi 80 B1 zdobyło tytuł Europejskiego Samochodu Roku. W 1974 roku delikatnej zmianie poddano grill (a raczej materiał z którego by wykonany) a także zderzaki. 2 lata później przeprowadzono już większy lifting. Głównie były to zmiany stylistyczne mające na celu upodobnienie designu 80-tki do ówczesnej 100-tki. Przede wszystkim zmieniono reflektory z okrągłych na prostokątne, a także wymieniono tylne światła.

Pod maską gościły benzynowe silniki o pojemności 1.3, 1.5 oraz 1.6 litra. Dysponowały one mocą kolejno 55/60, 75/85 oraz 100 KM. Po liftingu z oferty wycofano silniki 1.5, zastępując je większymi, 1,6-litrowymi o tej samych wariantach mocy. Dodatkowo wprowadzono topową odmianę GTE która wyróżniała się 1,6-litrowym silnikiem z wtryskiem, który rozwijał 110 KM. Moc w 80-tce kierowana była na przednie koła za pomocą 4-biegowej skrzyni manualnej lub 3-stopniowego „automatu”.

W 1978 roku na rynek wprowadzono II generację 80-tki (B2). W Ameryce Północnej auto znane było od tej pory jako Audi 4000. Zrezygnowano z produkcji odmiany kombi z uwagi na obawę przed konkurencją dla Passata Varianta. Z tego powodu ograniczono się do 2- i 4-drzwiowego sedana, a także 2-drzwiowej odmiany sprzedawanej jako oddzielny model Coupe oraz Quattro od 1980 roku. Za projekt nadwozia 80tki odpowiedzialny był Giorgetto Giugiaro. Audi wyróżniało się modnymi jak na tamte czasy, kanciastymi liniami. W tym modelu wprowadzono wiele nowości.

Jedną z nich była wersja Formel E wprowadzona w 1981 roku i łączona wyłącznie z 85-konnym silnikiem 1.6. Wyróżniała się ona manualną skrzynią 4-biegową z piątym nadbiegiem, który miał znacznie obniżyć prędkość obrotową silnika. Dodatkowo montowany był specjalny wskaźnik podpowiadający kiedy zmienić bieg na wyższy aby zoptymalizować zużycie paliwa. Wtedy też zaprezentowano dobrze nam dzisiaj znany system START-STOP. Przy manetce wycieraczek montowano przycisk, który na postoju miał wyłączać silnik oszczędzając paliwo. Silnik startował ponownie po wciśnięciu pedału sprzęgła i gazu. Choć rozwiązania te były innowacyjne i miały pomóc w redukcji zużycia paliwa, świat nie zachwycił się nimi i puścił je mimochodem. Zdecydowanie większe poruszenie wywołało wprowadzenie do oferty nowego napędu Audi – quattro.

W 1982 roku wprowadzono do 80-tki pierwszy raz wspomniany napęd, czyniąc je drugim modelem Audi, a pierwszą limuzyną z tym rozwiązaniem. Rok wcześniej z kolei wprowadzono w tym modelu pierwszy raz diesla – 1,6-litrowa jednostka wolnossąca rozwijała 54 KM. Na rozwój konstrukcji nie trzeba było długo czekać, bowiem już po roku wprowadzono także 70-konną odmianę z turbo. Nowością były także benzynowe silniki 5-cylindrowe, o pojemności 1.9, 2 oraz 2.1 litra, generujące kolejno 115, 115 oraz 136 KM.

Po faceliftingu silniki 5-cylindrowe zostały zarezerwowane dla bardziej ekskluzywnej wersji 80-tki – modelu 90. Modele poliftingowe oznaczane były B2a. Modernizacja objęła przede wszystkim zderzaków, atrapy chłodnicy oraz przednich i tylnych świateł. Podobnie jak w poprzedniej generacji, zastosowano zabieg upodobnienia auta do większej „setki” C3. Znacznie obniżono także próg załadunkowy bagażnika. Bardzo istotną zmianą było ocynkowanie nadwozia, co w znaczący sposób przyczyniło się do żywotności karoserii. Powiew zmian można było odczuć także wewnątrz, gdzie zmieniono deskę rozdzielczą oraz tapicerkę. Ilość wersji silnikowych była bardzo duża – najmniejsze silniki miały pojemność 1.3 litra (55, 60 KM). Oferowano także większe 1,6- oraz 1,8-litrowe silniki, które rozwijały kolejno 73/75/85/110 KM oraz 88/90/93/110 (GTE)/112 (GTE) KM. Do wyboru była 4- lub 5-biegowa skrzynia manualna oraz 3-stopniowy „automat”.

