Na rynku terenowych pikapów o ładowności około 1 tony rządzi „wielka trójka”: Toyota, Nissan i Mitsubishi. Liczy się również Isuzu, a w ostatnich latach – także Volkswagen. Lekkie offroadowe ciężarówki pojawiły się niedawno w salonach Fiata (tyle że to… L200), oczekiwać ich należy też w Renault i Mercedesie (to z kolei zmodyfikowane Nissany).
Około 2005 r. pojawiły się nowe generacje pikapów – stały się one bardziej funkcjonalne i komfortowe
Mniej więcej 10 lat temu pikapy przeżywały w naszym kraju boom. Kto szuka teraz używanych aut, może liczyć na egzemplarze z polskiego salonu, ale wybór jest przeciętny (na pewno mniejszy niż wśród popularnych SUV-ów) – najłatwiej o Nissana, bez trudu znajdziecie też Mitsubishi i Toyotę. Isuzu to białe kruki, Fordów też nie ma zbyt dużo.
Analizując ceny, musicie wziąć pod uwagę kompletację pojazdów – pojedyncze czy przedłużone kabiny są znacznie mniej warte niż najpopularniejsze, tzw. podwójne (double cab). Podobnie jest z napędem – lepiej unikać odmian 2WD, do jazdy w terenie nadają się słabo, czasem mogą się przydać np. jako nośnik ciężkich narzędzi do jazdy po asfalcie.
Podane przez nas w galerii ceny minimalne nie zawsze odpowiadają ofercie rynkowej - często brakuje w ogłoszeniach odmian z tylnym napędem, uboższym wyposażeniem lub starszych roczników opisywanych generacji aut. Według katalogów z cenami samochodów podstawowe odmiany pikapów warte są - teoretycznie - jeszcze dużo mniej. Dlatego ceny należy traktować orientacyjnie: porównajcie szczegółowo kompletację i stan techniczny.
Solidna budowa = trwałość?
Pokazane pikapy są zbudowane na ramie i mają dość prostą konstrukcję. Niestety, nie w każdym przypadku oznacza to brak kłopotów. Wszędzie trzeba zmagać się z rdzą (najlepiej zlecić profesjonalne zabezpieczenie antykorozyjne).
Naszym zdaniem: nie dla każdego
Zakup i eksploatacja 10-letniego pikapa nie muszą być kosztowne, ale taki wybór nie w każdym przypadku ma sens – w mieście samochody zachowują się trochę jak słonie w składzie porcelany, a pod względem komfortu są daleko w tyle za SUV-ami. Toyota i Isuzu to liderzy w kwestii niezawodności, ale do D-Maxa gorzej o części. Navara i L200 to pojazdy z ogromnymi zaletami funkcjonalnymi i... dużym ryzykiem kosztownych napraw.
Galeria zdjęć
1/10 Konkurenci postawili na nowinki techniczne i wysoką moc, Toyota – na niezawodność! Dlatego uważajcie: Hilux zapewnia niezbyt wysoki komfort czy precyzję prowadzenia, początkowo były też istotne zastrzeżenia do dynamiki. Siódma generacja pikapa otrzymała całkowicie nowe ramę i kabinę. Niezła jes ergonomia, przyzwoity wygląd – deska rozdzielcza ułatwia kierowcy pracę. Niestety, początkowo Japończycy zaoferowali słabego diesla (moc: 105 KM). Wlot na masce zdradza jednak, że mamy mocniejszą odmianę o mocy 120 lub 144 KM. Pod względem trwałości Hiluxa można stawiać innym za wzór. Choć bardzo popularna jednostka 2.5 D-4D należy do tej samej rodziny silników co 3.0 (KD), to jednak omijają ją awarie znane z Land Cruiserów (uszkodzenia wtryskiwaczy, a w konsekwencji – tłoków). Z pewnością musicie uważać na korozję, bo rdzewieje nie tylko rama, lecz także nadwozie (np. okolice szyb, tylna klapa). Poza tym drobiazgi: trzeszczą resory, w partii aut o mocy 120 KM szybciej zużywa się turbina.
