Szukamy najlepszego auta do miasta za dwie dychy

Benzyniak 1.3 (handlowa nazwa: 1.4) przede wszystkim czaruje trwałością. To solidna konstrukcja z łańcuchowym napędem rozrządu, który jest trwały, a to wcale nie jest takie oczywiste (np. to czuły punkt silnika 1.2 TSI pracującego pod maską Fabii). Moc 100 KM zapewnia swobodę poruszania się po mieście i nie ogranicza kierowcy poza terenem zabudowanym, choć podczas pomiarów testowych to właśnie Jazz zanotował najsłabszy wynik w sprincie do setki – 11,4 s.

Trzeba tu zaznaczyć, że motor Hondy dysponuje najniższą mocą, ale na tle większości rywali strata nie jest duża. Jazz nadrabia trochę dynamiką prowadzenia, bo choć to przestronne i funkcjonalne auto, ma też sprężyście zestrojone podwozie i całkiem precyzyjny układ kierowniczy (oczywiście, jak na klasę B).

Teraz wady miejskiej Hondy. Po pierwsze, cena. Ten samochód trzyma wartość na rynku wtórnym. Za ładnego Jazza trzeba zapłacić 18-19 tys. zł i będą to auta z początkowych lat produkcji. Po drugie, stan wielu aut. W ofertach dominują egzemplarze z importu (Jazz był drogi w polskich salonach), które często trafiały do Polski po solidnym dzwonie. Po trzecie, korozja. Owszem, rdza nie stanowi tak poważnego kłopotu, jak w poprzedniku, ale zdarza się dość często i przeważnie spotyka się ją w okolicach uszczelki tylnej klapy, na elementach podwozia, łączeniach blach czy punktach masowych.

Honda Jazz, Kia Rio, Mazda 2, Renault Clio i Skoda Fabia – uwaga na korozję!

A skoro poruszyliśmy temat korozji, to – bez wątpienia – przypadłość kilkunastoletnich modeli Mazdy. Najbardziej wsławiła się pod tym względem Mazda 6 pierwszej generacji (już po kilku latach było bardzo źle), ale rdzawy problem nie ominął też mniejszych modeli, w tym opisywanej "dwójki". Podwozie, nadkola, ranty drzwi i klapy bagażnika, komora silnika, miska olejowa... – potencjalnych rudych zagrożeń czeka na was naprawdę dużo. Pamiętajcie, aby podczas weryfikacji stanu technicznego wszystko dokładnie sprawdzić.

Jeśli traficie na zadbaną Mazdę 2, którą poprzedni właściciel w porę zabezpieczył dodatkową warstwą środka ochronnego, to auto może dać wiele przyjemności z jazdy. Jest zwrotne, zwinne i poręczne. To także lekki samochód (najlżejszy w porównaniu), a niska masa własna w połączeniu ze sprężyście zestrojonym podwoziem, dość bezpośrednim układem kierowniczym i chętnie wkręcającym się na obroty 102-konnym benzyniakiem 1.5 oznacza tylko jedno – Mazda 2 potrafi wyzwolić najwięcej adrenaliny podczas jazdy.

Zresztą także w pomiarach testowych Mazda 2 1.5 wypadła bardzo dobrze – w sprincie do setki ustąpiła jedynie Fabii, zanotowała też bardzo dobre wyniki w ramach pomiaru elastyczności. Gorzej ze spalaniem – 6,5 l/100 km to najsłabsza wartość wśród porównywanych aut. Na minus Mazdy 2 zaliczamy też użyteczność. To mały, dość ciasny z tyłu samochód i z niewielkim bagażnikiem (poj. 250-787 l). Generalnie Mazda 2 to dobre auto dla singli, sprawdzi się też jako drugi pojazd w rodzinie. Tym bardziej że cena jest dość atrakcyjna, bo ok. 20 tys. zł wystarczy na 10-letni egzemplarz.

Jeszcze lepszą relację ceny do wieku ma Renault Clio III, bo za 18-20 tys. zł kupicie nawet zadbane egzemplarze z ostatniego roku produkcji (2012 r.), z polskiego salonu, z udokumentowanym (niedużym) przebiegiem i silnikiem 1.2 TCe. A trzeba przyznać, że Clio III to niezły samochód. W momencie wprowadzenia na rynek było dla Renault nowym otwarciem i zapowiedzią lepszych czasów (po kontrowersyjnej Lagunie II i już nieco przestarzałym Clio II). Francuzi solidnie popracowali nad projektem i w efekcie otrzymaliśmy nieźle wykonane i bezpieczne (5 gwiazdek w Euro NCAP) auto segmentu B, które dzięki dobrym wynikom sprzedaży pomogło francuskiej marce powrócić do stabilności.