W 1986 roku przedstawiono następcę – Audi 80 B3. Był on pod wieloma względami rewolucyjny, ale w innym stopniu niż jego poprzednik. Nadwozie zyskało całkowicie inny charakter – obłe linie sprzyjały aerodynamice. Inżynierom udało się uzyskać doskonałą wartość współczynnika oporu powietrza Cx=0,29. Wtedy jeszcze system poduszek powietrznych był bardzo drogi i niedopracowany (istniało niemałe ryzyko samoistnego odpalenia systemu), przez co Audi opracowało własny system bezpieczeństwa Procon-Ten.

Polegał on na przesunięciu w kierunku silnika kolumny kierowniczej oraz napięcia pasów bezpieczeństwa w razie zderzenia czołowego. Oprócz tego zastosowano także specjalne wzmocnienia w drzwiach. Następnym bardzo korzystnym rozwiązaniem, była dwustronnie ocynkowana blacha, dzięki czemu nawet po 20 czy 30 latach auta te skutecznie bronią się przed rdzą. Jedną dostępną wersją nadwoziową był 4-drzwiowy sedan. Dużym minusem był brak możliwości składania tylnej kanapy, co było wymuszone umiejscowieniem sporego baku paliwa (70 litrów). Na bazie 80-tki B3 powstało Coupe II generacji, a także druga odsłona ekskluzywnej wersji Audi 80 – 90-tka.

Napęd w 80-tce B3 przenoszony był na przednią oś lub na 4 koła za pomocą napędu quattro (poza silnikami benzynowymi 1.6 oraz dieslami), który w porównaniu do poprzednika uległ modernizacji. Pod maską zagościły benzynowe jednostki 1.6 (70, 75, 102 KM), 1.8 (75, 88, 90, 112 KM), 1.9 (113 KM) oraz 2.0 (112, 113, 115, 137 KM). Z kolei wśród diesli dostępne były jednostki 1.6 D (54 KM), 1.6 TD (80 KM) oraz 1.9 D (68 KM). Do wyboru były przekładnie automatyczne 3- oraz 4 stopniowe i skrzynie ręczne 4- i 5 biegowe.

1991 rok przyniósł czwartą i jednocześnie ostatnią generację Audi 80 (B4). Dzięki przeprojektowaniu tylne części podwozia, udało się rok po zaprezentowaniu sedana, wprowadzić na rynek także 5-drzwiowe kombi o nazwie 80 Avant. Oprócz tego przyniosło to także korzyści pod postacią składanej tylnej kanapy oraz umieszczenia baku paliwa pod podłogą. Wcześniej wspominana 90-tka została włączona w gamę modelową 80-tki, poza rynkiem północnoamerykańskim. Nadwozie zyskało sporo nowych elementów i stało się bardziej „postawne” jednak linia znana z B3-ki została zachowana. Dzięki powiększeniu rozstawu osi, wewnątrz udało się wygospodarować więcej miejsca dla pasażerów, a system Procon-Ten został zastąpiony w 1994 roku seryjnie montowanymi poduszkami powietrznymi (od 1995 roku także dla pasażera).

Obok oddzielnego modelu Coupe, powstało także Cabrio bazujące na 80-tce B4, natomiast topowe modele sportowe otrzymały oznaczenie S2 i RS2. Po raz pierwszy pod maską pojawił się silnik V6. Jednostka miała pojemność 2.6 lub 2.8 litra i generowała kolejno 150 lub 174 KM. W ofercie znalazł się także 5-cylindrowy silnik 133-konny 2.3. pozostałe benzyniaki miały 4 cylindry i pojemność 1.6 (70, 100 KM) lub 2 litrów (90, 115, 16V - 140 KM). W zależności od wersji silnikowej, występował napęd na 4 koła quattro, lub napęd na przednią oś w połączeniu z 4-stopniowym „automatem” lub 5-biegową skrzynią ręczną.

W 1996 roku zakończono produkcję Audi 80, a jego następcą zostało słynne A4.