2/10 Wymiary skrzyni double cab są średnie - to 1520/1515/450 mm (długość/szerokość/wysokość). Na plus zaliczymy dostępne akcesoria. Najpopularniejszy diesel to 2.5 w różnych wersjach mocy. Jest też odmiana 3.0. Polecany silnik: 2.5 D-4D t.diesel R4 16V, 120 KM, 325 Nm Prędkość maksymalna: 155 km/h Przyspieszenie 0-100 km/h: 15,2 s Średnie spalanie: 8,3 l/100 km
3/10 Zalety L200? Niezły komfort jazdy, dobra zwrotność, ekonomika (na trasie łatwo zmieścić się w 8 l/100 km) oraz stały napęd wszystkich kół (dostępny w większości wariantów), który znacząco zwiększa bezpieczeństwo na asfalcie - auto prowadzi się przyzwoicie. Mimo tych zalet ceny L200 nie należą jednak do najwyższych. Niestety, auto ma kilka problemów, jednym z nich jest korozja ramy i nadwozia, ale to nie wszystko. Wałki wyrównoważające w dieslu 2.5 są napędzane paskiem zębatym, w którym często ścinają się zęby, łatwo też przegrzać motor i uszkodzić uszczelkę pod głowicą.
4/10 Początkowo skrzynia w wersji double cab miała długość 1325 mm, potem przedłużono ją do 1505 mm („long bed”). Do wyboru są dwie wersje mocy silnika 2.5: 136 lub 178 KM, nawet słabsza sprawuje się wystarczająco dobrze. Polecany silnik: 2.5 DI-D t.diesel R4 16V, 136 KM, 314 Nm Prędkość maksymalna: 167 km/h Przyspieszenie 0-100 km/h: 15,0 s Średnie spalanie: 8,3 l/100 km
5/10 Najbardziej egzotyczny model naszego zestawienia. Owszem, D-Max jest trwały, ale zakup części zamiennych może być trudniejszy niż w przypadku konkurentów. Poza tym to prosty samochód, który polecamy tradycjonalistom. To trochę starsza konstrukcja, ale zupełnie dobrze radzi sobie i w terenie, i na drodze. W 2006 r. auto przeszło lifting (jednostki common rail), a od 2009 r. działa w Polsce przedstawicielstwo Isuzu.
6/10 Skrzynia w wersji z kabiną przedłużoną ma 1800 mm długości (w double cab – 1383 mm). Obok silnika 2.5 stosowano trzylitrówkę, na początku produkcji tej generacji montowano silniki bez common rail (mogą być kłopoty z częściami, w Polsce spotykany sporadycznie). Polecany silnik: 2.5 t.diesel R4 16V, 136 KM, 294 Nm Prędkość maksymalna: 170 km/h Średnie spalanie: 8,1 l/100 km
7/10 Pikap Nissana wyznaczał przed latami trendy w kwestii osiągów oraz funkcjonalności (system mocowania ładunków, składanie kanapy). Są też spore problemy: z jakością wykończenia, korozją, turbinami, głowicami, panewkami (poważne uszkodzenia silników). Na szosie auto prowadzi się nadzwyczaj komfortowo, ale cierpi na tym ładowność.
8/10 Wersja z podwójną kabiną ma skrzynię o długości 1511 mm (od 2010 r. – 1611 mm). Pod maską głównie bardzo mocne jednostki 2.5, potem również diesel 3.0 V6. Polecany silnik: 2.5 t.diesel R4 16V, 171 KM, 403 Nm Prędkość maksymalna: 170 km/h Przyspieszenie 0-100 km/h: 11,6 s Średnie spalanie: 9,8 l/100 km
9/10 Tak naprawdę to nie Ford, lecz Mazda – Ranger dostępny poza amerykańskim rynkiem to dość wierna kopia Mazdy BT-50 (w Polsce oficjalnie nigdy nieoferowana). Na plus zaliczamy niezłą jakość, pochwalić trzeba też silniki, ale za to zdarzają się kłopoty ze skrzyniami biegów i rozdzielczymi, sprzęgłem, niską trwałość ma ponadto ramię pośrednie układu kierowniczego. Poza tym klasyczny kłopot pikapów – korozja ramy i nadwozia. Pod względem użytkowym to typowy średniak z przyzwoitymi materiałami, wygodnymi fotelami i niezbyt polecaną na dłuższe trasy kanapą. Samochód ma dużą ładowność (nawet sporo ponad tonę), ale na nierównościach niezaładowany tył auta czasem podskakuje.
10/10 Długość skrzyni ładunkowej to 1530 mm. Kilka wersji wyposażeniowych miało ciekawe zabudowy fabryczne. Obok silnika wysokoprężnego 2.5 spotkacie też wersję 3.0. Polecany silnik: 2.5 TDCI t.diesel R4 16V, 143 KM, 330 Nm Przyspieszenie 0-100 km/h: 12,5 s Średnie spalanie: 8,9 l/100 km
