Czy SUV z Korei pokona rywali? Hyundai Tucson kontra Honda CR-V, Mazda CX-5 i Ford Kuga

A przychodzi mu zmierzyć się z uznanymi konkurentami. Są to: Mazda CX-5, która zbiera słowa pochwały za przestronność i dynamikę, Ford Kuga, przekonujący do siebie świetnym prowadzeniem i najprzystępniejszymi cenami, i 160-konna Honda CR-V, nieco słabsza w tym towarzystwie, ale za to przyjemna w prowadzeniu i z tego powodu bardzo lubiana.

Wybór pomiędzy testowanymi samochodami będzie bardzo trudny. Wszystkie mają najmocniejsze w ofercie silniki wysokoprężne oraz takie wersje wyposażeniowe, w których seryjnie pojawia się niemal wszystko, co jest potrzebne do komfortowego i bezpiecznego podróżowania. Każdy z tych pojazdów ma poza tym mnóstwo zalet, dzięki którym potrafi wzbudzać pożądanie. Jednak przecież tak właśnie jest z dopracowanymi SUV-ami.

1. Hyundai Tucson 471 pkt

Przed pięcioma laty tucson przeistoczył się w ix35, a teraz jego zupełnie odmieniona najnowsza odsłona odzyskała dawną nazwę. Czy słusznie? Trudno powiedzieć, ale Koreańczycy chyba wiedzą, co robią. A robią wszystko, żeby w tej klasie ich produkt stał się pojazdem nr 1. Trzeba powiedzieć, że zgrabny Tucson jest na najlepszej drodze do sukcesu.

Samochód ma bardzo ładne wnętrze, a obsługa urządzeń nie sprawia żadnych problemów. Wszystko jest porządnie spasowane, a całości dopełniają sensowne siedzenia. Przestronność kształtuje się na wystarczającym poziomie, choć z tyłu w Maździe jest więcej miejsca.

Dzięki 185-konnemu silnikowi Tucson dziarsko sobie poczyna i osiąga „setkę” już po 9,5 s. Niestety, podczas szybkiej jazdy 2-litrowa dieslowska jednostka hałaśliwie pracuje. Automatyczna skrzynia działa niemal niezauważalnie, ale bez pośpiechu. Sztywne zawieszenie sprawia, że auto jest poręczne w prowadzeniu, a twarde dobijanie zdarza się okazjonalnie.

2. Mazda CX-5 449 pkt

Downsizing? Nie, dziękuję. Japończycy wykorzystali zupełnie inne rozwiązanie, o dźwięcznej nazwie Skyactiv, w swoim sprytnym dieslu. Zamiast redukować pojemność, zmniejszyli stopień sprężania. Rozwiązanie przyniosło oczekiwane efekty, bo 2,2-litrowa jednostka generująca 175 KM nie miała sobie równych w konkurencjach sprinterskich.

Ponieważ dynamika zobowiązuje, producent postawił również na twarde zawieszenie. Niestety, auto wyposażono w 19-calowe koła, a to sprawia, że podczas pokonywania poprzecznych fałd podwozie w nieprzyjemny dla ucha sposób hałasuje. Jednak to można jeszcze autu darować, natomiast niewybaczalną niedoskonałością jest niska skuteczność hamulców (a właściwie jej brak). Wytracanie prędkości od 100 do 0 km/h na odcinku niemal 40 m to powód do wstydu. Tucson zatrzymuje się o całą długość auta wcześniej!

3. Ford Kuga 446 pkt

Czy to auto daje jeszcze radę? Z jednej strony Kuga wciąż zbiera pochwały za udany miks sprawności i zdolności do wypełniania zadań dnia codziennego. Porządnie tapicerowane siedzenia i przyzwoita przestronność na poziomie Tucsona zasługują na pochwałę, nawet jeśli 425-litrowy (w najmniejszym wymiarze) bagażnik uznamy za zbyt mały. Z drugiej jednak strony kokpit to już porażka. Monitor nawigacji ulokowano o wiele za daleko, a ekran o przekątnej 12,7 cm jest mniejszy nawet od tego w iPhonie 6 Plus (14 cm).

Szkoda, bo dwulitrowy diesel napędzający auto generuje 180 KM, które z werwą biorą się do roboty i szybko rozpędzają pojazd. Silnik harmonijnie współpracuje z elastyczną, szybką dwusprzęgłową skrzynią zautomatyzowaną. Również zawieszenie wzbudza sympatię do Forda, bo dzięki odpowiedniej twardości pozwala na dynamiczne pokonywanie zakrętów, a także komfortowe warunki podróżowania.

3. Honda CR-V 446 pkt

Atrakcyjny wygląd cr-v potrafi wytrącić z równowagi. Ale Honda to nie tylko zewnętrzna stylistyka. Mające 4,61 m długości auto przewozi swych pasażerów na wygodnych miękkich siedzeniach. Za to osoby podróżujące z tyłu mogą się nieco irytować z powodu zagłówków, których nie da się wyregulować na wysokość. Zawieszenie radzi sobie bez problemu na gęstych niewielkich wybojach. Natomiast na dużych pofałdowaniach nie jest już tak dobrze. W takich warunkach nadwozie potrafi się mocno przechylać i bujać, co dla ludzi o wrażliwych żołądkach jest niewskazane.

Kierowcy o sportowym zacięciu też nie będą zadowoleni, bo pełnej satysfakcji nie zapewni im silnik. Jednostka jest wyważona, ale jej moc 160 KM wystarcza co najwyżej do zwykłej jazdy. W efekcie Honda pozostaje za rywalami pod względem zarówno sprintu do „setki”, jak i elastyczności. Na lepsze osiągi nie pozwala również 9-stopniowy „automat”, który płynnie, ale bez zbędnego pośpiechu zmienia przełożenia.

Podsumowanie

Azjaci górą. Twierdzenie Hyundaia, że Tucson jest modelem premium, to moim zdaniem opinia na wyrost, ale nie zaprzecza temu, że to bardzo dobre auto. Świetnie godzi potrzeby rodzin z oczekiwaniami dynamicznie jeżdżących kierowców.

Wyniki testu: