Suzuki Swift Sport - nudny, ale emocjononujący

Suzuki Swift – problem z zasięgiem

Wracając do zachowania Swifta w trasie – jeśli na coś narzekano, to głównie na mikroskopijny, 37-litrowy zbiornik paliwa. "250 km jazdy, pięć minut tankowania, 250 km jazdy, pięć minut tankowania...". I tak w kółko. No a czemu tylko 250 km? Bo gdy ktoś zechciał wykorzystać cały potencjał doładowanego silnika, ten właśnie tyle robił na jednym tankowaniu. A że charakter auta zachęca do częstego i głębokiego wciskania pedału gazu? Cóż...

Drugi minus, jeśli chodzi o jazdę w trasie, to kiepskie wygłuszenie kabiny. Szum wiatru i odgłosy toczących się opon dostawały się do uszu kierowcy i pasażerów bez większych przeszkód. Istotę problemu dodatkowo uwidocznił końcowy demontaż: otóż Swift – nawet w porównaniu z niektórymi rywalami z tego samego segmentu – dostał zbyt mało mat wygłuszających i izolacyjnych. Widać to dobrze np. po demontażu podsufitki. Trochę szkoda, bo w sumie niewielkim kosztem dałoby się chyba to nieco poprawić.

Druga strona medalu – Swift Sport jest bardzo lekkim autem. Ponieważ tu i ówdzie na materiałach przyoszczędzono, to nasza waga pokazała jedynie 960 kg (!). Wynik, jak na dzisiejsze czasy, wręcz fenomenalny. I pamiętajcie o tym, że Swift to pięcioosobowy samochód z bagażnikiem o przyzwoitej wielkości (jak na segment B, rzecz jasna). Co ciekawe, taki wynik uzyskaliśmy po zatankowaniu auta do pełna, co z kolei każe się zastanowić nad tym, dlaczego Japończycy fabrycznie montują tak mały zbiornik. Gdyby to zależało od nas, to spróbowalibyśmy tu jednak upchnąć nieco większy bak, np. taki o pojemności 50 l.

Suzuki Swift – całkiem atrakcyjna cena

Dobra wiadomość jest jednak taka, że poza zasięgiem na poziomie auta elektrycznego (i to raczej takiego sprzed kilku lat) nie było już więcej powodów do narzekań. Zagmatwana obsługa multimediów? Mały problem, bo niemal każdy testujący i tak rozpoczynał jazdę od włączenia CarPlay lub Android Auto. Aktywny tempomat? Działał tak, jakby trochę za mocno do serca wziął sobie swoją nazwę i sprawiał wrażenie nieco… hiperaktywnego. Zastrzeżenia zgłaszano też do kamery cofania, gdyż obraz przez nią dostarczany odświeżał się tak powoli, że przeszkody – które jeszcze chwilę temu były daleko – nagle wyrastały tuż przed samym jej obiektywem. I to w zasadzie wszystko.

Warto jednak w tym miejscu przypomnieć, że Swift nie jest drogim samochodem. Za wersję Sport, która w standardzie jest bogato wyposażona (m.in. lampy LED, nawigacja, kamera cofania, czujniki martwego pola, skaner znaków drogowych i automatyczna klimatyzacja) około dwa lata temu należało położyć na stół 79,9 tys. zł. Po doliczeniu lakieru metalizowanego (2090 zł) cena co prawda przekraczała 80 tys. zł, ale po solidnych negocjacjach dało się ją nieco zbić. Tak czy inaczej, cena nie jest zła jak na bogate wyposażenie i 140-konny doładowany silnik 1.4 BoosterJet, który bardzo chętnie reaguje na polecenia kierowcy, również dzięki – wspomnianej wcześniej – niskiej masie. Pochwalić też musimy przyjemnie działającą sześciobiegową przekładnię. Jeden z testujących stwierdził: "Dużo więcej frajdy za takie pieniądze kupić się raczej nie da".

Dalsza część tekstu pod materiałem wideo

I tym sposobem 100 tys. km przeleciało szybciej, niż większość z nas by sobie tego życzyła. W trakcie testu nie było żadnej awarii, żadnego problemu natury technicznej. Co ważne, przez cały dystans nie musieliśmy dolać nawet kropli oleju silnikowego. A Swift chwilami nie miał u nas łatwo. Ponadplanowe wizyty w autoryzowanej stacji? Były. Ale głównie dlatego, że początkowo ktoś – niezgodnie z prawdą – założył, że przeglądy mają odbywać się nie co 20, lecz co 15 tys. km. Końcowy demontaż również nie dał żadnych powodów do niepokoju (szczegółowy opis w galerii zdjęć). Przynajmniej inżynierom Suzuki, bo my, jako redakcja, nie mogliśmy oprzeć się wrażeniu, że trochę szkoda rozstawać się z tym autem. Z pewnością zapewniłoby nam jeszcze dużo dobrej zabawy, bo trzeba przyznać, że Swift potrafił wyzwolić pozytywne emocje podczas jazdy.

Suzuki Swift – świetny stan mechaniki, ale...

Oglądanie mechaników Suzuki pracujących nad rozłożeniem auta było więc z jednej strony przyjemne, z drugiej – smutne. Co ciekawe, ze strony Suzuki w procesie brał udział były kierowca rajdowy, startujący swego czasu za kierownicą Ignisa, a obecnie mechanik – Niki Schelle. I kiedy już wydawało się, że samochód rozłożony w iście ekspresowym tempie (jak na ludzi związanych z motosportem przystało!) przejdzie i tę próbę bez zastrzeżeń, do akcji wkroczyli jeszcze uzbrojeni w endoskopy rzeczoznawcy. I wyśledzili jedną drobną nieprawidłowość – otóż w tylnych podłużnicach pojawiły się pierwsze ślady korozji. Żeby była jasność, to na razie jedynie powierzchniowy brązowy nalot, ale... nie wróży nic dobrego na przyszłość. Trochę szkoda, bo gdyby nie to, wynik byłby wręcz fenomenalny. A tak musimy do konta naszego żółtego hot hatcha dopisać dwa punkty karne. Pominęliśmy przy tym dający oznaki zużycia napinacz paska osprzętu – zakładamy, że i tak zostałby wymieniony podczas serwisu przewidzianego dla przebiegu 100 tys. km.

Poza tym wszyscy zebrani podczas demontażu z każdą chwilą coraz bardziej otwierali oczy ze zdziwienia. Nietrudno domyślić się dlaczego – auto po 100 tys. km faktycznie wyglądało naprawdę bardzo dobrze. Logiczną konsekwencją takiego stanu rzeczy jest to, że nasz sympatyczny "żółtek" dostanie drugie życie. Jaka będzie jego rola i co będzie robił? O tym już wkrótce.

Suzuki Swift – dane techniczne

Suzuki Swift – naszym zdaniem

Świetny wynik! Na początku mało kto wierzył, że filigranowy Swift tak dobrze upora się z trudami testu na dystansie 100 tys. km. Auto spisało się doskonale i gdybyśmy nie namierzyli drobnych oznak korozji, zajęłoby 2. pozycję. Jednak 4. lokatę też trzeba uznać za sukces, bo miejskie, dynamiczne Suzuki pozostawiło w tyle znakomitą większość (często bardziej renomowanych) rywali!