Pod względem wielkości nadwozia Clio III okazuje się średniakiem. Owszem, z przodu miejsca jest dość dużo, ale z tyłu wygląda to już znacznie słabiej (poziom bliski Maździe 2). Bagażnik zaliczamy do średniej klasowej (poj. 288-1028 l), także jakość wykończenia i sam projekt deski rozdzielczej okazują się po prostu poprawne. Natomiast nie brakuje aut z bogatym wyposażeniem – pod tym względem Clio wypada okazale. Tym bardziej z porównywanym silnikiem 1.2 TCe, który początkowo rozwijał 101 KM, a od 2011 r. – 103 KM. Generalnie to jednostka godna uwagi, która zapewnia niezłą dynamikę (podczas pomiarów Clio do setki przyspieszyło w 11 s) i nie pali przesadnie dużo (śr. na odcinku pomiarowym 6 l/100 km). Pamiętajcie jednak o tym, że partia motorów z końca produkcji Clio III może wykazywać zwiększony apetyt na olej.

Honda Jazz, Kia Rio, Mazda 2, Renault Clio i Skoda Fabia – silnik 1.2 TSI zaliczył wpadki!

Jednak to silnik Fabii potrafi najbardziej uprzykrzyć życie kierowcy! Porównywany benzyniak 1.2 TSI o mocy 105 KM to seria EA111, która zmaga się z kilkoma poważnymi problemami. Kłopoty z łańcuchowym napędem rozrządu, przypadki uszkodzenia turbosprężarki i niedomagania elektroniki sterującej to najczęstsze (ale nie wszystkie) awarie silników z początku produkcji. Realne jest uszkodzenie uszczelki pod głowicą, jak i podwyższone zużycie oleju. Dość często występuje problem z układem oczyszczania spalin. Do tej jednostki należy podchodzić z dystansem, choć jeśli traficie na zadbany egzemplarz, który był regularnie serwisowany i naprawiany, to przyjemność z eksploatacji Fabii 1.2 TSI będzie duża. Można liczyć na dobrą dynamikę (najlepszą na tle porównywanych aut), niskie spalanie, a także zadowalającą elastyczność (moment to aż 175 Nm).

Fabia kusi też udanie zagospodarowaną kabiną (dość dużo miejsca i z przodu, i z tyłu), niezłą trwałością wykończenia, a także sporym bagażnikiem (300-1163 l). Nie bez znaczenia jest też świetna dostępność markowych zamienników i wielu mechaników, którzy specjalizują się w naprawach aut Grupy VW. Natomiast kręcić nosem można na stonowany design karoserii, przeciętną precyzję prowadzenia (choć z kolei komfort jazdy jest dobry), a także cenę. Fabia ma wzięcie na rynku wtórnym, dlatego ładne egzemplarze sprzedają się szybko i w atrakcyjnej (oczywiście, dla sprzedającego) cenie. Za ok. 20 tys. zł kupicie Fabię 1.2 TSI z 2010 r., czyli pierwszego po wprowadzeniu tej jednostki na rynek.

Tanio nie będzie również w przypadku Kii Rio, i to z kilku powodów. Przede wszystkim 3. generacja modelu pojawiła się w 2011 r. i za auta z początkowych lat produkcji trzeba zapłacić ok. 20 tys. zł, a jeśli ma to być egzemplarz zadbany, z niedużym przebiegiem i niezłym wyposażeniem – to nawet o 4-5 tys. zł więcej. I choć to niemałe pieniądze, Rio III jest ich warte. To przyjemnie wyglądający miejski samochód z przemyślanym wnętrzem, a do tego objęty 7-letnią gwarancją. Co ważne, Rio okazało się trwałym autem, które nie zmaga się z poważnymi awariami. Najczęściej niedomagają drobiazgi, np. może zastrajkować radio (aktualizowano oprogramowanie), zdarza się, że wycieraczki nie powracają do położenia wyjściowego, czasami opornie pracuje pedał sprzęgła (problem z wysprzęglikiem), bywają problemy z wrzuceniem "wstecznego". Zresztą dobrą trwałość modelu potwierdził też nasz test na dystansie 100 tys. km.

