Kia e-Niro - dał nam przykład Koreańczyk...

Kia e-Niro - wnętrze i możliwości

Kia e-Niro, jeśli chodzi o kwestie techniczne, oferowana jest w dwóch wersjach: z dużą baterią i małą baterią. Po prawdzie nawet ta tzw. mała bateria nie jest taka mała, gdyż ma pojemność 39 kWh – teoretyczny zasięg auta z małą baterią to 289 km. Niezależnie od wersji wyposażeniowej dopłata do większej baterii (64 kWh/455 km teoretycznego zasięgu) wynosi 21 tys. zł. Jeśli ktoś rozważa kupno Kii e-Niro w tańszej wersji, to błądzi – lepiej wybrać podstawową, i tak niebiedną wersję wyposażeniową, ale zwiększą baterią, niż dopłacać za gadżety i mieć gorsze auto. Za baterią idą bowiem dodatkowe kwestie: wyższa moc napędu (204 KM zamiast 136 KM), możliwość pionowego obciążenia haka masą 100 kg, ładowarka pokładowa prądu zmiennego 11 kW bez dopłaty... Nie, w tej sytuacji tylko „duża” Kia e-Niro, mała jest bez sensu!

Wnętrze Kii jest wysokie jak na crossovera przystało – z przodu ilość miejsca jest absolutnie zadowalająca, z tyłu jest w porządku, jeśli wieziemy dwie osoby; trzecia też pojedzie, od biedy zmieszczą się trzy foteliki dziecięce. Bagażnik jest rozsądny, ma płaską podłogę, ale podłoga umieszczona jest wysoko – gdzieś te ogniwa muszą się zmieścić!

Już w podstawowej wersji dostajemy tapicerkę skórzano-materiałową, aktywny tempomat i inne systemy asystujące kierowcy, ekran dotykowy oraz kamerę cofania, automatyczną klimatyzację, elektrochromatyczne lusterko, składane lusterka zewnętrzne i wiele innych gadżetów. Naprawdę bogato robi się w wersji „L” (testowy egzemplarz) – czyli na cennikowym poziomie 180 tys. zł.

Kia e-Niro - jak to jeździ?

Te 204 KM i prawie 400 Nm momentu obrotowego dostępne od samego startu to... parametry w rodzaju „aż nadto” – jeśli chodzi o możliwości układu jezdnego Kii. Czuć masę i bezwładność, do której trzeba się przyzwyczaić. Trzeba się nauczyć, że niekoniecznie trzeba zawsze wciskać gaz do deski, a nawet że należy to robić, jeśli już, na prostej. Auto się dobrze „zbiera”, dopóki mamy do czynienia z suchą nawierzchnią. Na mokrym pojawiają się problemy z trakcją. „Elektryk”, Panie!

Szybko zauważymy, że ładowanie samochodu zawsze do pełna ma sens tylko przed wyjazdem w trasę. To wprawdzie cecha każdego auta na prąd, ale w Kii z dużym akumulatorem jest zauważalna szczególnie: otóż pełny akumulator nie przyjmuje ładunku, a prawie pełny nie może ładować się szybko – co oznacza, że dopóki poziom naładowania nie spadnie do ok. 80 proc., nie mamy do dyspozycji rekuperacji w pełnym zakresie.

Z polskiego na nasze: w aucie na prąd hamowanie, co do zasady, odbywa się przez zdjęcie nogi z gazu – hamujemy wtedy silnikiem, odzyskując energię z hamowania. Rekuperacja ma miejsce także wtedy, gdy używamy pedału hamulca (poziom automatycznej rekuperacji, czyli „siły zwalniania po odjęciu gazu” możemy sobie ustawić na jednym z trzech poziomów), ale niezależnie od tych ustawień, napęd unika używania hamulców tarczowych, gdyż jest to strata energii. Jeśli akumulator jest pełny, nie da się odzyskiwać energii z hamowania, system musi używać hamulców zasadniczych – bo co z tą odzyskaną energią miałby zrobić?

W każdym razie ten samochód może szybko jeździć, ale nie zachęca do tego. Efekt: deklarowany zasięg to prawie realny zasięg.

Kia e-Niro - ile trzeba zapłacić?

Według cennika najtańsza Kia e-Niro z małą baterią kosztuje 147 tys. zł, a z dużą – 168 tys. zł. wyposażenie samochodu „do pełna” wcale nie jest drogie, biorąc za punkt odniesienia europejską konkurencję – kolejna wersja „L” jest o 10 tys. zł droższa (i zdecydowanie wystarczająca, ma na pokładzie nawet takie gadżety jak gniazdko 230 V) a najwyższa wersja XL (m.in. pełna tapicerka skórzana, wentylowane fotele, dodatkowe systemy asystujące, lepszy system nagłaśniający) to kolejne 11 tys. zł. Jeśli porównacie ceny Kii e-Niro z cenami europejskich aut segmentu A i B, okaże się, że... większe auto koreańskie, wcale nie jest droższe. Czy gorzej zrobione? Raczej nie.

Kia e-Niro - reasumując...

Kia e-Niro to taka Izera, tylko nie polska, a koreańska, i jeżdżąca. Samochód jest cichy i przyjemny, choć nie jeździ tak dobrze jak lżejsze samochody benzynowe, bo jest ciężki – to cecha wielu aut elektrycznych. No i samochód, gdybyśmy ładowali go z domowego gniazdka 230 V a nie z Wallboxa – z racji pojemności baterii ładuje się jakieś półtorej doby. Tylko czy zawsze, mając taki zasięg, musimy mieć akumulator naładowany do pełna? No i trzeba to jasno powiedzieć: to już jest takie auto, którym można jeździć w dalekie trasy – jeśli tylko jest gdzie się szybko naładować.

Kia e-Niro 64 kWh – dane techniczne