Jeśli chodzi o walory użytkowe i przydatność na co dzień, to Rio III wypada również korzystnie. To jedno z atrakcyjniej wyglądających kilkuletnich małych aut, ze sporym wnętrzem (jedno z większych w klasie) i średniej wielkości bagażnikiem (288-923 l). Dobrze oceniamy podwozie (pewne zachowanie auta na drodze, zadowalająca trwałość), a także silniki benzynowe – zarówno 1.2 (seria Kappa), jak i opisywany 1.4 (Gamma) o mocy 109 KM. I choć porównywany motor cechuje wysoka trwałość, podczas pomiarów testowych wypadł przeciętnie (dane w tabeli), co nie oznacza, że to maruder na trasie. I to chyba największe rozczarowanie, ponieważ po najmocniejszej, 109-konnej jednostce spodziewaliśmy się nieco więcej.

Honda Jazz, Kia Rio, Mazda 2, Renault Clio i Skoda Fabia – dane techniczne

Honda Jazz, Kia Rio, Mazda 2, Renault Clio i Skoda Fabia – eksploatacja i serwis

*stałe okresy międzyprzeglądowe, możliwy również wskaźnik przeglądów

Honda Jazz – typowe usterki

• ryzyko korozji, która najczęściej atakuje okolice uszczelki tylnej klapy, elementy podwozia i łączenia blach,
• zawodzą mechanizm "ręcznego" i tylne zaciski,
• wysoka trwałość elektryki, a jedyne, czego można się obawiać z czasem, to "niekontakty" spowodowane zaśniedziałymi lub skorodowanymi stykami,
• pojawiają się luzy w zawieszeniu i układzie kierowniczym,
• uważajcie na wersje ze skrzynią CVT – w razie awarii będzie drogo! 

Kia Rio – typowe usterki

• miękki lakier (podatny na zarysowania),
• hałasy dochodzące z okolic podszybia i słupków (podczas jazdy w chłodne dni),
• przypadki zawieszającego się radia,
• wycieraczki dość często nie wracają do położenia wyjściowego,
• oporna praca pedału sprzęgła (problem z wysprzęglikiem), także bywają kłopoty z wrzuceniem "wstecznego",
• przeciętna trwałość łożysk tylnych kół, niedomagania osprzętu w dieslach.

Mazda 2 – typowe usterki

• korozja (często zaawansowana) elementów podwozia, nadkoli, miski oleju (benzyniaki),
• problemy z niedomykającymi się klapkami wlewu paliwa, a także z centralnym zamkiem (nieprawidłowy sygnał z kluczyka),
• w benzyniakach pojedyncze przypadki uszkodzenia łańcuchów rozrządu,
• zwiększony pobór oleju po większych przebiegach,
• awarie systemu zmiennych faz rozrządu,
• przeciętna trwałość łożysk kół i przekładni kierowniczej.

Renault Clio – typowe usterki

• dość często stuka poluzowany zamek tylnej klapy,
• plastiki kabiny podatne na zarysowania i wytarte obicia foteli,
• przeciętna trwałość sondy lambda oraz rozrusznika,
• awarie kompresora klimatyzacji,
• silnik 1.2 miewa problemy z osprzętem oraz wycieki oleju i płynu chłodzącego, w odmianie 1.6 16V awarie cewek zapłonowych oraz koła zmiennych faz rozrządu,
• wybite elementy zawieszenia i układu kierowniczego.

Skoda Fabia – typowe usterki

• przeciętna jakość uszczelek,
• hałasujące ograniczniki drzwi,
• niedomagania fabrycznych czujników parkowania i dmuchawy systemu grzewczego,
• w TSI: kłopoty z łańcuchem rozrządu i jego napinaczem, podwyższone zużycie oleju, uszkodzenie uszczelki pod głowicą (1.2 TSI), problemy ze sprzęgiełkiem odpowiedzialnym za dołączanie kompresora (1.4 TSI),
• przeciętna trwałość łożyska oporowego w kol. MacPhersona (auta z początku produkcji).

Honda Jazz, Kia Rio, Mazda 2, Renault Clio i Skoda Fabia – naszym zdaniem

Nasze typy? Na pierwszym miejscu Honda Jazz (to świetny samochód – trwały, praktyczny i niezawodny), a na drugim Kia Rio (również ma dużo mocnych punktów). Nieźle wypada też Clio 1.2 TCe, a także Mazda 2 1.5, choć to mały samochód. Jeśli Fabia, to z silnikiem 1.4/86 KM, a nie 1.2 TSI.